1800: William Herschel,
Υπέρυθρες ακτίνες από τον Ήλιο
1801: Johann Ritter, Οι
υπεριώδεις ακτίνες
1801: Johann von Soldner, Νευτώνεια
πρόβλεψη κάμψης του φωτός από τον ήλιο
1801: Giuseppe Piazzi, Ceres, ο
πρώτος αστεροειδής
1801: Humphry Davy, Το
ηλεκτρικό τόξο
1801: Andres Manuel del Rio, Ενώσεις
του στοιχείου βαναδίου
1801: Charles Hatchett, Στοιχείο
νιόβιο σε μεταλλεύματα
1802: Heinrich Olbers, Pallas, ο
δεύτερος αστεροειδής
1802: Anders Ekeberg, Το
στοιχείο ταντάλιο
1802: William Wollaston, Σκοτεινές
γραμμές στο ηλιακό φάσμα
1802: William Herschel, Τα διπλά
αστέρια είναι σώματα με αμοιβαία τροχιά
1802: Thomas Young, Συμβολή και
κυματική περιγραφή του
φωτός
1802: Humphry Davy, Ηλεκτροχημεία
1802: Joseph Gay-Lussac, Σχέση
του όγκου με τη θερμοκρασία των αερίων υπό
σταθερή πίεση
1803: William Wollaston, Τα
στοιχεία ρόδιο και παλλάδιο
1803: Smithson Tennant, Τα
στοιχεία όσμιο και ιρίδιο
1804: John Dalton, Νόμος των
μερικών πιέσεων, νόμος του Dalton
1807: Humphry Davy, Απομόνωση
των στοιχείων νατρίου και καλίου
1808: Humphry Davy, Απομόνωση
των στοιχείων μαγνησίου, στροντίου, βαρίου και
ασβεστίου
1808: Davy, Gay-Lussac and Thenard, Απομόνωση
του στοιχείου βορίου
1808: Joseph Gay-Lussac, Νόμος
των αερίων όγκων στις χημικές αντιδράσεις
1808: John Dalton, Ατομική
θεωρία στις χημικές αντιδράσεις
1808: Etienne Malus, Πόλωση του
ανακλώμενου φωτός
1809: Simeon-Denis Poisson, Αγκύλες
Poisson στην μηχανική
1811: Amedeo Avogadro, Μοριακή
θεωρία των αερίων και του νόμου Avogadro
1811: Jean-Baptiste Fourier, Αρμονική
ανάλυση
1811: Bernard Courtois, Το
στοιχείο ιώδιο
1812: David Brewster, Συμπεριφορά
του πολωμένου φωτός
1814: Joseph von Fraunhofer, Φασματοσκόπιο
1815: William Prout, Τα ατομικά
βάρη των στοιχείων είναι πολλαπλάσια του
Ατομικού Βάρους του υδρογόνου
1815: Augustin Fresnel, θεωρία
της περίθλασης του φωτός
1816: Joseph von Fraunhofer, Οι
γραμμές απορρόφησης στο φάσμα του ήλιου
1817: Young and Fresnel, Το φως
είναι εγκάρσια κύματα
1817: Johan Arfvedson, Το
στοιχείο λίθιο
1817: Friedrich Strohmeyer, Το
στοιχείο κάδμιο
1817: Jφautns Berzelius, Το
στοιχείο σελήνιο
1818: Augustin Fresnel, Ο αιθέρας
σαν απόλυτο σύστημα αναφοράς
1819: Dulong and Petit, Σχέση των
ειδικών θερμοτήτων με τα ατομικά βάρη σε 12 στερεά
στοιχεία
1820: Andre Ampere, Δύναμη σε
ηλεκτρικό ρεύμα μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο
1820: Hans Christian Oersted, Το
ηλεκτρικό ρεύμα εκτρέπει μια μαγνητισμένη
βελόνα
1820: Biot and Savart, Νόμος της
δύναμης μεταξύ ενός ηλεκτρικού και μαγνητικού
πεδίου
1821: Thomas Seebeck, Θερμοζεύγος
και θερμοηλεκτρισμός
1821: Joseph von Fraunhofer, Φράγμα
περίθλασης
 Michael Faraday
|
1821: Michael Faraday, Σχεδίασε
το μαγνητικό πεδίο γύρω από έναν αγωγό
1821: Michael Faraday, Μια
πρωτότυπη υπολογιστική μηχανή
1822: Andre Ampere, Δύο
ηλεκτροφόροι αγωγοί έλκονται
1822: Charles Babbage, Μια
προτότυπη υπολογιστική μηχανή
1822: Mary Mantell, Πρώτο
απολίθωμα δεινοσαύρου
1823: Michael Faraday, Υγροποίηση
χλωρίου
1823: John William Herschel, Προτείνει
τον προσδιορισμό της χημικής σύνθεσης από το
φάσμα
1823: William Sturgeon, Ηλεκτρομαγνήτες
1823: Heinrich Olbers, Το
παράδοξο του σκοτεινού Ουρανού
1823: Johann Schweigger, Γαλβανόμετρο
1824: Sadi Carnot, Η θερμότητα
μεταφέρεται από το θερμό σώμα στο κρύο σώμα
1824: Jφautns Berzelius , Το
στοιχείο πυρίτιο
1824: Jφautns Berzelius , Απομόνωση
του στοιχείου ζιρκονίου
1825: Hans Christian Oersted, Απομόνωση
του στοιχείου αργιλίου
1826: Antoine-J. Balard, Το
στοιχείο βρώμιο
1827: Georg Ohm, Ηλεκτρική
αντίσταση και νόμος του Ohm
1827: Robert Brown, Κίνηση Brown
1828: Friedrich Wohler, Απομόνωση
του στοιχείου υτρίου
1829: Johann Wolfgang, Τριάδες
των χημικών στοιχείων
1829: Thomas Graham, Νόμος της
διάχυσης των αερίων
1829: Jons Berzelius, Το
στοιχείο θόριο
1830: Charles Lyell, Πρόταση
ότι η Γη είναι αρκετών εκατομμυρίων ετών
1830: Nils Sefstrom, Εκ νέου
ανακάλυψη και ονομασία του βαναδίου
1831: Michael Faraday, Ένας
κινούμενος μαγνήτης προκαλεί ένα ηλεκτρικό
ρεύμα
1831: Michael Faraday, Μαγνητικές
γραμμές πεδίου
1831: Michael Faraday, Το
ηλεκτρικό δυναμό
1831: Michael Faraday, Ο
ηλεκτρικός μετασχηματιστής
1833: Michael Faraday, Νόμοι
ηλεκτρόλυσης
1833: Joseph Henry, Αυτεπαγωγή
1834: Emile Clapeyron, Εντροπία
1834: John Scott Russell, Παρατήρησε
τα μοναχικά κύματα σε ένα κανάλι
1834: William Hamilton, Αρχή της
ελάχιστης δράσης και Χαμιλτόνια διατύπωση της
Μηχανικής
1834: Heinrich Lenz, Νόμος
ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων
1835: Gustav-Gaspard Coriolis, Δύναμη
Coriolis
1838: Bessel, Henderson, Struve, Πρώτες
μετρήσεις της απόστασης σε ένα αστέρι από
παράλαξη
1839: Karl Mosander, Λανθάνιο
1840: Rive Marcet, Ανώμαλη
ειδική θερμότητα του διαμαντιού
1840: Joule and Helmholtz,Ο
ηλεκτρισμός είναι μια μορφή ενέργειας
1840: Auguste Comte Προτείνει
ότι η φύση και η σύνθεση των αστεριών δεν θα είναι
ποτέ γνωστές
1841: Eugene-Melchoir Peligot
Απομόνωση του στοιχείου ουρανίου
1842: Christian Doppler Θεωρία
του φαινομένου Doppler για τον ήχο και το φως
1842: Justin von Mayer Διατήρηση
της θερμότητας και μηχανικής ενέργειας
1843: James Joule Μηχανική και
ηλεκτρική ισοδυναμία της θερμότητας
1843: Howard Aiken Πρώτος
μηχανικός προγραμματιζόμενος υπολογιστής
1844: Kark Klaus Το στοιχείο
44, ρουθήνιο
1845: Michael Faraday, Περιστροφή
του πολωμένου φωτός από μαγνήτες
1845: Christopher Buys-Ballet, Επιβεβαίωση
του φαινομένου Doppler για τον ήχο που παράγεται από
τις κόρνες ενός τραίνου.
1846: Adams, Le Verrier, Προβλεφθείσα
θέση του Ποσειδώνα
1846: Gustav Kirchhoff, Νόμοι του
Kirchoff ηλεκτρικών κυκλωμάτων
1846: William Thomson (Kelvin), Υπολογίζει
ανακριβώς ότι η Γη είναι 100 εκατομμυρίων ετών από
δεδομένα θερμότητας
1846: Jahanne Galle, Ποσειδώνας
1847: Hermann von Helmholtz, Διατήρηση
της ενέργειας στην Νευτώνεια μηχανική και
βαρύτητα
1848: William Thomson (Kelvin), Κλίμακα
απόλυτης θερμοκρασίας
1848: James Joule, Μέση
ταχύτητα των μορίων ενός αερίου από τη κινητική
θεωρία
1849: Armand Fizeau Πρώτη
ακριβής μέτρηση της ταχύτητας του φωτός στο
εργαστήριο με τη χρησιμοποίηση ενός οδοντωτού
τροχού
1850: Rudolf Clausius, Γενικευμένος
δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής
1850: Jean Foucault, Το φως
ταξιδεύει στο νερό πιό αργά από ό,τι στον αέρα
1850: Michael Faraday, Πειράματα
για να βρεί τη σύνδεση μεταξύ της βαρύτητας και
του ηλεκτρομαγνητισμού, αποτυγχάνουν
1851: William Thomson (Lord Kelvin), Δυναμική
θεωρία της θερμότητας
1851: William Thomson (Lord Kelvin), Απόλυτη
μηδενική θερμοκρασία
1851: Armand Fizeau, Ταχύτητα
του φωτός σε κινούμενο μέσον
1851: Franz Neumann, Νόμοι της
ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής
1851: Jean Foucault, Καταδεικνύει
την περιστροφή της γης με ένα εκκρεμές
1852: Jean Foucault, Πρώτο
γυροσκόπιο
1852: Joule, Thomson, Ένα αέριο
που διαστέλλεται ψύχεται
1853: Anders Angstrom, Μετρηθείσες
φασματικές γραμμές υδρογόνου
1854: Hermann von Helmholtz, Θερμικός
θάνατος του Σύμπαντος
1854: Bernhard Riemann, Δυνατότητα
καμπυλότητας του χώρου στις μικρές ή μεγάλες
κλίμακες
1854: George Airy, Εκτίμηση
της γήινης μάζας από τη υπόγεια βαρύτητα
1855: William Parsons, Σπειροειδείς
γαλαξίες
1855: James Clerk Maxwell, Μαθηματικά
των δυναμικών γραμμών του Faraday
1857: James Clerk Maxwell, Φύση
των δακτυλίων του Κρόνου
1858: Wallace and Darwin, Φυσική
επιλογή των ειδών
1858: Balfour Stewart, Εικάζει
μια ισοδύναμη αρχή με το νόμο Kirchoff
1859: Hittorf and Plucker, Καθοδικές
ακτίνες
1859: Bunsen and Kirchhoff, Μέτρηση
των συχνοτήτων φασματικών γραμμών
1859: Urbain Le Verrier, Ανώμαλος
μετατόπιση του περιηλίου του Ερμή
1860: Gustav Kirchhoff, Νόμος
Kirchoff και πρόβλημα μελανών σωμάτων
1860: Maxwell and Waterston, Θεώρημα
ισοκατανομής της στατιστικής μηχανικής
1861: von Bunsen, Kirchhoff, Τα
στοιχεία καίσιο και ρουβίδιο βρίσκονται στο
φάσμα
1861: William Crookes, Το
στοιχείο θάλλιο βρίσκεται στο φάσμα
1861: Johann Madler, Το
παράδοξο του Olbers θα επιλυόταν εάν το Σύμπαν είχε
μια πεπερασμένη ηλικία
1862: Anders Angstrom, Παρατήρηση
υδρογόνου στον ήλιο
1863: William Huggins, Τα
αστρικά φάσματα δείχνουν ότι τα αστέρια
αποτελούνται από τα ίδια στοιχεία που βρίσκονται
και στη Γη
1863: Reich, Richter, Το
στοιχείο ίνδιο από το φάσμα του
1864: John Newlands, Χημικός
νόμος των οκτάδων
1864: James Clerk Maxwell, Εξισώσεις
της διάδοσης ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στον
αιθέρα
1865: Rudolf Clausius, Εισαγωγή
του όρου Εντροπία
1867: James Clerk Maxwell, Στατιστική
φυσική και θερμική ισοδυναμία
1867: Henry Roscoe, Απομόνωση
του στοιχείου βαναδίου
1868: Pierre-Jules Janssen, Οι
γραμμές ηλίου παρατηρήθησαν στο φάσμα του ήλιου
1868: Lockyer, Crookes, Το
στοιχείο ήλιο αναγνωρίζεται και ονομάζεται
1868: William Huggins, Mετατοπίσεις
Doppler των αστρικών φασμάτων
1869: Dmitri Mendeleyev, Περιοδικός
πίνακας των στοιχείων
1871: Dmitri Mendeleyev, Πρόβλεψη
των νέων στοιχείων όπως το σκάνδιο, το γερμάνιο,
το τεχνήτιο, το φράγκιο και το γάλλιο
1871: Ludwig Boltzmann, Κλασσική
εξήγηση του νόμου Dulong-Petit, των ειδικών θερμοτήτων
1871: Tyndall and Rayleigh, Διασκεδαζόμενο
φως και γιατί ο Ουρανός είναι μπλε
1872: Ludwig Boltzmann, Θεώρημα-H
1873: James Clerk Maxwell, Ηλεκτρομαγνητική
φύση του φωτός και πρόβλεψη των ραδιο-κυμάτων
1873: Johannes van der Waals, Διαμοριακές
δυνάμεις στα ρευστά
1874: George Stoney, Υπολόγισε
τη μονάδα του φορτίου και το ονόμασε το
ηλεκτρόνιο
1875: Heinrich Weber, Καμπύλες
ειδικής θερμότητας των στερεών
1875: James Clerk Maxwell, Τα
άτομα πρέπει να έχουν μια δομή
1875: Paul-Emile Lecoq de Boisbaudran, Στοιχείο
γάλλιο
1877: Johann Loschmidt, Θέτει το
ζήτημα αν ισχύει ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος
σε συστήματα όταν αντιστραφεί ο χρόνος
1877: Ludwig Boltzmann, Εξίσωση
πιθανότητας του Boltzmann για την εντροπία
1877: Asaph Hall, Δύο φεγγάρια
του Άρη
1877: Cailletet and Pictet, Υγρό
οξυγόνο και άζωτο
1878: Josiah Willard Gibbs, Θερμοδυναμική
της χημείας και αλλαγές φάσεως
1879: Josef Stefan, Εμπειρική
ανακάλυψη του νόμου της ολικής ακτινοβολίας,
(Νόμος Stefan)
1879: Lars Fredrik Nilson, Στοιχείο
σκάνδιο
1879: Willaim Crookes, Οι
καθοδικές ακτίνες μπορεί να είναι αρνητικά
φορτισμένα σωματίδια
1879: Albert Michelson, βελτιωμένες
μετρήσεις της ταχύτητας του φωτός
1880: Pierre and Jacques Curie, Πιεζοηλεκτρισμός
1881: Albert Michelson, Συμβολόμετρον
φωτός και απόδειξη της απουσίας του αιθέρα
1881: Josiah Willard Gibbs, Άλγεβρα
διανυσμάτων
1883: Ivan Puluy, Πρώτη
ανακάλυψη των ακτίνων-X
1883: Thomas Edison, Θερμιονική
εκπομπή
1883: George Fitzgerald, Θεωρία
της ραδιοφωνικής μετάδοσης
1884: Ludwig Boltzmann, Κατανομή
του νόνου Stefan για τα μέλανα σώματα
1885: Johann Balmer, Εμπειρική
φόρμουλα για τις γραμμές του φάσματος του
υδρογόνου
1885: James Dewar, Δοχείο
κενού
1886: Henri Moissan, Φθόριο
1886: Clemens Winkler, Στοιχείο
γερμάνιο
1887: Heinrich Hertz, Μετάδοση,
υποδοχή και αντανάκλαση των ραδιο-κυμάτων
1887: Michelson and Morley, Απουσία
των ρευμάτων του αιθέρα
1887: Michelson and Morley, Λεπτοδομή
του φάσματος του υδρογόνου
1887: Hertz, Hallwachs, Φωτοηλεκτρικό
φαινόμενο
1887: Woldemar Voigt, Χρησιμοποίηση
του μετασχηματισμού Lorentz για να παραγάγει τη
μετατόπιση Doppler
1889: George Fitzgerald, Συστολή
μήκους
1889: Rolond von Eotvos, Ζυγός
στρέψης για να εξετάσει την ισοδυναμία της
αδρανειακής και της βαρυτικής μάζας
1890: Johannes Rydberg, Εμπειρικοί
τύποι για τις φασματικές γραμμές και τη σταθερά
Rydberg
1892: Hendrick Lorentz, θεωρία
ότι ο ηλεκτρισμός οφείλεται στα φορτισμένα
σωματίδια
1893: Ernst Mach, Η επίδραση
όλων των μαζών στο Σύμπαν καθορίζει την φυσική
κίνηση
1893: Wilhelm Wien, Εξαγωγή του
νόμου μετατόπισης των μελανών σωμάτων
1893: Oliver Lodge, Ο αιθέρας
δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί από την ύλη
1894: Rayleigh and Ramsey, Στοιχείο
αργόν
1894: Heinrich Hertz, Τα
ραδιοκύματα ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός
και μπορούν να διαθλαστούν και να πολωθούν
1894: James Dewar, Υγρό
οξυγόνο
1894: Pierre Curie, Γιατί δεν
υπάρχουν μαγνητικά μονόπολα;
1895: RAMSEY, Cleve Langley, Απομόνωση
του ηλίου από το μετάλλευμα ουράνιου
1895: Wilhelm Roentgen, Ακτίνες-Χ
1895: Korteweg and de Vries, Εξήγηση
των μοναχικών κυμάτων
1895: Jean-Baptiste Perrin, Οι
καθοδικές ακτίνες είναι αρνητικά σωματίδια
1895: Pierre Curie, Απώλεια του
μαγνητισμού σε υψηλή θερμοκρασία (σημείο Curie)
1895: Hendrick Lorentz, Πρώτη
μορφή μετασχηματισμού Lorentz
1895: Hendrick Lorentz, Ηλεκτρομαγνητική
δύναμη σε φορτισμένο σωματίδιο
1896: Wilhelm Wien, Υποθετικός
εκθετικός νόμος μελανών σωμάτων
1896: Pieter Zeeman, Οι
φασματικές γραμμές διασπώνται από το μαγνητικό
πεδίο
1896: Antoine Henri Becquerel, Η
φυσική ραδιενέργεια στο μετάλλευμα ουρανίου
1897: Ludwig Boltzmann, Χρονική
συμμετρία αντιστροφής του ηλεκτρομαγνητισμού
1897: Friedrich Paschen, Επαλήθευση
του νόμου Wien για τα μέλανα σώματα στα μακρά μήκη
κύματος
1897: Kaufmann, J.J. Thomson, Μέτρηση
του λόγου του φορτίου ηλεκτρονίου προς τη μάζα
του από την εκτροπή των καθοδικών ακτίνων
1897: Weichert, J.J. Thomson, Πρότεινε
την ύπαρξη του ηλεκτρονίου
1898: James Dewar, Υγρό
υδρογόνο
1898: Guglielmo Marconi, Διάδοση
ραδιοσημάτων εκατέρωθεν του στενού της Μάγχης
1898: Pierre and Marie Curie, Διαχωρισμός
των ραδιενεργών στοιχείων, ραδίου και πολωνίου
1898: Ramsey and Travers, Νέον,
κρυπτόν, ξένον
1898: Joseph Larmor, Πλήρης τύπος του μετασχηματισμού
Lorentz
1898: Henri Poincare, Ζητήματα
απόλυτου χρόνου και συγχρονικότητα
1898: Ernest Rutherford, Αλφα και
βήτα ακτινοβολία
1899: Joseph John Thomson, Μέτρηση
του φορτίου και μάζας του ηλεκτρονίου
1899: Andre Debierne, Το
στοιχείο ακτίνιο
1899: Max Planck, Παγκόσμια
κλίμακα μετρήσεων από θεμελιώδεις σταθερές
|
