Η ανθρώπινη προσπάθεια αποίκισης του φεγγαριού

Άρθρο, Σεπτέμβριος 2003

Το φεγγάρι είναι το πιο κοντινό ουράνιο αντικείμενο με τον πλανήτη μας, τη Γη. Επίσης, το φεγγάρι είναι το πρώτο πλανητικό αντικείμενο στο ηλιακό σύστημά μας που πήγε ο άνθρωπος. Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, ειδικά με το πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το σχέδιο της NASA για να στείλουμε εκ νέου ανθρώπους πίσω στο φεγγάρι για να μελετήσουμε τις δυνατότητες της ανθρώπινης επιβίωσης στο σεληνιακό περιβάλλον.

Με τις διαστημικές αποστολές μας στον Άρη, είναι αρκετά λογικό να δημιουργηθεί κι ένα φυλάκιο στο φεγγάρι, το οποίο θα χρησιμεύσει ως ένας σταθμός για οποιοδήποτε διαστημικό σκάφος που θα προωθούνταν προς τον Άρη.

Τέτοιο φυλάκιο θα μπορούσε να διαμορφωθεί σαν μία μακροπρόθεσμη βάση αποικισμού, με μία ειδική βιόσφαιρα για να ζουν οι άνθρωποι, με ένα διοικητήριο, ένα μεταλλείο και άλλες εγκαταστάσεις.

Φυσικά, ένα τέτοιο πρόγραμμα θα καταναλώσει ένα τεράστιο ποσό κεφαλαίου, για να μην αναφέρουμε και την τεχνολογία που απαιτείται για αυτό το είδος του έργου. Εντούτοις, αυτό το σχέδιο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την περαιτέρω ανάπτυξη των διαστημικών προγραμμάτων από όλα τα έθνη μαζί. Καθώς αυτή η διαδικασία χρειάζεται αρκετά χρόνια, θα μπορούσαν να εκπαιδευθούν από τώρα εθελοντές αστροναύτες στη Γη για αυτό το προκλητικό πρόγραμμα.

Όμως, εάν αυτό το πρόγραμμα αποδειχθεί ικανό για να μπορέσει να ζήσει ο άνθρωπος έξω από τις γήινες συνθήκες και η ανθρωπότητα είναι τελικά έτοιμη για μια διαστημική εξερεύνηση μεγάλου χρονικού διαστήματος, τότε ίσως και να προκύψει ένα σχέδιο για να αποικίσει η ανθρωπότητα ολόκληρο το ηλιακό σύστημα.

Διεθνής Διάσκεψη

Το 2000 έγινε στην πόλη Noordwijk της Ολλανδίας, στο κέντρο που έχει εκεί η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), η 4η Διεθνής Διάσκεψη σχετικά με την εξερεύνηση και τη χρησιμοποίηση του φεγγαριού. Συμμετείχαν πάνω από 150 επιστήμονες και ειδικοί για να συζητήσουν τις προοπτικές για τη σεληνιακή εξερεύνηση, την ανάπτυξη και τη χρησιμοποίηση της σελήνης σαν βάση. Διαπιστώθηκε ότι μεγάλωσε αρκετά το ενδιαφέρον του κόσμου για αυτά τα θέματα χάρις τις πρόσφατες ανακαλύψεις των πρόσφατων αποστολών στη σελήνη.

Η Γη και το φεγγάρι έχουν συνδεθεί από τον καιρό του σχηματισμού τους, περίπου πριν 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια. Όμως, αρχαία ευρήματα για τα γεγονότα της εποχής εκείνης στην περιοχή του ηλιακού συστήματος,  δεν μπορούν να βρεθούν στη Γη, λόγω του γεγονότος ότι η Γη παραμένει ακόμα γεωλογικά ενεργή.

Στο φεγγάρι, αντιθέτως, ένα μεγάλο μέρος της πρόσφατης γεωλογικής ιστορίας μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί και γι' αυτό το λόγο υπάρχει μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον. Οι πρόοδοι στη γνώση που έχουμε για τη σελήνη, που έγινε με τα στοιχεία που μας έδωσε το πρόσφατο σκάφος Κλημεντίνη και οι παλιές σεληνιακές αποστολές, επέτρεψαν στους ειδικούς να επαναξιολογηθούν πολλά σεληνιακά προβλήματα και να χαραχθούν νέες προτεραιότητες για τη σεληνιακή επιστημονική εξερεύνηση.

Ο γεωφυσικός χαρακτηρισμός του εσωτερικού της σελήνης και η επιστροφή δειγμάτων θα είναι σημαντικοί στόχοι των μελλοντικών αποστολών. Επίσης θα ακολουθήσει η χημική και ορυκτολογική χαρτογράφηση με πολλή ψηλή ανάλυση από σκάφη που θα είναι σε τροχιά.

Επειδή το φεγγάρι είναι κοντά στη Γη και έχει ένα πολύ μικρότερο πεδίο βαρύτητας, οι σεληνιακοί πόροι μια ημέρα μπορεί να είναι εξαγώγιμοι για τη χρήση τους αλλού στο διάστημα. Ενδεχομένως, μερικά προϊόντα όπως ηλιακή ενέργεια για τους αντιδραστήρες σύντηξης, μπορούν να αποδειχθεί ότι συμφέρει να τους εκμεταλλευτούμε.

Χρειαζόμαστε, επίσης, επειγόντως αποδείξεις για τη φυσική, χημική και ορυκτολογική σύνθεση των σεληνιακών πολικών περιοχών, οι οποίες μπορεί να περιέχουν νερό από όπου θα πάρουμε υδρογόνο και οξυγόνο για τη βραχυπρόθεσμη ανάπτυξη του διαστήματος. Σαφώς είναι εξαιρετικά σημαντική η προστασία του σεληνιακού περιβάλλοντος, αλλά τώρα φαίνεται ότι η εξερεύνηση και η χρησιμοποίηση των πόρων της σελήνης μπορεί να γίνουν χωρίς δυσμενή αποτελέσματα για την ίδια τη σελήνη.

Το φεγγάρι τέλος είναι ένα ιδανικό πεδίο δοκιμής για την επίδειξη τεχνολογιών που θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον για την εξερεύνηση του Ερμή, του Άρη, των αστεροειωδών ή των φεγγαριών των άλλων εξωτερικών πλανητών. Επιπλέον, ρομποτικές αποστολές θα μπορούν να διεξαγάγουν βασικές επιστημονικές έρευνες καθώς και την εξερεύνηση του σεληνιακού περιβάλλοντος.

Έτσι σιγά-σιγά μπορεί να αρχίσει η εγκατάσταση εκείνης της υποδομής που απαιτείται για να υποστηρίξει την ανθρώπινη διαβίωση.