Η μάζα αυτή μπορεί να είναι
οργανωμένη στη μορφή καφετιών νάνων (brown dwarfs),
κόκκινων νάνων, πολύ μεγάλων μαύρων οπών,
μεσογαλαξιακών νεφών και σκόνης ή ακόμη και σε
σκοτεινούς γαλαξίες.
Από τις ποσότητες του δευτερίου
που βλέπουμε βγαίνει το συμπέρασμα ότι η
σκοτεινή ύλη του Σύμπαντος δεν μπορεί να είναι
πάνω από 10-15 φορές περισσότερη από την
παρατηρουμένη φωτεινή μάζα, ποσότητα που δεν
φτάνει για να κλείσει το Σύμπαν. Μά άλλη πρόταση
αφορά τη μάζα των νετρίνων. Επειδή το νετρίνο
έχει ελάχιστη μάζα περίπου 1eV/c2, αλλά το
πλήθος τους είναι τεράστιο, η έστω και ελάχιστη
μάζα του, φτάνει για να κλείσει το Σύμπαν.
Πάντως σήμερα η έρευνα για να
εντοπιστεί η φύση της σκοτεινής ύλης έχει
μεταφερθεί και στο εργαστήριο, όπου δοκιμάζονται
οι συνέπειες θεωριών που προβλέπουν ασυνήθιστα
και εξωτικά σωματίδια, τα οποία, αν υπάρχουν, θα
βοηθούσαν στη διαλεύκανση του μυστηρίου. Για
παράδειγμα θεωρίες δέχονται την ύπαρξη
παράξενων σωματιδίων, όπως είναι το φωτίνο
των υπερσυμμετρικών θεωριών βαρύτητας, το άξιον των ενοποιημένων θεωριών των
ασθενών, των ηλεκτρομαγνητικών και των ισχυρών
αλληλεπιδράσεων, και τέλος τα υπερβαρέα
σωματίδια της θεωρίας των υπερχορδών.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ακόμα σε
μία ομάδα σωματιδίων όχι φορτισμένων και μη
βαρυονικών, που συνολικά ονομάζονται WIMPS (Weakly
interacting massive particles). Τέτοια σωματίδια προβλέπονται
κυρίως από θεωρίες που ξεπερνούν τα πλαίσια του
καθιερωμένου μοντέλου της Φυσικής Στοιχειωδών
Σωματιδίων και τα οποία στηρίζονται συνήθως στην
έννοια της υπερσυμμετρίας ανάμεσα στους δύο
βασικούς τύπους σωματιδίων (με βάση το σπιν), τα
μποζόνια και τα φερμιόνια.
Ένα σωματίδιο που θα μπορούσε εδώ
να παίξει σημαντικό ρόλο είναι το νετραλίνο, το
υπερσυμμετρικό σωματίδιο του νετρίνου, το οποίο
(αν υπάρχει) θα πρέπει να έχει μάζα ανάμεσα σε 20GeV
και 1.000GeV (20 έως 1.000 φορές τη μάζα του πρωτονίου!).
Σε διάφορα πειράματα που λαμβάνουν χώρα σε
διάφορα σημεία του κόσμου γίνεται προσπάθεια σε
μεγάλες υπόγειες δεξαμενές να εντοπιστούν
τέτοια εξωτικά σωματίδια, τα οποία μπορεί να
υπάρχουν ως υπολείμματα του Big Bang.
Τέτοια πειράματα είναι το Cryogenic
Dark Matter Search (CDMS), το ιταλικό DAMA, το UK Dark Matter Collaboration
(UDMMC) στη Μ. Βρετανία. Πάντως πρόσφατα η έρευνα
δέχτηκε ένα πλήγμα, καθώς δύο ερευνητικές ομάδες
μοιάζουν να διαφωνούν για τη σημασία των
ευρημάτων της έρευνας στα WIMP.
Συγκεκριμένα, μία ομάδα από το
Stanford University στο Berkeley αμφισβήτησε τα αποτελέσματα
της ιταλικής έρευνας στο DAMA. Κατά τους ερευνητές
του Stanford, σε 13 πιθανές περιπτώσεις ανίχνευσης
σωματιδίων WIMP, οι περισσότερες πρέπει να
προκλήθηκαν από συνηθισμένα σωματίδια, π.χ.,
νετρόνια, και άρα τα αντίστοιχα αποτελέσματα από
τα ιταλικά πειράματα δεν είναι πειστικά. Πάντως,
ο Pierluigi Belli από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης τόνισε
το γεγονός ότι η συχνότητα με την οποία
εντοπίστηκαν γεγονότα WIMP και στο Stanford και στην
Ιταλία ήταν ανάλογη, και αυτό πρέπει να
προβληματίσει, διότι δεν μπορεί να είναι τυχαίο.
Έτσι το πρόβλημα της χαμένης ή
σκοτεινής ύλης παραμένει και αναζητά τη λύση του.