Αν και η ιδέα μα φτιάξουμε μια ασπίδα έναντι στην βαρύτητα έχει μεγάλη ιστορία, κανείς δεν έχει ακόμη καταφέρει να το κάνει. Ίσως η πιο διάσημη προσπάθεια προέρχεται από τον Ρώσο εμιγκρέ Evgeny Podkletnov.
Το 1992, ο Podkletnov δημοσίευσε μια μελέτη στην οποία ισχυρίστηκε ότι έχει ανιχνεύσει μία 2% μείωση του βάρους γύρω από ένα περιστρεφόμενο δίσκο φτιαγμένο από ένα υπεραγωγικό κεραμικό.
Ακολούθως, ο Martin Tajmar, ερευνητής στο Αυστριακό Ερευνητικό Κέντρο, δημοσίευσε το 2003 μια παρόμοια θέση και μπόρεσε να συνεχίσει την έρευνα του με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA). Τρία χρόνια αργότερα ο Tajmar και η ESA ανακοίνωσαν πως είχαν μετρήσει μια επίδραση πάνω σε ένα περιστρεφόμενο υπεραγωγικό κεραμικό. που θα μπορούσε με περαιτέρω αξιοποίηση, να είναι ελεγχόμενη ώστε να επηρεάζει τη βαρύτητα. Άλλοι δε ερευνητές προσπάθησαν αλλά απέτυχαν να αντιγράψουν αυτό το αποτέλεσμα.
Γιατί κάποιος να νομίζει πως θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει αυτή η αντι-βαρύτητα; Λόγω της σχετικότητας, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ότι ο καμπύλος χωροχρόνος που δημιουργεί την έλξη της βαρύτητας να μπορεί να είναι άκαμπτος. “Με τις κατάλληλες λοιπόν ρυθμίσεις, θα πρέπει να είναι δυνατόν να μειώσει – ή να ενισχύσει – την επίδραση της βαρύτητας”, λέει ο φυσικός Bahram Mashhoon (Πανεπιστήμιο του Μιζούρι).
Ο Tajmar επικαλείται ένα φαινόμενο που ονομάζεται “βαρυτο-μαγνητισμός” ως έναν τρόπο για να συμβεί αυτή η αντιβαρύτητα. Σύμφωνα με τη γενική σχετικότητα, η μάζα ενός περιστρεφόμενου σώματος θα σύρει τον χωροχρόνο γύρω του, βάζοντας το να στραφεί. Ακριβώς όπως ένα περιστρεφόμενο φορτίο δημιουργεί ένα μαγνητικό πεδίο, έτσι και μια περιστρεφόμενη μάζα δημιουργεί ένα βαρυτομαγνητικό πεδίο.
Το φαινόμενο αυτό θα πρέπει να έχει πραγματικά αποτελέσματα – η περιστροφή της Γης, για παράδειγμα, θα πρέπει να αναγκάζει σε κλονισμό τον άξονα περιστροφής των δορυφόρων – αλλά δεν είναι έκπληξη ότι υπάρχουν πρακτικά ζητήματα για την μείωση της βαρύτητας. “Τα σχετικιστικά φαινόμενα είναι εξαιρετικα μικρά στην πράξη,” τονίζει ο Mashhoon.
Αν και δεν είναι ακόμη σαφές ότι ένας περιστρεφόμενος υπεραγωγός έχει οποιαδήποτε βαρυτομαγνητική επίδραση, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να γίνουν περίγελο συνεχίζοντας την έρευνα στον τομέα αυτό, λέει ο Mashhoon. Μπορεί απλώς να αποδειχθεί ότι είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να επιτύχουμε διαστρικά ταξίδια. Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι πάνω από μια ορισμένη κρίσιμη ταχύτητα, η σχετικότητα μπορεί να δώσει φαινόμενα απωθητικής βαρύτητας, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την πρόωση καθώς και για βαρυτική θωράκιση. “Με την σημερινή τεχνολογία, θέλουμε περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια για να μεταβούμε στο πλησιέστερο γειτονικό άστρο,” τονίζει ο Mashhoon. “Είναι δύσκολο να κατηγορήσουμε τους ανθρώπους γιατί εξετάζουν αυτά τα πράγματα.”
Πηγή: New Scientist
———————————————————————————————————————————————-
Ο βαρυτομαγνητισμός παράγεται από τα άστρα και τους πλανήτες καθώς αυτοί ιδιοπεριστρέφονται. Είναι παρόμοιο φαινόμενο με το παραγόμενο μαγνητικό πεδίο μιας στρεφόμενης φορτισμένης. μπάλας, αν αντικαταστήσουμε το φορτίο με τη μάζα και τότε ο μαγνητισμός γίνεται βαρυτομαγνητισμός.
Τα φαινόμενα ενός τέτοιου πεδίου, που συχνά αναφέρονται και σαν βαρυτομαγνητικά φαινόμενα, είναι από τις τελευταίες προβλέψεις της γενικής σχετικότητας που ακόμα δεν έχουν δοκιμαστεί. Τελευταία, στο πανεπιστήμιο τοτ Στάνφορντ αναλύουν τα δεδομένα από την πρώτη άμεση δοκιμασία του βαρυτοηλεκτρομαγνητισμού, που έγινε στο δορυφόρο Gravity B. Το σύρσιμο του χωροχρονικού πλαισίου (το πόσο παρασύρεται δηλαδή ο χωρόχρονος από την περιστροφή της Γης ή του Ήλιου ή μιας μαύρης τρύπας γύρω τους) συχνά αναφέρεται και σαν βαρυτομαγνητικό φαινόμενο.
Παρά τις ομοιότητες των εξισώσεων του ηλεκτρομαγνητισμού με του βαρυτοηλεκτρομαγνητισμού, και παρά την ομοιότητα του νόμου της δύναμης του Lorentz με ένα αντίστοιχο νόμο του βαρυτομαγνητισμού, ο βαρυτομαγνητισμός δεν πρέπει να συγχέεται με οποιαδήποτε από τα εξής:
- Ισχυρισμούς ότι μπορούν να κατασκευαστούν συσκευές αντι-βαρύτητας.
- Ισχυρισμούς του Eugene Podkletnov ότι έχει κατασκευάσει συσκευές με προστασία από την βαρύτητα και συσκευές ανάκλασης των ακτίνων βαρύτητας.
- Ισχυρισμούς της θεωρίας του Ηλεκτρικού Σύμπαντος που υποστηρίζει ότι προσδιορίζει τη βαρύτητα ως μια μορφή του ηλεκτρομαγνητισμού.
Αυτές και άλλες αξιώσεις θεωρούνται σαν ψευδοφυσική από την επικρατούσα θεωρία της επιστήμης.
Ο βαρυτοηλεκτρομαγνητισμός, αφ’ ετέρου, είναι σταθερά μέρος της καθιερωμένης θεωρίας της βαρύτητας, δηλαδή τη γενική σχετικότητα, και έχει ελέγξιμες προβλέψεις, ενώ είναι στα τελικά στάδια να εξεταστεί άμεσα.
Δείτε και τα σχετικά άρθρα
1. Προς μια νέα δοκιμή της γενικής σχετικότητας;
2. Το φαινόμενο Podkletnov ή της αντιβαρύτητας
3. Τι είναι ο βαρυτομαγνητισμός;
Leave a Comment