Η Μεσόγειος είχε εξαφανιστεί πριν περίπου 5,6 εκατομμύρια χρόνια

Σχεδόν πριν 5,6 εκατομμύρια χρόνια η Μεσόγειος Θάλασσα είχε εξαφανιστεί αφού είχε αποκοπεί από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Σύμφωνα με τον επιστήμονα της γης Rob Govers του πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, μια μείωση του βάρους του φλοιού της Γης οδήγησε το Στενό  του Γιβραλτάρ σε μια κίνηση προς τα πάνω, αποκόπτοντας έτσι την ροή της θάλασσας από τον Ατλαντικό στη Μεσόγειο.

Όταν η Μεσόγειος απομονώθηκε από τους ωκεανούς της Γης εξατμίστηκε σχεδόν πλήρως στα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια που ακολούθησαν.

Η λεκάνη της Μεσογείου όμως γέμισε εκ νέου όταν οι κινήσεις των πλακών του φλοιού της Γης (η Αφρικανική τεκτονική πλάκα μπήκε κάτω από την Ευρωασιατική πλάκα), προκάλεσαν υποχώρηση στο έδαφος γύρω από το Στενό του Γιβραλτάρ, επιτρέποντας έτσι στο νερό του Ατλαντικού να διεισδύσει στο κομμάτι γης που χώριζε τις δύο λεκάνες και έτσι να ξαναγεμίσει τη Μεσόγειο.

Έτσι η Μεσόγειος Θάλασσα, που δεν ήταν πάντα όπως την ξέρουμε σήμερα, δημιουργήθηκε εκ νέου πριν από περίπου 5,3 εκατομμύρια χρόνια, όταν νερό από τον Ατλαντικό Ωκεανό παραβίασε το Στενό του Γιβραλτάρ, δημιουργώντας έτσι μια τεράστια πλημμύρα νερού στη λεκάνη της Μεσογείου.

Όμως, το πως ακριβώς το νερό διείσδυσε από τη μια λεκάνη στην άλλη, αλλά και ο χρόνος που χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, δεν ήταν γνωστά μέχρι σήμερα. Μια νέα μελέτη στην οποία χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από σεισμούς αλλά και από γεωτρήσεις στο έδαφος της περιοχής, αποκάλυψε ότι το νερό του ωκεανού είχε δημιουργήσει, κατά τη διάρκεια πολλών χιλιάδων ετών, ένα κανάλι μήκους 200 χιλιομέτρων το οποίο διασχίζει το Στενό.

Η ομάδα που διεξήγαγε τη μελέτη, εκτιμά ότι για αρκετές χιλιάδες χρόνια, το νερό περνούσε σχετικά αργά. Σε κάποια φάση όμως η ροή έγινε πολύ μεγάλη με αποτέλεσμα το 90 τοις εκατό του νερού να περάσει στη λεκάνη της Μεσογείου σε διάστημα από μερικούς μήνες μέχρι δύο χρόνια. Στο μέγιστο της ροής, υπολογίζεται ότι η στάθμη της θάλασσας ανέβαινε μέχρι και 10 μέτρα την ημέρα. Η μελέτη έγινε από επιστήμονες του Ινστιτούτου επιστημών της Γης, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας.

Πηγή: Sciencedaily