Αστροφυσική, Διάστημα

Ενδείξεις ζωής βρέθηκαν στον Τιτάνα το φεγγάρι του Κρόνου

Όταν το διαστημικό σκάφος Cassini, την 1η Ιουλίου του 2004, πέτυχε να μπει σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, ένας από τους πρωταρχικούς στόχους του ήταν το περίεργο φεγγάρι Τιτάνας. Το βραχώδες αυτό φεγγάρι καλύπτεται από μια παχιά, αδιαφανή ατμόσφαιρα, και διαθέτει λίμνες υγρών υδρογονανθράκων (όπως το μεθάνιο και αιθάνιο) στον Βόρειο και στο Νότιο πόλο του.

Print Friendly, PDF & Email
Share

Όταν το διαστημικό σκάφος Cassini, την 1η Ιουλίου του 2004, πέτυχε να μπει σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, ένας από τους πρωταρχικούς στόχους του ήταν το περίεργο φεγγάρι Τιτάνας. Το βραχώδες αυτό φεγγάρι καλύπτεται από μια παχιά, αδιαφανή ατμόσφαιρα, και διαθέτει λίμνες υγρών υδρογονανθράκων (όπως το μεθάνιο και αιθάνιο) στον Βόρειο και στο Νότιο πόλο του.

Titan Η εξερεύνηση του Τιτάνα αποκάλυψε ότι βρίσκεται σε μια μορφή που μοιάζει με εκείνη της Γης στα πρώιμα στάδια ύπαρξής της. Βασικότερο γεωλογικό χαρακτηριστικό του είναι οι μεγάλες λίμνες μεθανίου οι οποίες, σύμφωνα με τους επιστήμονες, εξατμίζονται δημιουργώντας νέφη, τα οποία στη συνέχεια υπό μορφή βροχής στέλνουν υδρογονάνθρακες στην επιφάνεια αναγεννώντας τις λίμνες.

Από την αρχή απετέλεσε πρωταρχικό στόχο για τους αστροβιολόγους και τους πλανητικούς χημικούς, οι οποίοι ψάχνουν στα δεδομένα που στέλνει το Cassini για πολλά χρόνια τώρα. Σε δύο πρόσφατα ερευνητικά δημοσιεύματα, επιστήμονες λένε ότι μπορεί να έχουν βρει ‘υπογραφές’ για χημικές διεργασίες, που μπορεί να σχετίζονται με την πρωτόγονη ζωή.

Στις έρευνές τους οι επιστήμονες παραδέχονται ότι κάποιες από τις υπογραφές μπορούν να εξηγηθούν με μη βιολογική χημεία, αλλά προσθέτουν ότι προηγούμενες έρευνες έχουν αποδείξει ότι πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να πιστέψουμε ότι το μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού μας συστήματος, ο Τιτάνας, δεν θα μπορούσε να διατηρήσει κάποια μορφή ζωής.

Οι νέες ανακαλύψεις υπονοούν ότι μια πρωτόγονη μορφή ζωής ή, τουλάχιστον, κάποιων πρόδρομων ουσιών της, μπορεί να υπάρχει στην επιφάνεια του φεγγαριού. Οι οργανισμοί ενδέχεται να είναι πολύ εξωτικοί από τη δική μας άποψη, δεδομένου ότι το πιθανότερο είναι να βασίζονται σε μεθάνιο, αντί του άνθρακα. Οι ψυχρές θερμοκρασίες στον Τιτάνα, κατ ‘ανώτατο όριο 190 βαθμούς Κελσίου, καθιστούν την ύπαρξη υγρού νερού αδύνατη.

Στην πραγματικότητα, οι εμπειρογνώμονες υποστηρίζουν ότι, αν υπάρχει νερό, θα είναι πιθανότατα τόσο σκληρό όσο ο γρανίτης. Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ερευνητές έχουν τώρα ελπίδες ότι μπορεί να υπάρχει ζωή σε αυτόν τον βράχο, είναι η παρουσία του υδρογόνου στην ατμόσφαιρα. Διαπίστωσαν οι ειδικοί ότι το υδρογόνο που παράγεται στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα κατευθύνεται και προς τα πάνω (στο διάστημα) αλλά και προς τα κάτω, δηλαδή στην επιφάνεια του πλανήτη. Αν και κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις υδρογόνου στην επιφάνεια, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αυτό δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι κάτι απορροφά το υδρογόνο και ορισμένοι επιστήμονες πιθανολογούν ότι είναι κάποιοι άγνωστοι σε εμάς μικροοργανισμοί.

Ο δεύτερος λόγος είναι το γεγονός ότι από το φεγγάρι παραδόξως απουσιάζει το ακετυλένιο, μια ένωση που θα πρέπει κανονικά να υπάρχει σε υψηλές συγκεντρώσεις. Το δεύτερο αυτό επιχείρημα παρατίθενται λεπτομερώς στις αναλύσεις τους.

«Προτείναμε την κατανάλωση του υδρογόνου γιατί αυτό είναι το προφανές αέριο που μπορεί να καταναλώνει η όποια ζωή στον Τιτάνα, παρόμοια με τον τρόπο που εμείς καταναλώνουμε οξυγόνο στη Γη. Αν αυτά τα σημάδια αποδειχθούν ότι είναι ένα σημάδι ζωής, θα είναι διπλά συναρπαστικό, επειδή θα αποτελούσε μια δεύτερη μορφή ζωής ανεξάρτητη από την υδάτινη βάση της ζωής πάνω στη Γη", λέει ο αστροβιολόγος της NASA Chris McKay. Και προσθέτει ότι η απουσία του ακετυλενίου θα μπορούσε να υποδεικνύει το γεγονός ότι οι πρωτόγονες μορφές ζωής, βασισμένες στο μεθάνιο καταναλώνουν το ακετυλένιο ως πηγή ενέργειας.

«Δεν περίμενα αυτό το αποτέλεσμα, επειδή το μοριακό υδρογόνο είναι χημικά  εξαιρετικά αδρανές στην ατμόσφαιρα, πολύ ελαφρύ και επιπλέει στην ατμόσφαιρα. Αυτό θα πρέπει να "επιπλέει" στην κορυφή της ατμόσφαιρας και να ξεφεύγει», καταλήγει ο Darrell Strobel του Πανεπιστημίου Johns Hopkins και ειδικός επιστήμονας του Cassini.

Πηγή: New Scientist.

Print Friendly, PDF & Email

About the author

physics4u

Leave a Comment

Share