Μια φυσαλίδα του διαστήματος που επεκτάθηκε με διαφορετικό τρόπο από τις υπόλοιπες στις απαρχές του σύμπαντος, θα μπορούσε να εξηγήσει ένα περίεργο "ψυχρό σημείο” στην μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, το λουκόφως του Big Bang. Τέτοιες φυσαλίδες θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί κλάσματα του δευτερολέπτου αφότου γεννήθηκε το σύμπαν, τότε που μεγάλωσε κατά ένα δραματικό τρόπο – η γνωστή φάση του πληθωρισμού.
Πίσω από περίεργα σημεία του Σύμπαντος
"Θα ήταν ένα αναπάντεχο δώρο, γιατί ξαφνικά θα είχαμε ένα πολύ καλό παράθυρο για τον πληθωρισμό”, λέει ο Anže Slosar του Εργαστηρίου Brookhaven της Νέας Υόρκης, μέλος της ομάδας που διατύπωσε την ιδέα.
Μεγάλο μέρος της εικόνας που έχουμε για το πρώιμο σύμπαν προέρχεται από την ακτινοβολία που εκπέμφθηκε όταν ο Κόσμος ήταν μόλις 380.000 ετών, το αρχαιότερο φως που μπορούμε να ανιχνεύσουμε. Το 2001, το διαστημικό όχημα εξέτασης αυτής της μικροκυματικής ακτινοβολίας (CMB) – Wilkinson MAP – ξεκίνησε την χαρτογράφηση του. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν στο πρώτο έτος παρατηρήσεων της διαστημικής συσκευής, αποκάλυψαν κάτι απροσδόκητο: ένα ανώμαλα ψυχρό σημείο, που οι κοσμολόγοι αγωνίζονται από τότε να το εξηγήσουν.
Ίσως το σημείο να είναι υπόνοια, μια υπόδειξη, ενός άλλου σύμπαντος, ή ίσως απλώς ένα αντικείμενο υπό εξέταση. Ένα μεγάλο κενό που βρίσκεται μεταξύ του Γαλαξία μας και της CMB είναι δυνατό να ερμηνεύει τούτο το ψυχρότερο σημείο, αλλά το κυνήγι για τέτοιου είδους κοσμικές τρύπες δεν έχουν αποδώσει ποτέ.
Τώρα υπάρχει μια άλλη επιλογή.
Τι θα συνέβαινε αν η διαστολή του σύμπαντος δεν ήταν ενιαία, σε αντίθεση με την επικρατούσα θεωρία; Οι περιοχές σε σχήμα φυσαλίδας θα μπορούσαν να έχουν επεκταθεί χωρίς συγχρονισμό με τον υπόλοιπο κόσμο, λέει ο Niayesh Afshordi του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής Perimeter στο Οντάριο, μαζί με τον Slosar και άλλους συναδέλφους του.
Τέτοιες φυσαλίδες θα είχαν μόνιμη επίδραση στην κατανομή της πυκνότητας του Σύμπαντος. Ενώ τα κέντρα τους, θα έμοιαζαν το ίδιο όπως και το υπόλοιπο του σύμπαντος, η πυκνότητα των περιοχών κοντά στα άκρα τους θα διαφέρει από τον μέσο όρο. Η ομάδα του Afshordi υπολόγισε ότι υπήρχε μια τέτοια φούσκα μεταξύ της Μικροκυματικής Ακτινοβολίας CMB και της Γης, θα αλληλεπιδρούσε με τα φωτόνια της CMB και το αποτέλεσμα θα ήταν η εμφάνιση ενός ψυχρού σημείου.
Είναι «μια συναρπαστική αν όχι μια εξωτικό δυνατότητα», λέει ο Dragan Huterer του Πανεπιστημίου του Michigan, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. Ένας ανώμαλος πληθωρισμός δεν είναι και τόσο κομψός όσο ένας ομαλός, σημειώνει. “Είναι αυτό που περιγράφει το Ξυράφι του Όκαμ, αλλά και πάλι δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι ο πληθωρισμός ήταν το απλούστερο μοντέλο."
Αποδεικτικά στοιχεία για μια τέτοια φυσαλίδα θα μπορούσε να βρεθεί στο μέλλον με έρευνες γαλαξιών μεγάλης κλίμακας ή να εμφανιστεί ως ένας καυτός δακτύλιος γύρω από το ψυχρότερο σημείο στα δεδομένα που θα προέλθουν από το τηλεσκόπιο Planck της ESA, το οποίο επίσης θα κάνει την χαρτογράφηση της CMB.
Πηγή: New Scientist
Leave a Comment