Φως από τα κοσμικά νέφη, όπου γεννιούνται άστρα και πλανήτες, θα μπορούσε να μας αποκαλύψει τα μυστικά αυτών των μυστήριων περιοχών της δημιουργίας νέων άστρων, σύμφωνα με μια νέα έρευνα.
Αυτό το animation δείχνει το μοριακό νέφος L 183, όπως παρατηρήθηκε με δύο τηλεσκόπια: το Spitzer με μέση υπέρυθρη ακτινοβολία (σε μήκος κύματος 3,6 μικρομέτρων), καθώς και το γαλλο-καναδικό Τηλεσκόπιο στη Χαβάη στο εγγύς υπέρυθρο φως (μήκος κύματος 0,9 μικρόμετρα). Στο εγγύς υπέρυθρο φως (εμφανίζεται σε μπλε ψευδο-χρώμα), υπάρχει μια ωραία λάμψη του νέφους: δηλαδή το φως που προέρχεται από σκέδαση (διάχυση) από μικρότερους κόκκους σκόνης στις εξωτερικές περιοχές του νέφους. Η εικόνα στη μέση περιοχή της υπέρυθρης ακτινοβολίας (σε κίτρινο ψευδό-χρώμα) δείχνει αυτό που ανακαλύφθηκε πρόσφατα: φως από διάχυση από τους μεγαλύτερους κόκκους της σκόνης στις πιο πυκνές περιοχές του πυρήνα του νέφους ("coreshine").
Τα ψυχρά μοριακά νέφη είναι τα λίκνα των άστρων και των πλανητών, όπου πυκνές συστάδες αερίου καταρρέουν σε μορφή πρωτο-άστρων και τεράστιες μάζες κόκκων σκόνης μπορεί να γίνουν πλανήτες σαν τον δικό μας κόσμο. Αλλά το πώς ακριβώς αυτό συμβαίνει είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστο, εν μέρει επειδή τα νέφη σκεπάζουν σαν σάβανο τις περιοχές αυτές, έτσι ώστε οι αστρονόμοι να μην μπορούν να δουν την δράση στο ορατό φως.
Τώρα κάποιο φως, που ονομάζεται "coreshine” και είναι μια ζωηρή λάμψη, που αναδύεται από το κέντρο αυτών των νεφών θα μπορούσε να μας αποκαλύψει δεδομένα σχετικά με το πώς αναπτύσσονται τα αστέρια και οι πλανήτες με την πάροδο του χρόνου, λένε οι οι ερευνητές.
Εδώ φαίνεται το λεγόμενο coreshine από το Σκοτεινό Νεφέλωμα Lynds 183 [ή L183 ή LDN183]. Η καρδιά του νέφους αποκαλύπτεται από την ισχυρή σκέδαση του υπέρυθρου φωτός από κόκκους μεγέθους λίγων μικρών. Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται στα μισά υπό μελέτη αντικείμενα.
Το 2005, το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA ανακάλυψε υπέρυθρο φως που εξέρχεται από τον πυρήνα του ψυχρού, χωρίς άστρα, μοριακού νέφους κάπου 400 έτη φωτός μακριά μας. Αυτό το νέφος, γνωστό και ως L183, έχει περίπου 80 φορές τη μάζα του ήλιου.
Οι υπέρυθρες ακτίνες που ανιχνεύτηκαν στο L183 είναι πιθανόν το αποτέλεσμα της αστροφεγγιάς που περνά μέσα από το νέφος, και το οποίο σκεδάστηκε από τους κόκκους της σκόνης στον πυρήνα του νέφους, την πιο πυκνή περιοχή του. Το συγκεκριμένο μήκος κύματος των ακτίνων δείχνει ότι οι κόκκοι της σκόνης έπρεπε να είναι τουλάχιστον 1 μικρό σε μέγεθος, ή περίπου το ένα εκατοστό του πλάτους μιας ανθρώπινης τρίχας.
Αυτό το μέγεθος είναι 10-πλάσιος από το μέσο όρο των κόκκων της σκόνης που νομίζουμε ότι φτιάχνουν αυτά τα νέφη. Ως εκ τούτου, αυτή η ακτινοβολία μπορεί να μας δώσει ιδέες για το πώς αναπτύσσονται τα άστρα και οι πλανήτες.
Τώρα δε οι επιστήμονες αποκαλύπτουν ότι αυτού του είδους η ακτινοβολία από τον πυρήνα του νέφους, δεν περιορίζεται μόνο στο L183. Στην πραγματικότητα είναι κοινή σε πολλά μοριακό νέφη σε όλο τον γαλαξία. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το Spitzer για τη διερεύνηση 110 διαφορετικών μοριακών νεφών, και περίπου τα μισά από αυτά έδωσαν λάμψεις από τον πυρήνα.
Όλες αυτές οι πληροφορίες θα μπορούσαν τελικά να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς παίρνουν μορφή οι πλανήτες και τα αστέρια.
Πηγή: Space.com
Leave a Comment