Το ηλιακό σύστημα είναι έως και δύο εκατομμύρια χρόνια παλαιότερο από ό,τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα, σύμφωνα με δύο ερευνητές. Το έργο τους βασίζεται στη χρονολόγηση ενός μετεωρίτη που βρέθηκε κρυμμένο μέσα στην έρημο Σαχάρα, και προσφέρει ενδείξεις για τη γέννηση του ηλιακού συστήματος, δίνοντας βάρος στη θεωρία ότι μια κοντινή έκρηξη σουπερνόβα προκάλεσε τη δημιουργία του.
Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός ηλιακού συστήματος στα πρώτα του στάδια παρόμοιο με το δικό μας
Κοιτάζοντας στην προηγούμενη εικόνα βλέπουμε ένα δακτύλιο που χωρίζει την εικόνα σε δύο μέρη: το εσωτερικό όπου υπάρχουν οι πλανήτες να στρέφονται γύρω από ένα άστρο σαν τον ήλιο μας και το εξωτερικό του μέρος, όπου υπάρχουν συντρίμμια από σκόνη. Αυτά μόνο τα συντρίμμια απέμειναν από τον αρχικό δίσκο υλικού από τον οποίο εξελίχθηκαν οι πλανήτες. Οι πλανήτες σχηματίζονται όταν υλικό σκόνης και αερίων σε ένα μεγάλο δίσκο στρέφονται γύρω από ένα νεαρό άστρο συσσωρεύεται (στερεοποιείται) μαζί. Το απομένον υλικό τελικά απομακρύνεται από τον ηλιακό άνεμο ή απομακρύνεται μακριά από την βαρυτική αλληλεπίδραση με τους πλανήτες. Δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα, παραμένει μόνο ένας εξωτερικός δίσκος από συντρίμμια.
Οι περισσότεροι μετεωρίτες, εκτός από εκείνους που είναι γνωστό ότι προέρχονται από τη Σελήνη και τον Άρη, είναι λείψανα από το σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα, που ονομάζεται "Βορειοδυτική Αφρική 2364", έχει μάζα 1,5 κιλό και αγοράστηκε από έναν ιδιώτη από ένα ντόπιο πωλητή στο Μαρόκο το 2004. Μέρος του κατέληξε στα χέρια του Audrey Bouvier στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, ο οποίος διαπίστωσε ότι είναι ηλικίας 4.568.200.000 ετών – το αρχαιότερο αντικείμενο που έχει ανακαλυφθεί στο ηλιακό σύστημα, και 0,3 – 1.9 εκατομμύρια χρόνια μεγαλύτερο από την δεκτή ηλικία του ηλιακού μας συστήματος έως τώρα.
Ο Audrey Bouvier, μαζί με τον Meenakshi Wadhwa, στο ίδιο επίσης Πανεπιστήμιο, ανέλυσε διάφορες αλυσίδες ραδιοϊσοτόπων που συνδέονται με τα στοιχεία που βρέθηκαν στο δείγμα. Χρησιμοποιώντας τις διασπάσεις του 238U–206Pb and 235U–207Pb, οι οποίες έχουν ημίσεια ζωή ~ 4,47 δισ. χρόνια και ~ 704 εκατομμύρια χρόνια αντίστοιχα, οι δύο επιστήμονες ήταν σε θέση να αντιληφθούν την ηλικία του διαστημικού βράχου.
"Η ραδιενεργός διάσπαση γίνεται με ένα σταθερό ρυθμό κατά τη διάρκεια αιώνων, η οποία μπορεί να μετρηθεί με την καταμέτρηση των σωματιδίων”, εξήγησε ο Bouvier. Η ηλικία αυτή τελειοποιήθηκε με τη διάσπαση του of 26Al–26Mg,, που έχει πολύ μικρότερη διάρκεια ημιζωής ~ 0,73 εκατομμύρια χρόνια.
Στην αρχή, υπήρχε σίδηρος
Η ανακάλυψη του μετεωρίτη ‘Βορειοδυτική Αφρική 2364’ βοηθά επίσης να επιβεβαιώσουν οι επιστήμονες για το πώς διαμορφώθηκε η τοπική γειτονιά μας. Η συμβατική θεωρία δείχνει ότι ο Ήλιος και η πλανητική οικογένειά του σχηματίστηκαν σε απομόνωση, μακριά από τα άλλα άστρα. Ωστόσο, τα τελευταία πέντε χρόνια οι ερευνητές έχουν αρχίσει να δείχνουν ότι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει λόγω των υψηλών ποσοτήτων των θυγατρικών ισοτόπων από τη διάσπαση του 60Fe που βρέθηκαν σε προηγούμενα δείγματα μετεωριτών. Το 60Fe μπορεί να σχηματιστεί μόνο στον πυρήνα ενός άστρου κατά το τελικό στάδιο της ζωής ενός άστρου, πριν αυτό γίνει σουπερνόβα. Αυτό σημαίνει ότι αν ο σίδηρος 60Fe ήταν παρόν στις αρχές του ηλιακού συστήματος θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί εκεί από ένα κοντινό σουπερνόβα και ο Ήλιος δεν θα μπορούσε με τίποτα να σχηματιστεί απομονωμένος από άλλα άστρα. Τα αποτελέσματα των δύο επιστημόνων βελτιώνουν μόνο αυτή τη δυνατότητα.
"Αυτή η έρευνα μεταθέτει την έναρξη του ηλιακού συστήματος κατά περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια, έτσι εάν πάτε προς τα πίσω χρησιμοποιώντας ραδιενεργό διάσπαση πρέπει να υπήρξε μια υψηλότερη συγκέντρωση του 60Fe στην απαρχή του ηλιακού συστήματος, από όσο προηγουμένως αναμέναμε περίπου κατά έναν συντελεστή 2”, εξήγησε ο Jamie Gilmour, ο οποίος ερευνά τον σχηματισμού του ηλιακού συστήματος στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. "Αυτό κάνει ακόμη πιο αναγκαία την περίπτωση μια σουπερνόβα να έχει τροφοδοτήσει με τον σίδηρο 60Fe το ηλιακό σύστημα", πρόσθεσε.
Πηγή: ScienceDaily
Leave a Comment