Το αμερικανικό διαστημόπλοιο Voyager 1 έχει φθάσει στα όρια του ηλιακού συστήματος, στην περιοχή της ηλιόπαυση, στην όπου οι ηλιακοί άνεμοι δεν πνέουν πλέον προς τα έξω, αλλά με πλάγιο τρόπο, ανακοίνωσε η NASA.
Αυτή η εικόνα της NASA δείχνει ένα από τα δίδυμα διαστημόπλοια Voyager
Τα δύο σκάφη Voyager 1 και 2 – βάρους περίπου 722 κιλών, εκτοξεύτηκαν το 1977 και έκτοτε μετέδωσαν στη γη πολλές ζωτικής σημασίας πληροφορίες για τους εξωτερικούς πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.
Συγκεκριμένα πέταξαν κοντά από τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα προτού κατευθυνθούν προς τα όρια του ηλιακού συστήματος.
Οι ερευνητές της NASA εκτιμούν ότι το Voyager 1 θα εγκαταλείψει το ηλιακό σύστημα μέσα σε περίπου τέσσερα χρόνια για να μπει στον διαστρικό χώρο, έξω από τη μαγνητική επίδραση του ήλιου.
Προς το παρόν, το Voyager 1 βρίσκεται σε 17,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον ήλιο «σε μια περιοχή όπου η ταχύτητα του θερμού ιονισμένου αερίου που προέρχεται από τον ήλιο έχει πέσει στο μηδέν», εξήγησε η NASA. Η ταχύτητα του φτάνει τώρα τα 50.000 χιλιόμετρα την ώρα.
Το πυρηνοκίνητο σκάφος είναι τόσο μακριά, που τα σήματα του μέχρι να φθάσουν στη Γη θέλουν 16 ώρες.
Το δεύτερο σκάφος, Voyager 2, ταξιδεύει με πιο αργή ταχύτητα απέχει μόνο 15 δισ.χιλιόμετρα από τον Ήλιο.
«Οι επιστήμονες εικάζουν ότι οι ηλιακοί άνεμοι γίνονται πλευρικοί υπό την πίεση των διαστρικών ανέμων», συνεχίζει η NASa, η οποία παρουσίασε τα στοιχεία αυτά ή σε μια σύνοδο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης στο Σαν Φρανσίσκο.
Η NASA είχε ήδη εντοπίσει ότι οι άνεμοι αυτοί έπεφταν στο μηδέν τον Ιούνιο, αλλά ήθελε να επιβεβαιώσει αυτήν την ανακάλυψη συνεχίζοντας την ανάλυση των δεδομένων.
«Όταν αντιλήφθηκα ότι αυτοί οι άνεμοι είχαν μια ταχύτητα που είχε πέσει στο μηδέν, έμεινα κατάπληκτος», δήλωσε ο Rob Decker, ένας από τους επιστήμονες που είναι επιφορτισμένος με τον τομέα των σωματιδίων με χαμηλή ενέργεια της αποστολής Voyager και ερευνητής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins.
«Και να που ο Voyager, αυτή η διαστημική βολίδα που εργάστηκε σαν «μουλάρι» εδώ και 33 χρόνια, εξακολουθεί να μας δείχνει ακόμη και σήμερα κάτι το εντελώς νέο», πρόσθεσε ο ερευνητής.
Η NASA χαρακτήρισε αυτήν την ανακάλυψη του Voyager «ως ορόσημο του ταξιδιού του μέσα από την ηλιόσφαιρα και (…) της προσεχούς του εξόδου από το ηλιακό μας σύστημα».
Ο χώρος της ηλιόπαυσης
Ο ήλιος μας, όπως και κάθε άστρο, εκπέμπει ένα συνεχές, υπερηχητικό ρεύμα ιονισμένων σωματιδίων (πλάσμα) που εξαπλώνεται σε όλες τις κατευθύνσεις και σχηματίζει μια νοητή φυσαλίδα που ονομάζεται ηλιόσφαιρα – μια ασπίδα που προστατεύει τη Γη από την κοσμική ακτινοβολία του Γαλαξία μας.
Το 2004, και ενώ βρισκόταν σε απόσταση 14 δισ. χιλιομέτρων, το Voyager 1 πέρασε το λεγόμενο «όριο κρουστικού κύματος» (termination shock), το σημείο όπου ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται σε υποηχητικές ταχύτητες, ένα σημείο 85 φορές την απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου
Πέρασε τότε στην εξώτερη ζώνη της ηλιόσφαιρας, μια περιοχή σε σχήμα οβάλ που ονομάζεται ηλιοσφαιρικός κολεός (heliosheath). Στην περιοχή αυτή, η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου συνεχίζει να μειώνεται. Τελικά, η ροή του ηλιακού ανέμου σταματά εντελώς στο εξωτερικό όριο της ηλιόσφαιρας, που ονομάζεται ηλιόπαυση (heliopause).
Εκεί λοιπόν έφθασε τώρα το Voayger 1. Εκεί όπου τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου αναγκάζονται να αλλάξουν πορεία και να κινηθούν «πλάγια»,. Ωστόσο οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δεν έχει περάσει ακόμα την ηλιόπαυση.
Το σκάφος πάντως απέχει πολύ από το τελικό σύνορο του Ηλιακού Συστήματος: είναι το Νέφος του Όορτ, ένας πληθυσμός από εκατομμύρια κομήτες που βρίσκονται σε απόσταση ενός έτους φωτός, δηλαδή το ένα τέταρτο της απόστασης μέχρι το πλησιέστερο άστρο.
Πηγή: δίκτυο
Αν σας άρεσε η είδηση αυτή, διαβάστε και τα :
Leave a Comment