Νερό σε υγρή μορφή μπορεί να επιβιώσει στην επιφάνεια εκείνων των πλανητών που κινούνται ελεύθερα χωρίς να θερμαίνονται από κανένα άστρο. Αν αυτοί συγχρόνως φιλοξενούν και κάποια μορφή της ζωής, τότε θα μπορούσαν να δράσουν και σαν μεσάζοντες μεταφέροντας την και σε άλλα σημεία του Γαλαξία.
Η βαρυτική επίδραση πάνω τους από άλλους πλανήτες ή κάποια διερχόμενα άστρα, τα έδιωξε από την τροχιά που διατηρούσαν στο ηλιακό τους σύστημα, στέλνοντας τα στο παγωμένο διάστημα. Αυτοί λοιπόν οι ελεύθεροι από μητρικά άστρα κόσμοι, θα μπορούσαν να παραμείνουν ζεστοί εξαιτίας της ενέργειας που παράγεται από την διάσπαση των ραδιενεργών στοιχείων στο βραχώδη πυρήνα τους.
Οι Dorian Abbot και Eric Switzer του Πανεπιστημίου του Σικάγο υπολόγισαν ότι βραχώδεις πλανήτες με μάζα παρόμοια με αυτή της Γης, θα μπορούσαν να παραμείνουν αρκετά θερμοί, ώστε να διατηρείται το νερό σε υγρή μορφή κάτω από κομμάτια πάγου που παίζουν το ρόλο του μονωτικού, για πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια.
Ένας πλανήτης με το ίδιο ποσοστό νερού με τη Γη θα μπορούσε να διατηρήσει υπόγειο υγρό ωκεανό αν είχε 3,5 φορές τη μάζα της Γης. Όμως, ένας πλανήτης με δεκαπλάσια ποσότητα νερού από τη Γη θα μπορούσε να κάνει το ίδιο έστω κι αν είχε το ένα τρίτο της μάζας της Γης.
“Είναι πραγματικά μια ενδιαφέρουσα ιδέα”, λέει η Lisa Kaltenegger του Κέντρου Αστροφυσικής του Harvard, “Αλλά θα έπρεπε να προσγειωθούμε σε έναν τέτοιο πλανήτη, να σκάψουμε στο εσωτερικό του για να δούμε αν η ζωή είναι δυνατή σ’ αυτόν”.
Πηγή: New Scientist
Leave a Comment