Κατά το παρελθόν υπήρχε η άποψη ότι η ανάπτυξη μιας μαύρης τρύπας είναι κατά κάποιο τρόπο συνδεδεμένη με την άλω (ή το φωτοστέφανο) γύρω και μέσα σε μεγάλους γαλαξίες. Και τελευταία αυτή η άποψη άρχιζε να κερδίζει τους ειδικούς με βάση πρόσθετα στοιχεία που έρχονται στο φως. Ωστόσο, αυτή η σύνδεση εξακολουθεί να είναι αδύναμη, και μόνο ένας περιορισμένος αριθμός μελετών έχουν γίνει πάνω στο θέμα αυτό.
Η έρευνα πάνω στο ζήτημα αυτό υπαγορεύθηκε από το γεγονός ότι οι πιο ογκώδεις μαύρες τρύπες στο σύμπαν ανακαλύφθηκαν μέσα σε μεγάλους γαλαξίες, που περιέχουν την πιο εντυπωσιακή άλω σκοτεινής ύλης που έχει βρεθεί ποτέ.
Οι ερευνητές στη συνέχεια άρχισαν να αναρωτούνται αν υπάρχει καμιά κρυμμένη εξωτική φυσική σε αυτές τις περιπτώσεις, που να συνδέει τα δύο αντικείμενα (σκοτεινή ύλη και μαύρων οπών) μέσα από μια αόρατη σύνδεση, που δεν είναι αμέσως εμφανής.
Για να ελέγξουν αυτή τη διασύνδεση, φυσικοί από το Ινστιτούτο Max Planck και το Πανεπιστημιακό Αστεροσκοπείο Μονάχου, στη Γερμανία, και το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν (UTA, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους.
Οι ειδικοί έθεσαν ως στόχο να αποδείξουν ότι η συνολική μάζα μιας μαύρης τρύπας δεν έχει καμία σχέση με την ποσότητα της σκοτεινής ύλης, που μπορεί να βρεθεί σε ένα συγκεκριμένο φωτοστέφανο. Αυτό που ήθελαν να αποδείξουν ότι το μέγεθος της γαλαξιακής διόγκωσης είναι ο κύριος παράγοντας που επηρεάζει την ανάπτυξη της μαύρης τρύπας.
Σύμφωνα με τους αστροφυσικούς, κάθε γαλαξίας βρίσκεται μέσα σε ένα τεράστιο φωτοστέφανο της σκοτεινής ύλης, η οποία εκτείνεται πολύ μακρύτερα από το ορατό όρια του γαλαξία. Αυτό δε το φωτοστέφανο (ή άλως) είναι η πλειοψηφία της συνολικής μάζας του γαλαξία.
Αν και οι παλαιότερες μελέτες πρότειναν ότι η ανάπτυξη των μαύρων οπών συσχετιζόταν με την ανάπτυξη της γαλαξιακής διόγκωσης, αντί για τις κινήσεις της σκοτεινής ύλης που βρίσκεται στο φωτοστέφανο, μια νέα σειρά από μελέτες που δημοσιεύθηκαν το 2002, πρότειναν ότι τελικά υπάρχει σύνδεση μεταξύ της σκοτεινής ύλης στην άλω και μιας μαύρης τρύπας.
Η συνεργασία των αστροφυσικών ουσιαστικά έθεσε ως στόχο να αποδείξει ότι οι προτάσεις αυτές ήταν αναληθείς. Μετά την διενέργεια ελέγχων υψηλής ποιότητας με φασματικές παρατηρήσεις πολλών τέτοιων δίσκων και διογκώσεων σε γαλαξίες, η ομάδα δεν βρήκε καμιά συσχέτιση μεταξύ της άλως από σκοτεινή ύλη και μαύρες τρύπες.
"Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό ότι η χαμηλής πυκνότητας μη βαρυονική σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να επηρεάσει την ανάπτυξη μιας μαύρης τρύπας σε ένα πολύ μικρό όγκο βαθιά μέσα σε ένα γαλαξία”, εξηγεί ο Ralf Bender του Ινστιτούτου Max Planck για την Εξωγήινη Φυσική.
"Φαίνεται πολύ πιο εύλογο ότι οι μαύρες τρύπες αυξάνονται από το αέριο που βρίσκεται κοντά τους, κυρίως όταν σχηματίστηκαν οι γαλαξίες", προσθέτει ο αστρονόμος John Kormendy.
Ένας από τους μηχανισμούς μέσω των οποίων αυξάνονται οι μαύρες τρύπες στα εντυπωσιακά μεγέθη τους είναι οι γαλαξιακές συγχωνεύσεις, οι οποίες συμβαίνουν όταν δύο γαλαξίες συγκρούονται, και στη συνέχεια γίνονται ένας. Αυτή η συγχώνευση ανακατεύει μεγάλες ποσότητες αερίου υδρογόνου, οπότε και αναζωπυρώνει τα αστρικά φυτώρια και τις γεννήσεις νέων άστρων.
Πηγή: SoftPedia
Leave a Comment