Ένας γειτονικός γαλαξίας νάνος που ονομάζεται Τοξότης μπορεί να είναι υπεύθυνος για τις σπείρες του Γαλαξία μας. Ο Τοξότης κτύπησε τον Γαλαξία, πριν περίπου 1,9 δισεκατομμύρια χρόνια. Στη συνέχεια ‘φώλιασε’ πάνω από τον γαλαξιακό «Βόρειο Πόλο» και συγκρούστηκε και πάλι πριν περίπου 900 εκατομμύρια χρόνια. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται και πάλι σε πορεία για μια τρίτη σύγκρουση σε 10 εκατομμύρια χρόνια περίπου από τώρα.
Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα μία από τις εικόνες της προσομοίωσης που απεικονίζει μια από τις φάσεις της σύγκρουσης του Τοξότη με τον Γαλαξία μας
Οι συγκρούσεις αυτές πρέπει να είχαν σημαντική επίδραση στον Γαλαξία μας, αλλά τα αποτελέσματα τους ήταν δύσκολο να υπολογιστούν λόγω της αβεβαιότητας ως προς το μέγεθος της σκοτεινής ύλης στον Τοξότη.
Τώρα ο Chris Purcell στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν νέες εκτιμήσεις για τη μάζα του Τοξότη, για να δημιουργήσουν την πιο ακριβή προσομοίωση που έγινε ποτέ για τις συνέπειες αυτών των συγκρούσεων.
Γαλαξιακή εξέλιξη
Η προσομοίωση ξεκινά με τον Γαλαξία μας ως ένας επίπεδος δίσκος με μια κεντρική ράβδο από άστρα και αέριο. Μετά την πρώτη σύγκρουση, αντί να βρεθούν σε κυκλική τροχιά γύρω από την κεντρική ράβδο, μερικά αστέρια ξεκίνησαν να κάνουν τροχιές σε μια ποικιλία από ελλείψεις. Όλα αυτά συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν πυκνές συστάδες άστρων και αερίου σε σχήμα σπιράλ.
Μετά τη δεύτερη σύγκρουση, οι σπείρες γίνονται εντυπωσιακά παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στον Γαλαξία μας. Την ίδια στιγμή, η κεντρική ράβδος στη προσομοίωση είναι διατηρημένη, ακριβώς όπως και στον πραγματικό Γαλαξία μας.
Οι συγκρούσεις επίσης δημιούργησαν δομές σαν δακτυλίους γύρω από τον Γαλαξία μας. Ένας από αυτούς, λέει ότι η ομάδα του Purcell, είναι πολύ παρόμοιος με ένα χαρακτηριστικό του νυχτερινού ουρανού, γνωστό ως το δακτύλιος του Μονόκερου. Η προσομοίωση δείχνει ότι ο δακτύλιος συνδέεται με τους σπειροειδείς βραχίονες – πέρα από όσα μπορούν να δουν τα μεγαλύτερα σε ηλικία τηλεσκόπια. Ο Purcell μάλιστα προβλέπει ότι η επόμενη γενιά των γαλαξιακών χαρτών θα δείχνουν αυτή τη σύνδεση.
«Η εργασία είναι εντυπωσιακή γιατί αναπαράγει πολλά από τα χαρακτηριστικά που μπορούμε πραγματικά να δούμε", λέει ο Steve Majewski, αστρονόμος στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. “Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ πριν."
Η εργασία έχει επίσης ευρύτερες επιπτώσεις για την κατανόηση της γαλαξιακής εξέλιξης, επειδή οι συγκρούσεις μεταξύ γαλαξιών και των συνοδών τους, πιστεύεται ότι είναι ευρέως διαδεδομένες στο σύμπαν. "Πολλοί από τους σπειροειδείς γαλαξίες που μπορούμε να δούμε πιθανότατα σχηματίστηκαν με αυτό τον τρόπο», λέει ο Purcell.
Leave a Comment