Η επιστημονική του μέθοδος
Ο Νεύτωνας εφηύρε μια επιστημονική μέθοδο, η οποία πραγματικά ήταν καθολική στο πεδίο εφαρμογής της. Παρουσίασε τη μεθοδολογία του, ως ένα σύνολο τεσσάρων κανόνων για την επιστημονική λογική. Οι κανόνες αυτοί αναφέρονται στις Μαθηματικές Αρχές και πρότειναν ότι (1) να μην υιοθετούμε πλέον δύο αιτίες για το ίδιο φυσικό φαινόμενο, σαν να είναι και δύο αληθείς και επαρκείς για να εξηγήσουν τα ίδια φαινόμενα, παρά μόνο μία αιτία (2) τα ίδια φυσικά αποτελέσματα θα πρέπει να παράγονται από τις ίδιες αιτίες, (3) οι ιδιότητες των σωμάτων πρέπει να είναι καθολικές, και τέλος (4 ) οι προτάσεις που συνάγονται από την παρατήρηση των φαινομένων θα πρέπει να θεωρούνται ακριβείς μέχρι να ανακαλύψουμε άλλα φαινόμενα που να έρχονται σε αντίθεση με τα παλιά.
Αυτοί οι τέσσερις συνοπτικοί και καθολικοί κανόνες για την έρευνα ήταν πραγματικά επαναστατικοί. Με την εφαρμογή τους, ο Νεύτων διατύπωσε τους παγκόσμιους νόμους της Φύσης με τους οποίους ήταν έτσι σε θέση να διαλευκάνει σχεδόν όλα τα άλυτα προβλήματα της εποχής του.
Ο Νεύτων πήγε πολύ πιο μακριά από ό,τι περιέγραφαν οι κανόνες του για τη λογική, όμως, στην πραγματικότητα περιγράφει πώς θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στην επίλυση ενός συγκεκριμένου προβλήματος. Μάλιστα η αναλυτική μέθοδος που εφηύρε υπερέβη κατά πολύ τις πιο φιλοσοφικές και λιγότερο επιστημονικά αυστηρές προσεγγίσεις του Αριστοτέλη και του Θωμά Ακινάτη.
Ο ίδιος εκλέπτυνε την πειραματική μέθοδο του Γαλιλαίου, δημιουργώντας την συνθετική μέθοδο του πειραματισμού που εξακολουθεί να ασκείται μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα, η ακόλουθη περιγραφή της πειραματικής μεθόδου στην Οπτική του Νεύτωνα θα μπορούσε εύκολα να εκληφθεί ως μια σύγχρονη δήλωση των σημερινών μεθόδων έρευνας, αν και για το Νεύτωνα η «φυσική φιλοσοφία» δεν αντιστοιχεί πλήρως στον σύγχρονο όρο “φυσικές επιστήμες. “
Έγραψε γι αυτό το ζήτημα: “Όπως στα μαθηματικά, έτσι και στη φυσική φιλοσοφία η έρευνα των δύσκολων ζητημάτων με τη μέθοδο της ανάλυσης, θα πρέπει πάντα να προηγείται της μεθόδου της σύνθεσης. Η ανάλυση συνίσταται στη διενέργεια πειραμάτων και παρατηρήσεων και την κατάρτιση γενικών συμπερασμάτων από αυτά με επαγωγή. Με αυτόν τον τρόπο της ανάλυσης μπορούμε να προχωρήσουμε από το σύνθετο στα επιμέρους, και από τις κινήσεις στις δυνάμεις που τις παράγουν, και σε γενικές γραμμές από τα αποτελέσματα στις αιτίες τους, και από συγκεκριμένες αιτίες σε γενικότερες μέχρι το επιχείρημα να τελειώσει με το πιο γενικό. Αυτή είναι η μέθοδος της ανάλυσης. Ενώ η σύνθεση συνίσταται στο να υποθέσουμε τις αιτίες που ανακαλύψαμε και καθιερώθηκαν ως αρχές, και από αυτές να εξηγήσουμε τα φαινόμενα που προηγούνται από αυτά και ελέγχοντας έτσι τις εξηγήσεις”.
Ας δούμε λοιπόν την αξεπέραστη και μοναδική συνεισφορά του στην Επιστήμη.
Leave a Comment