Γεωφυσικοί προτείνουν ότι το μαγνητικό πεδίο της Σελήνης στην πραγματικότητα άντεξε για πολύ περισσότερο από ό,τι είχε προηγουμένως εκτιμηθεί. Την ίδια στιγμή, η ισχύς του μπορεί να ήταν υποτιμημένο κατά τις προηγούμενες έρευνες, δείχνει η ίδια ομάδα σε μια δημοσίευση στο περιοδικό Science.
Ένα από τα δείγματα των πετρωμάτων που έφεραν πίσω οι αποστολές Απόλλων από το φεγγάρι
Αλλά το πιο σημαντικό συμπέρασμα στο οποίο έφτασαν οι ερευνητές ήταν ότι το φεγγάρι είχε ένα φυσικό δυναμό στον πυρήνα του, περίπου, πριν 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Ένα θέμα συζήτησης στην επιστημονική κοινότητα εδώ και χρόνια ήταν ότι τα μαγνητικά πεδία του δημιουργήθηκαν είτε από το φαινόμενο δυναμό σαν του πυρήνα της Γης, ή από το πλάσμα που παράγεται κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με αστεροειδείς.
Το φαινόμενο δυναμό παράγεται όταν ένας στερεός πυρήνας περιστρέφεται μέσα σε ένα ρευστό πυρήνα (εξωτερικό τμήμα). Έτσι παράγεται το γήινο μαγνητικό πεδίο, και θα συνεχίσει να ανανεώνεται μέχρι ο πυρήνα της να στερεοποιηθεί εντελώς. Σε εκείνο το σημείο, ο πλανήτης θα μείνει απροστάτευτος από τις κοσμικές ακτίνες και την ηλιακή ακτινοβολία.
Οι γεωφυσικοί γνωρίζουν ότι η Σελήνη είχε μαγνητικό πεδίο, διότι ίχνη του μαγνητισμού της ανακαλύφθηκαν σε δείγματα πετρωμάτων που έφεραν πίσω οι αποστολές Απόλλων. Η τελευταία έρευνα αυτό που έκανε ήταν να αποδείξει ότι ο φυσικός δορυφόρος της Γης είχε πράγματι έναν πυρήνα ικανό να δημιουργήσει ένα φαινόμενο δυναμό, εδώ και πολύ καιρό πριν.
Η θεωρία της σύγκρουσης με αστεροειδείς – η άλλη εναλλακτική λύση για την εξήγηση του μαγνητικού πεδίου – θεωρούσε ότι το πλάσμα που παράγεται κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στην επιφάνεια της Σελήνης ήταν υπεύθυνο για τα ίχνη του μαγνητισμού που βρέθηκαν στα δείγματα των αποστολών Απόλλων.
Ωστόσο, η νέα έρευνα απέδειξε ότι η Σελήνη είχε ένα εξωτερικό λιωμένο πυρήνα γύρω από ένα συμπαγή πυρήνα από σίδηρο για τουλάχιστον 500 εκατομμύρια χρόνια, μεταξύ 4,2 και 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτή η χρονική περίοδος είναι πολύ περισσότερη από ό,τι οι γεωλόγοι που υποστήριζαν αυτή τη θεωρία είχαν υπολογίσει.
«Τα ευρήματα σε γενικές γραμμές ήταν μια μεγάλη έκπληξη. Όταν επιλέξαμε αυτό το δείγμα, είχαμε μια ιδέα ότι θα είχε ένα καλά φυλαγμένο μαγνητικό πεδίο, αλλά δεν είχαμε ιδέα πόσο καλό θα ήταν,» εξηγεί ο γεωλόγος και επικεφαλής της μελέτης Erin Shea.
«Οι επιπτώσεις είναι καταπληκτικές και ενδιαφέρουσες. Εάν το φεγγάρι είχε ένα δυναμό που κράτησε για πολύ καιρό, γιατί η αιτία του να μην ήταν ένας αστεροειδής σαν τον Vesta ή ένας μικρότερος αστεροειδή;» προσθέτει ο Erin Shea. Ο Vesta είναι ο μεγαλύτερος αστεροειδής στο ηλιακό σύστημα, και καταλογογραφείται από πολλούς ως πρωτοπλανήτης (ένα πλανητικό έμβρυο που ποτέ δεν έφτασε στην κατάσταση του πλανήτη).
Γι αυτό που ενδιαφέρεται τώρα η ομάδα είναι να προσδιοριστεί αν το φαινόμενο του δυναμό της Σελήνης παρέμεινε για 500 εκατομμύρια χρόνια, ή αν συνήθιζε να σταματά και να επαναεκκινείται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η οριστική απάντηση αυτού του ζητήματος θα μπορούσε τελικά να πιστοποιήσει ότι η Σελήνη ήταν πράγματι κάποτε μέρος του πλανήτη μας, που διαχωρίστηκαν κατά τη διάρκεια μιας κοσμικής σύγκρουσης με έναν πλανήτη σαν τον Άρη.
Πηγή: Soft Pedia
Leave a Comment