Αν το σύμπαν δημιουργήθηκε από μία Μεγάλη Έκρηξη, τότε σε τι θα καταλήξει στο τέλος του κύκλου «ζωής» του; Σύμφωνα με ένα καινούριο θεωρητικό μοντέλο Αμερικανών επιστημόνων από το πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ του Τενεσί, η απάντηση είναι το Μεγάλο Σχίσμα, δηλαδή μια κατάσταση στην οποία όλα τα ουράνια σώματα, όπως οι πλανήτες, αλλά ακόμη και τα άτομα θα αποσυντεθούν στα συστατικά τους. Μάλιστα, με βάση αυτό το μοντέλο, αυτό θα συμβεί σε 22 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα.
Η επιτάχυνση της συμπαντικής διαστολής αποδίδεται από τους επιστήμονες στη σκοτεινή ενέργεια, μία απωστική δύναμη άγνωστης μέχρι σήμερα φύσης.
Οι κοσμολόγοι γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι η γέννηση του Σύμπαντος τοποθετείται πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, από έναν «κοσμικό σπόρο» τεράστιας πυκνότητας που άρχισε να διαστέλλεται. Αστρονομικές παρατηρήσεις έχουν επίσης δείξει πως, περίπου 9 δισεκατομμύρια έτη αργότερα, η διαστολή ξεκίνησε να αυξάνεται με επιταχυνόμενο ρυθμό.
Το θεωρητικό μοντέλο προβλέπει πως η επιτάχυνση της διαστολής θα συνεχίσει να αυξάνεται ολοένα περισσότερο, μέχρι να αποικοδομηθούν ακόμη και οι δομικοί λίθοι της ύλης.
«Αν και από την άποψη των μαθηματικών μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει», αναφέρει ο δρ Μαρσέλο Ντισκόνζι από το Βάντερμπιλτ και επικεφαλής της ομάδας που δημιούργησε το μοντέλο. «Όμως είναι δύσκολο να φανταστούμε με φυσικούς όρους αυτή την κατάσταση».
Η επιτάχυνση της συμπαντικής διαστολής αποδίδεται από τους επιστήμονες στη σκοτεινή ενέργεια, μία απωστική δύναμη άγνωστης μέχρι σήμερα φύσης. Έτσι, η «μοίρα» του σύμπαντος θα καθορισθεί από τη δράση της σκοτεινής ενέργειας σε συνδυασμό με τη βαρύτητα. «Η σκοτεινή ενέργεια, η οποία επιταχύνει τη συμπαντική διαστολή, βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τη βαρύτητα, που τείνει να το συρρικνώσει. Επομένως το ερώτημα είναι ποια θα επικρατήσει», συμπληρώνει ο Ντισκόνζι.
Ένα σενάριο που έχει προταθεί από άλλους κοσμολόγους είναι να κυριαρχήσει η βαρύτητα, με συνέπεια τη Μεγάλη Σύνθλιψη, δηλαδή τη συρρίκνωση του σύμπαντος σε μία κατάσταση παρόμοια με τον «κοσμικό σπόρο» από τον οποίο προήλθε. Άλλοι επιστήμονες προκρίνουν το σενάριο της Μεγάλης Κατάψυξης, σύμφωνα με το οποίο το σύμπαν θα εξακολουθήσει να διαστέλλεται, καταλήγοντας σε μία κατάσταση όπου τα αποθέματά του σε αέρια δεν θα μπορούν πλέον να αποκτήσουν την απαιτούμενη πυκνότητα ώστε να σχηματισθούν νέοι αστέρες.
Το μοντέλο των θεωρητικών από το Βάντερμπιλτ προβλέπει όμως ένα πιο δραματικό κοσμικό φινάλε, φθάνοντας στον διαμελισμό της Γης, λίγο πριν αποσυντεθούν ακόμη και τα άτομα.
Για τη δημιουργία του, οι Αμερικανοί επιστήμονες βασίσθηκαν σε υπάρχοντα κοσμολογικά μοντέλα, προσαρμόζοντας ωστόσο μία ιδιότητα που ονομάζεται ιξώδες και η οποία αποτελεί ένα μέτρο της ικανότητας ενός ρευστού να διαστέλλεται ή να συστέλλεται. Σε αυτή την περίπτωση, το ρευστό είναι το ίδιο το σύμπαν.
Σύμφωνα με τον Ντισκόνζι, πριν από τη δουλειά της ομάδας του, το ιξώδες μπορεί να περιλαμβανόταν ήδη στις αντίστοιχες εξισώσεις, ωστόσο αυτό γινόταν με έναν τρόπο που προβλεπόταν πως υπό συγκεκριμένες συνθήκες τα ρευστά μπορούν να ταξιδεύσουν ταχύτερα από το φως.
Έτσι, διορθώνοντας αυτή την ασυνέπεια, οι επιστήμονες έφθασαν σε μία διαφορετική εκτίμηση για το μέλλον του σύμπαντος, προβλέποντας ότι η διαστολή του θα επιταχύνεται με ολοένα μεγαλύτερο ρυθμό. «Το Μεγάλο Σχίσμα είναι η φυσική συνέπεια των εξισώσεων», σημειώνει ο επιστήμονας.
