Αστροφωτογραφίες νυχτερινών τοπίων από τον Άγγελο Μακρή
26/01/2016
Ένα ιδιαίτερο είδος φωτογράφισης, είναι η αστροφωτογραφία τοπίου, δηλαδή μια φωτογραφία του έναστρου ουρανού που συνδυάζεται με ένα τοπίο. Αυτό το είδος φωτογράφισης προσφέρει τρομερές δυνατότητες σε έναν φωτογράφο, αφού τα επίγεια τοπία περιορίζονται μόνο από την διάθεση σου για εξερεύνηση, και ο έναστρος ουρανός παρουσιάζει φαινόμενα που εναλλάσσονται διαρκώς.
Ένα ιδιαίτερο είδος φωτογράφισης, είναι η αστροφωτογραφία τοπίου, δηλαδή μια φωτογραφία του έναστρου ουρανού που συνδυάζεται με ένα τοπίο. Αυτό το είδος φωτογράφισης προσφέρει τρομερές δυνατότητες σε έναν φωτογράφο, αφού τα επίγεια τοπία περιορίζονται μόνο από την διάθεση σου για εξερεύνηση, και ο έναστρος ουρανός παρουσιάζει φαινόμενα που εναλλάσσονται διαρκώς.
Πέτρινο γεφύρι Αρτοτίβας
Το γεφύρι αυτό είναι 600 ετών και είναι το αρχαιότερο πέτρινο γεφύρι που σώζεται στον Εύηνο ποταμό. Εκεί πέρασα δυο νύχτες απολαμβάνοντας το τοπίο, παρέα με νυχτόβια ζωή όπως κουκουβάγια, ασβό, αλεπού, λαγό κ.α.
Καταρράκτης Πούντος
Κοντά στην μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, την Τριχωνίδα, ένα ρέμα δημιουργεί έναν μικρό καταρράκτη και μια πραγματική όαση.
Αρχαίο θέατρο Στράτου
Το αρχαίο αυτό θέατρο είναι 2500 ετών, είχε χωρητικότητα περίπου 7000 θεατών και βρίσκεται κοντά στην πόλη του Αγρινίου. Αφού ολοκλήρωσα τις λήψεις, στάθηκα μόνος μου στο κέντρο του αρχαίου θεάτρου, κοίταξα τον έναστρο ουρανό, και με συγκίνησε η σκέψη πως οι αρχαίοι πρόγονοί μου θα έβλεπαν περίπου το ίδιο θέαμα πριν από 2500 χρόνια.
Σύνοδος Αφροδίτης, Δία και μιας πυγολαμπίδας
Στις 14 Μαίου αποφάσισα να βγω να φωτογραφίσω καθώς θα συνέβαινε η “συνάντηση” των πλανητών Αφροδίτης και Δία, στο λυκόφως. Δοκίμασα διάφορα κάδρα και τελικά αποφάσισα να συμπεριλάβω και εμένα στο πλάνο. Έτσι δοκίμασα να “φωτίσω” την Αφροδίτη η οποία έλαμπε, με τον Δία λίγο πιο ψηλά. Όταν επέστρεψα στην κάμερα για να εξετάσω τις λήψεις, είδα χαρούμενος ότι είχα “πιάσει” και έναν “κομήτη”! Το βράδυ ήταν γεμάτο πυγολαμπίδες και μια από αυτές πέρασε μπροστά από το φακό κατά τη διάρκεια της λήψης.
Γαλακτική οδός
Ένα βράδυ του Ιουνίου, καθώς επέστρεφα σπίτι μου, δεν άντεξα να μη σταματήσω στην άκρη του δρόμου για να περάσω ακόμη λίγο χρόνο κάτω από τον έναστρο ουρανό. Το κίτρινο χρώμα είναι τα φώτα της πόλης του Αγρινίου, και το μπλε χρώμα είναι τα φώτα ενός χωριού τα οποία οπτικά επηρεάζονται από την υγρασία του ποταμού Ινάχου. Έμεινα εκεί για κάμποση ώρα, χαζεύοντας τον νυχτερινό ουρανό στα καλύτερά του.
Νυχτερινή αναρρίχηση
Ορειβατικό καταφύγιο Παναιτωλικού
Εκεί που νιώθω πραγματικά σαν στο σπίτι μου είναι στο βουνό της πατρίδας μου, το Παναιτωλικό. Στη θέση Διασελάκι στα 1170μ, βρίσκεται το πανέμορφο καταφύγιο που διαχειρίζεται ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγρινίου.
“Οι πολιτισμένοι άνθρωποι περπατάνε για άσκηση πια, όχι από ανάγκη, εκεί που συζεί, που δένεται το κορμί με την πλάση. Αντί να σκύψεις να μυρίσεις ένα λουλούδι ή να σκαλίσεις τη γη, κάνεις επικύψεις σαν μαλάκας μέσα σε ένα κουτί από μπετόν, ή… τρέχεις πάνω σε ένα σταματημένο ποδήλατο.” – Χρόνης Μίσσιος
Μετέωρο
Σχεδόν κάθε μήνα, ερασιτέχνες αστρονόμοι από όλη την Ελλάδα μαζεύονται στον Πάρνωνα στα 1400μ, για να απολαύσουν τον νυχτερινό ουρανό με τα τηλεσκόπια τους. Στη φωτογραφία αυτή, ένα μετέωρο “κατευθύνεται” προς τους αστρονόμους.
“Yūgen”
Στην Ιαπωνία, χρησιμοποιούν τη λέξη “Yūgen” για να εκφράσουν το δέος που νιώθεις από τη συνειδητοποίηση του Σύμπαντος, και τα βαθύτερα συναισθήματα που ξυπνά η συμπαντική ομορφιά. Από όταν είχα πρωτοδεί αυτόν τον καταρράκτη είχα φανταστεί να τον φωτογραφίζω υπό το φως των αστεριών. Ονομάζεται “Κεφαλόβρυσο” ή “Νερουλάς” και είναι ο μεγαλύτερος ενεργός καταρράκτης της Ελλάδας με κάθετο ανάπτυγμα 185μ και συνολικό μήκος πάνω από 350μ. Στάθηκα λοιπόν σε ένα βράχο ανάμεσα στα αγριολούλουδα και βίωσα ένα απίστευτο ηλιοβασίλεμα πάνω από κορυφογραμμές 2000μ, την δύναμη της φύσης στον επιβλητικό καταρράκτη και τη θέαση ενός από τους πιο σκοτεινούς ουρανούς της Ευρώπης στην καρδιά της Πίνδου.
Ορειβατικό καταφύγιο Πραμάντων (Τζουμέρκα)
Ένα πανέμορφο καταφύγιο στα 1300μ, το οποίο διαχειρίζεται ο Μπάμπης και η Πόλα, άνθρωποι που άφησαν τις ζωές τους στην Αθήνα για να ζήσουν πιο απλά και ποιοτικά. Εκεί δημιούργησαν τη δική τους οικογένεια και ζουν μόνιμα με τα δυο τους παιδάκια.
Αρχαίο λιμάνι Οινιάδων (3000 ετών)
Κοντά στην πόλη του Μεσολογγίου, βρίσκεται ο αρχαίος οικισμός των Οινιάδων. Το πιο επιβλητικό μνημείο του οικισμού είναι το αρχαίο λιμάνι που είχε ως χρήση την ανάσυρση των πλοίων στο εσωτερικό του, την επισκευή και παραμονή τους για ορισμένο διάστημα το χειμώνα.
Ορειβατικό καταφύγιο Πάρνωνα
Το ορειβατικό καταφύγιο του Ορειβατικού Συλλόγου Σπάρτης φωτίζεται διπλά, με φυσικό τρόπο από το φως των αστεριών και τεχνητά από έναν ορειβάτη που επέστρεφε στο καταφύγιο για ύπνο με αναμμένο το φακό του.Η λευκή “κορδέλα” που φαίνεται είναι το πώς “έγραψε” στην κάμερα ο φακός του ορειβάτη καθώς προχωρά προς το καταφύγιο.
Το γεφύρι αυτό είναι 600 ετών και είναι το αρχαιότερο πέτρινο γεφύρι που σώζεται στον Εύηνο ποταμό. Εκεί πέρασα δυο νύχτες απολαμβάνοντας το τοπίο, παρέα με νυχτόβια ζωή όπως κουκουβάγια, ασβό, αλεπού, λαγό κ.α.
