Σαν σήμερα στις 20 Δεκεμβρίου 1901 γεννήθηκε στην Αλαμπάμα ο Robert Van de Graaff . Έγινε γνωστός από τον ομώνυμο τύπο ηλεκτροστατικής γεννήτριας υπερυψηλών τάσεων, αλλά και ως επινοητής πολλών επιστημονικών οργάνων, Απέκτησε το πτυχίο του φυσικού το 1922, ενώ το μάστερ του το 1923 στη Μηχανολογία-Μηχανική από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα. Στη συνέχεια επεδίωξε την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ευρώπη και πήρε το διδακτορικό του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1928.
Το 1929 ο Βαν ντε Γκράαφ σχεδίασε και κατασκεύασε την πρώτη του γεννήτρια τάσεων με τη βοήθεια του Nicholas Burke στο Πρίνστον. Αυτή η γεννήτρια μπορούσε να παράγει τάση 80 χιλιάδες βολτ. Το 1933 όμως είχε ήδη ολοκληρώσει την κατασκευή μιας πολύ μεγαλύτερης γεννήτριας, ικανής να δημιουργεί τάση 7 εκατομμύρια βολτ (MV).
Από το 1931 ως το 1934 ο Βαν ντε Γκράαφ ήταν ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης. Το 1934 έγινε επίκουρος καθηγητής και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1960. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Βαν ντε Γκράαφ ήταν διευθυντής του «Ραδιογραφικού Σχεδίου Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Radiographic Project). Μεταπολεμικά συνίδρυσε την «Μηχανική Εταιρεία Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Engineering Corporation, HVEC).
Τη δεκαετία του 1950 ο Βαν ντε Γκράαφ εφηύρε τον μετασχηματιστή απομονωμένου πυρήνα, που παρήγε συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα υψηλών τάσεων. Η Αμερικανική Φυσική Εταιρεία του απένειμε το Βραβείο T. Bonner το 1966 για τη συμβολή του στην ανάπτυξη των ηλεκτροστατικών επιταχυντών.
Ο Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ πέθανε στη Βοστώνη σε ηλικία 65 ετών, έχοντας κατοχυρώσει συνολικά επτά πατέντες για τις ηλεκτρικές του εφευρέσεις.
Δεξιά: Η ηλεκτρογεννήτρια Βαν ντε Γκράαφ, ή σφαίρα Βαν ντε Γκράαφ, είναι ηλεκτρογεννήτρια στατικού ηλεκτρισμού, (ηλεκτροστατική γεννήτρια), που μπορεί να συσσωρεύσει στο κοίλο ειδικής μονωμένης μεταλλικής σφαίρας που φέρει μεγάλα αποθέματα ηλεκτροστατικού δυναμικού. Η ιδέα της εφεύρεσης αυτής βασίστηκε στην αναζήτηση παραγωγής ηλεκτρικού φορτίου εκ της τριβής που επιτυγχάνεται μέσω δύο τροχαλιών που κινούν ιμάντα στο κάθετο στέλεχος της συσκευής ο οποίος με τη σειρά του συνδέεται με δύο ηλεκτρόδια. Σημειώνεται ότι η μεγαλύτερη ηλεκτρογεννήτρια τέτοιου τύπου που κατασκευάστηκε είναι αυτή που φέρεται σήμερα στο Μουσείο των Επιστημών στη Βοστώνη, κατασκευής των αρχών της δεκαετίας του 1930. Έχει ύψος στελέχους περίπου 4,5 μέτρα και με τον θόλο της σφαίρας φθάνει τα 6,5 μ. δυνάμενη να παράγει τάση 2,5 εκατομ. βολτ.
Το 1931 έκανε μια ιστορική επίδειξη σε δείπνο που είχε οργανωθεί από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής στη Νέα Υόρκη. Εκεί τοποθέτησε αντικριστά δύο σφαιρικές μηχανές (γεννήτριες) με διάμετρο 2 ft (πόδια) η κάθε σφαίρα. Στην αρχή το σύστημα δεν δούλεψε καλά, γιατί ένας σωλήνας σ’ ένα κοντινό τοίχο εκφόρτιζε τις σφαίρες. Από τη στιγμή που οι σφαίρες απομακρύνθηκαν από τον τοίχο, το σύστημα κατάφερε να πετύχει σπινθήρα με μήκος περισσότερο από 1 πόδι (=30,48 εκ.) και τάση 1500000 Volt.
Ο Compton τότε δήλωσε για τη μηχανή Van de Graaff ότι ήταν “η πιο σημαντική ανακάλυψη που είχε επιτευχθεί στο χώρο των πολύ υψηλών τάσεων”.
