Περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, η ζωή εμφανίστηκε στον πλανήτη Γη. Δεν είμαστε απολύτως σίγουροι για το πώς προέκυψε η ζωή στη Γη, αλλά μια κοινή άποψη είναι ότι σχηματίστηκε πρώτα γύρω από υδροθερμικές αναβλύσεις, στους νέους ωκεανούς του πλανήτη μας. Αυτά τα ανοίγματα εξαερισμού έδωσαν όχι μόνο τη θερμική ενέργεια που χρειαζόταν για τη διατήρηση της ζωής όπως την ξέρουμε, αλλά ήταν επίσης και μια πλούσια πηγή χημικών ενώσεων, οι οποίες είναι χρήσιμες στη διαμόρφωση ζωντανών οργανισμών. Ακόμα και σήμερα υδροθερμικοί αεραγωγοί σε βαθειά νερά, είναι πλούσιοι με μια μεγάλη ποικιλία της ζωής. Αν οι οπές εξαερισμού ήταν το “σπίτι” του δέντρου της ζωής πάνω στη Γη, παρόμοιες υδροθερμικές αναβλύσεις θα μπορούσαν να προωθήσουν τη ζωή. και σε άλλους κόσμους
Νερό στην Ευρώπη και στη Γη
Συνήθως σκεφτόμαστε την δυνατότητα εξωγήινης ζωής να υπάρχει σε κόσμους σαν τη Γη, με ζεστό φως του ήλιου και σταθερό έδαφος, αλλά η ζωή θα μπορούσε να είναι πιο συχνή στα παγωμένα φεγγάρια ενός ψυχρού πλανήτη αερίου. Αυτό είναι αλήθεια ακόμα και αν περιοριστούμε στη ζωή παρόμοια με την επίγεια ζωή, η οποία έχει βάση τον άνθρακα και εξαρτάται από άφθονο νερό.
Και μάλιστα, το νερό είναι πολύ πιο κοινό στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα από ό, τι στη Γη. Η Ευρώπη το φεγγάρι του Δία, για παράδειγμα, έχει πολύ περισσότερο νερό από τη Γη . Ο Γανυμήδης, ένα άλλο φεγγάρι του Δία, έχει περίπου 70% περισσότερο νερό σε υγρή μορφή από τη Γη . Το νερό είναι ένα εξαιρετικά κοινό μόριο στο ηλιακό σύστημα, και χωρίς την έντονη θερμότητα του ήλιου να απομακρύνει το νερό μακριά από αυτούς τους κόσμους, θα διατηρούν μεγάλο μέρος του νερού τους. Εάν αυτοί οι κόσμοι ήταν μικροί πλανήτες, το νερό τους, θα μπορούσε να έχει ψυχθεί σε πάγο εδώ και πολύ καιρό (αν και υπάρχουν υπόνοιες ότι ο Πλούτωνας έχει νερό σε υγρή μορφή κάτω από την επιφάνεια του). Αλλά αυτά (η Ευρώπη κλπ) είναι φεγγάρια σε τροχιά γύρω από ένα τεράστιο πλανήτη, και η βαρυτική πίεση επάνω τους βοηθά να κρατηθεί το εσωτερικό τους ζεστό. Γνωρίζουμε ότι η ζωή θα μπορούσε να επιβιώσει στους ωκεανούς αυτών των κόσμων, αλλά πώς θα μπορούσε να προκύψει;
Νέα στοιχεία δείχνουν ότι είναι δυνατόν, τουλάχιστον για το φεγγάρι του Κρόνου, τον Εγκέλαδο . Γνωρίζουμε ότι ο Εγκέλαδος διαθέτει νερό σε υγρή μορφή στο εσωτερικό του. Θερμοπίδακες νερού έχουν παρατηρηθεί ότι ξεσπούν στην επιφάνεια του φεγγαριού. Όμως, τον Οκτώβριο του 2015, το διαστημικό σκάφος Cassini πέταξε κατευθείαν μέσα από μερικά από αυτούς τους πίδακες, δίνοντας στον ανιχνευτή του άμεση πρόσβαση στην σύνθεσή τους. Έτσι η χημική ανάλυση βρήκε υψηλά επίπεδα του H2, που είναι πιθανό να παράγεται από υδροθερμικούς πίδακες μέσα στο εσωτερικό τους. Με άλλα λόγια, ο εσωτερικός ωκεανός του Εγκέλαδου είναι αρκετά παρόμοιος με τους πρώτους ωκεανούς της Γης.
Ακόμη και αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να σχηματιστεί η ζωή στον Εγκέλαδο, θα μπορούσε να μην είχε τον κατάλληλο χρόνο. Δεν είμαστε σίγουροι πόσο χρονών είναι αυτό το φεγγάρι. Η επιφάνεια του είναι σχετικά νέα, αν και αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στην θερμική δράση της. Ορισμένα υπολογιστικά μοντέλα για την τροχιακή δυναμική στα φεγγάρια του Κρόνου, υπονοούν ότι όλα τα φεγγάρια πιο κοντά στον Κρόνο, από ότι ο Τιτάνας, θα μπορούσαν να είναι αρκετά νεαρά, και έτσι ο Εγκέλαδος θα μπορούσε να είναι μόλις 100 εκατομμυρίων ετών. Υπάρχουν όμως και άλλα παγωμένα φεγγάρια που θα μπορούσαν να έχουν παρόμοιες υδροθερμικές αναβλύσεις και να είναι πολύ παλαιότερα. Έτσι η Ευρώπη, για παράδειγμα, είναι περίπου στην ίδια ηλικία με τη Γη και έχει νερό σε υγρή μορφή. Αν έχει υδροθερμικές οπές παρόμοιες με αυτές πάνω στον Εγκέλαδο, η ζωή θα μπορούσε να είχε σχηματιστεί στην Ευρώπη εδώ και πολύ καιρό.
Paper: J. Hunter Waite, et al. Cassini finds molecular hydrogen in the Enceladus plume: Evidence for hydrothermal processes. Science Vol. 356, Issue 6334, pp. 155-159 DOI: 10.1126/science.aai8703 (2017)
ΝΕΡΌ ΣΤΟ EUROPA ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΎΓΚΡΙΣΗ. CREDIT: KEVIN ΧΈΡΙ, JACK COOK, HOWARD PERLMAN.
Χαρτί: J. Hunter Waite, et al. Cassini βρίσκει μοριακού υδρογόνου στον θύσανο Εγκέλαδο: Απόδειξη για διεργασίες υδροθερμικές. Science Vol. 356, Issue 6334, ρρ 155-159 DOI:. 10.1126 / science.aai8703 (2017)
