Οι αστρονόμοι εδώ και καιρό προβληματίζονται από το γεγονός ότι ο ήλιος μας δεν έχει κανένα δίδυμο άστρο. Επειδή τα περισσότερα παρόμοια αστέρια είναι μέρος ενός δυαδικού, ή ακόμα και τριπλού συστήματος. Τώρα όμως επιστήμονες μπορεί να επιβεβαιώσουν μια μακροχρόνια θεωρία : Ο ήλιος είχε κάποτε ένα δίδυμο άστρο που έχει ονομαστεί «Νέμεσις».
Εικόνα ενός πολύ μικρού δυαδικού συστήματος αστέρων, ηλικίας μικρότερου από 1 εκατομμυρίων ετών, που σχηματίστηκε μέσα σε ένα πυκνό πυρήνα (ωοειδές περίγραμμα) στο μοριακό νέφος του Περσέα. Όλα τα αστέρια πιθανόν να σχηματίζουν δυαδικά συστήματα μέσα σε πυκνούς πυρήνες.
Οι επιστήμονες Sarah Sadavoy και Steven Stahler μελετούσαν το μοριακό νέφος του Περσέα, γεμάτο με νεοσυσταθείσα αστέρια, για να καθορίσουν ποιο είναι το ποσοστό των άστρων σαν τον ήλιο μας που σχηματίζονται σε ζεύγη. (Τα νεαρά αστέρια μέσα στον Περσέα είναι μικρότερα των 4 εκατομμυρίων ετών, ενώ ο ήλιος μας είναι περίπου 4,6 δισεκατομμυρίων ετών. Η άποψη τους ότι η πλειοψηφία των αστεριών δεν αποτελούνται από μοναχικά αστέρια, δεν είναι καινούργια. Πόσα όμως σαν τον ήλιο μας αστέρια σχηματίζονται ως δυαδικά;
Για να βρουν την απάντηση, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τα υπάρχοντα δεδομένα από μια έρευνα στο αστρικό φυτώριο του Περσέα. Αυτό που ανακάλυψαν τους εξέπληξε: Φαίνεται σαν όλα τα άστρα σαν τον ήλιο μας να σχηματίζονται αρχικά ως δυαδικά, με μια απόσταση 500 AU μεταξύ τους (σε απόσταση 17 φορές εκείνη του Ποσειδώνα με τον ήλιο μας). Κατά τη διάρκεια των πρώτων εκατομμυρίων ετών της ζωής των άστρων, τα συστήματα, είτε συρρικνώνονται σε ένα πραγματικά δυαδικό σύστημα ή διασπώνται, όπως ο ήλιος και η Νέμεσις.
Παρόλα τα θεωρητικά μοντέλα, η δίδυμη αδερφή του Ήλιου μας, η Νέμεσις, δεν έχει βρεθεί. Σύμφωνα με τη μυθολογία η Νέμεσις είναι η θεία δίκη και από τους επιστήμονες θεωρείται ως η εκδικητική δίδυμη αδερφή. Δεδομένα από παρατηρήσεις δεν έχουν επιβεβαιώσει την ύπαρξή της. Τα μοντέλα υποστηρίζουν ότι η Νέμεσις θα πρέπει να δημιουργήθηκε σε απόσταση 17 αστρονομικών μονάδων πιο μακριά από τον πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος Ποσειδώνα, πέρα από το νέφος Όορτ, τα οποία πρέπει να επιβεβαιωθούν.
Παλαιότερες θεωρίες αναφέρουν ότι κατά καιρούς αλληλεπιδρά με το νέφος Όορτ με αποτέλεσμα να είναι υπεύθυνη για την συχνότητα εμφάνισης αστεροειδών κοντά στη Γη και κυρίως για τον αστεροειδή που έπεσε στη Γη και πιθανώς ευθύνεται για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Μελέτες όμως δεν επαληθεύουν κάτι τέτοιο, οπότε η ύπαρξη της Νεμέσεως παραμένει ένα ερωτηματικό.
“Ο ήλιος μας δεν ανήκει σε διπλό αστρικό σύστημα. Δεν έχουν υπάρξει ποτέ (παρατηρησιακά) δεδομένα που να υποδηλώνουν την ύπαρξη συντρόφου. Η ιδέα έχει διαψευσθεί από πολλές μελέτες του ουρανού στο υπέρυθρο, οι πιο πρόσφατες με την αποστολή WISE. Αν υπήρχε ένας σύντροφος μελανός νάνος, αυτά τα ευαίσθητα υπέρυθρα τηλεσκόπια θα τον είχαν εντοπίσει.” είχε πει το 2012 χαρακτηριστικά ο αστροβιολόγος David Morrison.
Αλλά μήπως βρούμε ποτέ τον μοναχικό σύντροφο του ήλιου μας, τη Νέμεση; Είναι απίθανο.
«Με βάση αυτό το μοντέλο, ο πιθανός αδελφός του ήλιου πιθανότατα δραπέτευσε και μπόρεσε να αναμιχθεί με όλα τα άλλα αστέρια στην κοντινή περιοχή του Γαλαξία μας, οπότε δεν θα τον δούμε ποτέ ξανά.»
Αν και η μελέτη αυτή έχει συναρπαστική επιπτώσεις για ό, τι ξέρουμε για το πώς γεννιούνται τα αστέρια, υπογραμμίζει επίσης το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα πολλά να μάθουμε για το δικό μας αστέρι, γι ‘αυτό η NASA έχει ξεκινήσει το Parker Solar Probe , το πρώτο διαστημόπλοιο που μπορεί να αγγίξει την ατμόσφαιρα του ήλιου, το 2018.
