Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων προβλέπουν ότι ο Ήλιος θα μετατραπεί σε ένα τεράστιο φωτεινό δακτύλιο, που θα μοιάζει με πλανητικό νεφέλωμα, αλλά σε 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Η μελέτη δείχνει ότι το αστέρι μας θα γίνει «ένα από τα ομορφότερα αντικείμενα στον νυχτερινό ουρανό» γιατί θα μετατραπεί σε ένα γιγαντιαίο λαμπερό δαχτυλίδι σκόνης και αερίου, ένας ερυθρός γίγαντας. Το νεφέλωμα αυτό θα μπορούσε να φτάσει μέχρι την τροχιά της Αφροδίτης, ή ακόμη και να την ξεπεράσει.
Εικόνα που τραβήχτηκε από το διαστημικό παρατηρητήριο ηλιακής δραστηριότητας SDO και δείχνει μια εξαιρετικά μεγάλη έκρηξη πλάσματος στην επιφάνεια του ήλιου
Ένα πλανητικό νεφέλωμα σηματοδοτεί το τέλος της ζωής του 90% όλων των ενεργών αστεριών και σημαίνει τη μετατροπή του αστεριού από έναν ερυθρό γίγαντα σε μια νέα μορφή, όμοια με αυτή που μπορείτε να δείτε παρακάτω.
Βρετανοί αστροφυσικοί του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μοντέλο που τους επιτρέπει να προβλέπουν επακριβώς με βάση τη μάζα του άστρου το μέλλον του, και το βέβαιο τέλος του. Όταν ένα αστέρι πεθαίνει, εκπέμπει μια μάζα αερίου και σκόνης στο διάστημα. Η νέα μορφή, μπορεί να είναι όσο το ήμισυ της μάζας του αστεριού. Αποκαλύπτεται ο πυρήνας του αστεριού, ο οποίος “τελείωσε από καύσιμο”, και τελικά έσβησε.
Το πιο ωραίο πλανητικό νεφέλωμα Ring Nebula (M57)
Το νεφέλωμα θα σχηματιστεί από ένα “φάκελο” σκόνης και αερίου που εκτοξεύεται από τον ήλιο που πεθαίνει, ο οποίος τότε θα έχει φουσκώσει για να γίνει ένας ερυθρός γίγαντας. Μετά την εκτόξευση του υλικού μέχρι την Αφροδίτη, αυτό που θα έχει απομείνει από τον ήλιο θα ζεσταθεί, ενώ θα συρρικνωθεί σε ένα λευκό νάνο περίπου στο μέγεθος της Γης, αλλά πολύ πυκνότερο.
Αυτή η νέα μορφή καλείται και “διαστημικός φάκελος”. Μετά το “σβήσιμο”, η λάμψη του νέου σώματος θα λάμπει για 10.000 χρόνια, μια περίοδος που θεωρείται πολύ σύντομη στην αστρονομία. Έτσι, το πλανητικό νεφέλωμα μένει ορατό. Μάλιστα μένει ορατό από τεράστιες αποστάσεις, δεκάδες εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.
Σημειώνει δε, πως από αστέρια χαμηλής μάζας όπως ο Ήλιος του πλανητικού μας συστήματος, μπορούν να προκύψουν πολύ πιο πλατιά πλανητικά νεφελώματα σε σχέση με εκείνα που προκύπτουν από αστέρια μεγαλύτερης μάζας. Η διατύπωση αυτή αποτελούσε σημείο τριβής για την επιστημονική κοινότητα τα τελευταία 25 χρόνια.
Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να πουν με βεβαιότητα αν ένα αστέρι μέτριας μάζας όπως ο Ήλιος, μπορεί να γίνει πλανητικό νεφέλωμα. Το νέο μοντέλο προβλέπει ότι ακόμη και τα αστέρια με σχετικά μικρή μάζα, όπως ο Ήλιος, θερμαίνονται τρεις φορές πιο γρήγορα απ’ ότι προέβλεπαν τα προηγούμενα μοντέλα και άρα μπορούν να μετατρέπονται σε πλανητικά νεφελώματα.
Σταδιακά ο Ήλιος θα εξαντλεί το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων υδρογόνου του. Τι θα γίνει όμως στη Γη; Στον πλανήτη μας η τρομερή αύξηση της ηλιακής ακτινοβολίας θα κάνει τους ωκεανούς να εξατμιστούν και τα πετρώματα να λιώσουν μέσα σε μια καυτή κόλαση. Κάθε μορφή ζωής θα έχει εξαφανιστεί πολλά χρόνια πριν φτάσουμε στην τελική φάση.
Η κατάρρευση και η διαστολή του Ήλιου θα καταπιεί τους γύρω πλανήτες, εξ αιτίας της βαρυτικής έλξης. Μετά από εκατομμύρια χρόνια, το νεφέλωμα αυτό θα συσταλεί και θα γίνει ο λευκός νάνος, χάνοντας σταθερά όγκο και μάζα, μέχρι να ψυχραθεί για πάντα.
