Έχουν περάσει ήδη τέσσερις αιώνες από τότε που ο Γαλιλαίος έστρεψε για πρώτη φορά ένα τηλεσκόπιο προς την εκπληκτική φωτεινή ταινία του Γαλαξία μας, παρατηρώντας ότι το «γάλα» των αρχαίων Ελλήνων (milky way) είναι στην πραγματικότητα αμέτρητα ξεχωριστά άστρα, πολύ αχνά για να μπορούν να διακριθούν με το γυμνό μάτι. Χρειάστηκαν άλλοι τρεις αιώνες για να γίνει σαφές στους αστρονόμους ότι ο Γαλαξίας είναι απλώς ένας από αμέτρητους γαλαξίες που υπάρχουν στο σύμπαν.
360° πανοραμική θέα του Γαλαξία ένα συναρμολογημένο μωσαϊκό φωτογραφιών από το ESO. Το γαλαξιακό κέντρο βρίσκεται στη μέση της όψης
Στην πραγματικότητα, ο Γαλαξίας αυτός στον οποίο ανήκει και το ηλιακό μας σύστημα, δεν είναι απλώς «ένας γαλαξίας». Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι στο πέρασμα του χρόνου έχει προσελκύσει (βαρυτικά) και εγκολπωθεί πολλούς μικρότερους γαλαξίες, αφομοιώνοντας τα άστρα τους ως δικά του.
Ήδη είναι γνωστοί τουλάχιστον 20 νάνοι γαλαξίες δορυφόροι του, που κυμαίνονται σε μέγεθος από ένα εκατομμυριοστό ως ένα εκατοστό του μεγέθους του Γαλαξία, ενώ πιθανότατα δεκάδες άλλοι δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα. Και οι τωρινοί δορυφόροι γαλαξίες θεωρούνται μόνο ένα μικρό κλάσμα εκείνων που έχουν υπάρξει δορυφόροι του στο παρελθόν, με τους παλιότερους να έχουν τραβηχτεί βαρυτικά μέσα στο γαλαξία μας και να έχουν απορροφηθεί προ πολλού. Αυτή η «χώνευση» άρχισε όταν ακόμα ο Γαλαξίας ήταν νεότερος και μικρότερος απ’ ό,τι είναι τώρα, αλλά συνεχίζεται και σήμερα. Οι δορυφόροι γαλαξίες που υπάρχουν τώρα πιθανότατα θα «καταποθούν» και αυτοί στο μέλλον.
Ο Γαλαξίας σε ένα μωσαϊκό εικόνων από το Paranal της Χιλής. Το φωτεινό αντικείμενο είναι ο Δίας στον αστερισμό του Τοξότη, και τα Μαγγελικά Νέφημπορούν να φανούν στα αριστερά. Ο γαλαξιακός βόρειος είναι προς τα κάτω.
Από αυτά τα θύματα της βαρυτικής όρεξης του Γαλαξία, πολύ μετά από το χαμό τους παραμένουν ίχνη με τη μορφή αχνών ρευμάτων άστρων, που απλώνονται σε όλο τον ουρανό. Τα τελευταία 15 χρόνια ένα σχετικά νέο επιστημονικό πεδίο, που ονομάστηκε γαλακτική αρχαιολογία, έχει αποκαλύψει πολλά από αυτά τα ρεύματα. Μελετώντας αυτά τα «απολιθώματα» του παρελθόντος του Γαλαξία, οι γαλακτικοί αρχαιολόγοι συνενώνουν κομμάτι – κομμάτι σημαντικά γεγονότα από την ιστορία του γαλαξία μας και κατανοούν βαθύτερα τις διαδικασίες εμφάνισης και εξέλιξης άλλων σπειροειδών γαλαξιών.
Ιδανικά θα μελετούσε κανείς τους γαλαξίες τόσο από το εξωτερικό τους, όσο και από το εσωτερικό τους. Αυτό είναι κάτι που προφανώς δεν μπορούμε να κάνουμε για το γαλαξία μας. Όντας στο εσωτερικό του είναι αδύνατο να τον δούμε απέξω. Από την άλλη μεριά, η θέση μας είναι πλεονεκτική για την απόκτηση εικόνας λεπτομερειών του εσωτερικού του, πράγμα αδύνατο να κάνουμε με τους άλλους γαλαξίες, που απέχουν δισεκατομμύρια έτη φωτός.
Ήδη το νέο επιστημονικό πεδίο έχει βοηθήσει να επιβεβαιωθεί μια διαδικασία, μέσω της οποίας ο Γαλαξίας και άλλοι νεαροί γαλαξίες γίνονται μεγαλύτεροι. Η ανακάλυψη πολλών αστρικών ρευμάτων από δορυφόρους γαλαξίες που έχουν χαθεί από καιρό, υποστηρίζει την ευρέως αποδεκτή θεωρία ότι, όταν σχηματίστηκε ο Γαλαξίας, είχε μικρότερο μέγεθος και «φούσκωσε» εν μέρει προσθέτοντας ύλη σε μεγάλες «μπουκιές». Αν και πολλές λεπτομέρειες αυτού του σεναρίου δεν είναι ακόμη γνωστές, με αργό αλλά βέβαιο τρόπο οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να γράφουν τη βιογραφία του Γαλαξία.
Πηγή: «Scientific American» Wikipedia
