Η Νύχτα είναι μια κλασική ιστορία του Ασίμοφ όπου οι κάτοικοι ενός πλανήτη που ονομάζεται Κάλγκας (Kalgash) ζουν σε ένα σύστημα έξι άστρων, που αφήνει τον πλανήτη να ζει σε μόνιμη ημέρα ή τουλάχιστον λυκόφως. Το υπόλοιπο σύμπαν είναι αόρατο γιατί δεν είναι ποτέ αρκετά σκοτεινό για να βγουν τα αστέρια, εκτός από μια φορά κάθε 2049 χρόνια όταν πέφτει το σκοτάδι.
Ο Κάλγκας γνωρίζει μόνο το αιώνιο φως της μέρας. Ο συνεχώς φωτισμένος ουρανός δεν τούς επιτρέπει να αντιληφθούν την ύπαρξη τού υπόλοιπου Σύμπαντος, το οποίο νομίζουν, ότι περιορίζεται στον δικό τους πλανητικό χώρο και -εννοείται- δεν έχουν δει ποτέ τον έναστρο ουρανό.
Για περισσότερο από δυο χιλιάδες χρόνια, κάποιος από τους συνδυασμούς των έξι ήλιων φωτίζει τον ουρανό. Σύντομα οι ήλιοι θα δύσουν όλοι ταυτόχρονα και το τρομερό μεγαλείο της Νύχτας θα προκαλέσει τέτοια παραφροσύνη, που θα σημάνει το τέλος του πολιτισμού.
Το διήγημα του Ισαάκ Ασίμωφ «Νύχτα» πρωτοεμφανίστηκε το 1941. Από τότε έχει αναγνωριστεί ως κλασσικό και ο συγγραφέας του ως θρύλος.
Το σύστημα Kalgash περιέχει έξι αστέρια. Το κεντρικό αστέρι (που ονομάζεται Onos) είναι παρόμοιο με τον Ήλιο μας και η τροχιά του Kalgash είναι παρόμοια με τη Γη. Υπάρχει ένα δυαδικό ζευγάρι μπλε άστρων (Trey και Patru) περίπου 10 φορές πιο μακριά. Υπάρχει ένα άλλο δυαδικό ζεύγος λευκών άστρων (Tano και Sitha) που είναι μόλις 10% μακρύτερα από το γαλάζιο ζευγάρι. Τέλος, υπάρχει ένα κόκκινο νάνο αστέρι που ονομάζεται Dovim, του οποίου η ακριβής θέση δεν είναι ξεκάθαρη. Ωστόσο, το Dovim διαδραματίζει βασικό ρόλο: είναι το ένα αστέρι στον ουρανό όταν το μακρινό φεγγάρι του Kalgash (που ονομάζεται Kalgash 2) εκλείψει μία φορά κάθε 2049 χρόνια, στέλνοντας τον πλανήτη στο χάος. Καμία από τις τροχιές των αστεριών δεν είναι πιο μεγάλη από περίπου 15 Αστρονομικές Μονάδες (AU, την η απόσταση Γη-Ήλιου).
Ένα διάγραμμα Hertzsprung-Russell που δείχνει τις ιδιότητες διαφορετικών τύπων αστεριών. Ο άξονας y δείχνει τη φωτεινότητα (ο ήλιος βρίσκεται στο 1) και ο άξονας x δείχνει τη θερμοκρασία (ο ήλιος είναι 5777 Kelvin).
