Η Συμφωνία του Παρισιού το 2015, στην οποία συμφώνησαν σχεδόν όλα τα κράτη δεσμευόμενα να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (βασικού αερίου του «φαινομένου του θερμοκηπίου»), υποτίθεται ότι θα ήταν το σημείο καμπής για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Χωρίς τις διεργασίες εκείνες που απαιτούνται για την κατακράτηση του διοξειδίου του άνθρακα (CCUS), το επίπεδο των περικοπών που απαιτούνται για να διατηρηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη σε δύο βαθμούς Κελσίου (- το ανώτατο όριο που επιτρέπεται στη Συμφωνία του Παρισιού – πιθανώς δεν μπορεί να επιτευχθεί, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας. Μέχρι το 2050, η δέσμευση και η αποθήκευση άνθρακα θα πρέπει να παρέχουν τουλάχιστον το 13% των μειώσεων που απαιτούνται για να διατηρηθεί ο έλεγχος της θέρμανσης, υπολογίζει αυτός ο οργανισμός.
Πρέπει να δεσμεύσουμε το διοξείδιο του άνθρακα για την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος Η διάσπαση του CO2, καθώς εξέρχεται από το καπνό, είναι το κλειδί για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Ο μόνος τρόπος για να κερδηθεί το χαμένο έδαφος είναι να αξιοποιηθεί κάθε δυνατή στρατηγική για τη μείωση των εκπομπών. Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ηλιακή, αιολική, υδροηλεκτρική), στο βαθμό που αξιοποιούνται στο πλαίσιο μιας οικονομίας σχεδιασμένης για να ικανοποιεί εργατικές – λαϊκές ανάγκες, θα μπορούσαν να αποτελέσουν στοιχεία μιας τέτοιας προσπάθειας. Είναι επίσης αρκετοί εκείνοι που θεωρούν ότι πρέπει να γίνουν μεγάλα βήματα και στην κατακράτηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην πηγή τους. Η κατακράτηση άνθρακα, η χρήση και η αποθήκευσή του, σύνολο διεργασιών που ονομάζονται για συντομία CCUS, από τα αρχικά των λέξεων αυτών στα αγγλικά, είναι τεχνολογίες, που αφαιρούν το διοξείδιο του άνθρακα από τα αέρια των καμινάδων των εργοστασίων, ή ακόμη και από τον ατμοσφαιρικό αέρα και το μετατρέπουν σε χρήσιμα υλικά ή το αποθηκεύουν στο υπέδαφος.
Οι διεργασίες CCUS αντιμετωπίστηκαν ως μη συμφέρουσες λόγω κόστους και αμφισβητήσιμες ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής τους. Πρόσφατες βελτιώσεις, όπως η αξιοποίηση χημικών ενώσεων που είναι πιο αποτελεσματικές στη σταθερή δέσμευση του διοξειδίου του άνθρακα, υπολογίζεται ότι θα μειώσουν το κόστος από τα 100 δολάρια ανά τόνο δεσμευόμενου αερίου, που ήταν το 2016, στα 20 δολάρια ανά τόνο, έως το 2025. Παράλληλα, διάφορες μικρές εταιρείες αναπτύσσουν τεχνικές μετατροπής του δεσμευμένου άνθρακα σε λίπασμα, κάτι που θα μείωνε παραπέρα το κόστος της όλης διαδικασίας.
Εναλλακτικές λύσεις
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (οργανισμός που συστάθηκε το 1974 για προστασία των μελών του από τις ελλείψεις πετρελαίου και στον οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα), χωρίς τις διεργασίες CCUS το επίπεδο περικοπών στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, που απαιτείται ώστε να μην ξεπεραστεί η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου (στόχος της συμφωνίας του Παρισιού) δεν θα μπορέσει να επιτευχθεί. Τουλάχιστον 13% των μειώσεων πρέπει να προέλθει από CCUS.
Τρεις λύσεις υπάρχουν: Να προστεθεί εξοπλισμός σε υπάρχοντα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε να αφαιρείται το μεγαλύτερο μέρος του διοξειδίου του άνθρακα που παράγουν από την καύση ορυκτών καυσίμων, να μειωθούν οι εκπομπές βιομηχανιών που δεν μπορούν να λειτουργήσουν με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και να αφαιρεθεί διοξείδιο του άνθρακα απευθείας από τον ατμοσφαιρικό αέρα.
Ο περιορισμός των εκπομπών από τα υπάρχοντα εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας μέσω CCUS θα ήταν πιο αποτελεσματικός στην προοπτική μιας οικονομίας, όπου θα γίνεται κύκλιση του άνθρακα και χρήση του π.χ. για παραγωγή τσιμέντου ή πλαστικών. Οι τεχνολογίες CCUS θεωρείται ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον περιορισμό των εκπομπών στη βαριά βιομηχανία και ιδιαίτερα στην παραγωγή τσιμέντου, την επεξεργασία μετάλλου και την παραγωγή χημικών ουσιών.
Η χρήση τεχνολογιών CCUS θα αξιοποιηθεί απ’ ό,τι φαίνεται σε έναν νέο γύρο ανταγωνισμών ανάμεσα σε μονοπώλια και καπιταλιστικά κράτη με στόχο την αξιοποίησή τους στο βωμό του κέρδους. Η πορεία των μέτρων αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής θα ήταν πολύ διαφορετική αν στον κόσμο κυριαρχούσε ο τρόπος παραγωγής που έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και γι’ αυτό εξορισμού πρέπει να φροντίζει για το περιβάλλον, ως θεμελιακό παράγοντα της ευημερίας όλων των ανθρώπων.
