Η Δήμητρα, το μεγαλύτερο αντικείμενο στην κύρια ζώνη των αστεροειδών ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, έχει προταθεί για να στεγάσει σε τροχιά γύρω από αυτόν έναν μόνιμο οικισμό για τον άνθρωπο, που δημιουργήθηκε από υλικά του ίδιου του αστεροειδή. Ο Φινλανδός θεωρητικός αστροφυσικός Pekka Janhunen δημοσίευσε πρόσφατα αυτήν την ιδέα του διαστημικού αποικισμού .
Αυτή η εικόνα της NASA απεικονίζει έναν κύλινδρο O’Neill: έναν πλωτό ανθρώπινο βιότοπο σε τροχιά γύρω από έναν εξωγήινο πλανήτη. Μία νέα δημοσίευση προτείνει την οικοδόμηση μιας μεγάλης αποικίας γύρω από τον νάνο πλανήτη Δήμητρα.
Ο οικισμός θα παρείχε τεχνητή βαρύτητα στους κατοίκους του, ενώ οι τοπικοί πόροι θα επέτρεπαν τη δημιουργία ενός οικοσυστήματος κλειστού κυκλώματος στο εσωτερικό του, το οποίο θα οδηγούσε ουσιαστικά σε έναν χωρικό οικισμό σαν τη γη.
Σύμφωνα με τη μελέτη του, η οποία δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα, ο οικισμός θα αποτελείται από χιλιάδες περιστρεφόμενους κυλινδρικούς οικότοπους συνδεδεμένους με μια δομή πλαισίου σε σχήμα δίσκου, μέσω παθητικών μαγνητικών μπλοκ. Αυτό θα επέτρεπε την προσομοίωση της βαρύτητας εντός των χώρων κατοικίας, θα διευκόλυνε τα ταξίδια εντός των οικισμών και θα εξασφάλιζε ότι η πυκνότητα του πληθυσμού θα παραμείνει χαμηλή.
Κάθε ένας από αυτούς τους κυλινδρικούς οικισμούς θα μπορεί να φιλοξενήσει πάνω από 50.000 άτομα, να υποστηρίξει μια τεχνητή ατμόσφαιρα και να δημιουργήσει μια γήινη βαρύτητα μέσω της φυγοκεντρικής δύναμης της περιστροφής του., έγραψε ο Janhunen.
Αυτή η ιδέα, προτάθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970 και είναι γνωστή ως κύλινδρος O’Neill.
Γιατί στην Δήμητρα;
Η μέση απόσταση από τη Γη είναι συγκρίσιμη με εκείνη του Άρη, έγραψε ο Janhunen, καθιστώντας το ταξίδι σχετικά εύκολο, αλλά ο πλανήτης νάνος έχει επίσης ένα μεγάλο στοιχειώδες πλεονέκτημα. Ο Ceres είναι πλούσιος σε άζωτο, κάτι που θα ήταν κρίσιμο για την ανάπτυξη της ατμόσφαιρας του οικισμού σε τροχιά, είπε ο Janhunen. Η ατμόσφαιρα της Γης περιέχει περίπου 79% άζωτο. Αντί να χτίσει μια αποικία στην επιφάνεια του μικροσκοπικού κόσμου, καθώς ο Ceres έχει ακτίνα περίπου το 1/13 από αυτή της Γης, οι έποικοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν διαστημικούς ανελκυστήρες για τη μεταφορά πρώτων υλών από τον πλανήτη απευθείας στους βιότοπους τους σε τροχιά.
Αυτός ο τροχιακός τρόπος ζωής θα μπορούσε επίσης να είναι η λύση σε ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που βλέπει ο Janhunen στην ιδέα μιας αποικίας στον Άρη: τις επιπτώσεις της χαμηλής βαρύτητας στην υγεία.
Δήμητρα
«Η ανησυχία μου είναι ότι τα παιδιά σε έναν οικισμό στον Άρη δεν θα εξελιχθούν σε υγιείς ενήλικες (από άποψη μυών και οστών) λόγω της πολύ χαμηλής βαρύτητας», δήλωσε ο Janhunen. «Επομένως, έψαξα για μια εναλλακτική λύση που θα παρείχε βαρύτητα [σαν τη Γη] αλλά και έναν διασυνδεδεμένο κόσμο.»
Καλώς ήλθατε στον κόσμο του δίσκου
Ο μέγα-δορυφόρος του Janhunen θα περιλαμβάνει έναν δίσκο με διασυνδεδεμένους κυλινδρικούς οικοτόπους (κέντρο) που θα μπορεί να στεγάσει έως 57.000 κόσμο, που πλαισιώνεται και από τις δύο πλευρές από τεράστιους καθρέφτες για να μεταφέρει το φως του ήλιου στην αποικία
Σύμφωνα με την πρόταση του Janhunen, κάθε κύλινδρος θα παράγει τη δική του βαρύτητα μέσω περιστροφής. Κάθε κυλινδρικός βιότοπος θα έχει μήκος περίπου 10 χιλιόμετρα, θα έχει ακτίνα 1 χλμ. και θα ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 66 δευτερόλεπτα, η οποία θα παράγει τη φυγοκεντρική δύναμη που απαιτείται για την βαρύτητα, που μοιάζει με της Γης.
Ένας μονός κύλινδρος θα μπορούσε άνετα να χωρέσει περίπου 57.000 άτομα, εξήγησε ο Janhunen.
Αυτή η διασύνδεση δείχνει το άλλο μεγάλο πλεονέκτημα της δορυφορικής διαβίωσης: Νέοι κύλινδροι με οικισμούς θα μπορούσαν να προστεθούν στις άκρες της αποικίας επ ‘αόριστον, επιτρέποντας σχεδόν απεριόριστη επέκταση.
«Η επιφάνεια του Άρη είναι μικρότερη από της Γης και κατά συνέπεια δεν μπορεί να προσφέρει χώρο για σημαντική πληθυσμιακή και οικονομική επέκταση», δήλωσε ο Janhunen. Μια αποικία στον αστεροειδή Δήμητρα, από την άλλη πλευρά, «είναι επεκτάσιμη από έναν έως εκατομμύρια οικισμούς.»
«Η ανησυχία μου είναι ότι τα παιδιά σε έναν οικισμό στον Άρη δεν θα εξελιχθούν με σωστό μυοσκελετικό σύστημα, λόγω της πολύ χαμηλής βαρύτητας», δήλωσε ο Janhunen. «Επομένως, έψαξα για μια εναλλακτική λύση που θα παρείχε βαρύτητα [σαν τη Γη] αλλά και έναν διασυνδεδεμένο κόσμο.»
Βλέποντας το φως
Πέρα από τους κυλίνδρους και τον τεράστιο δίσκο που τους πλαισιώνει, τα κύρια χαρακτηριστικά της αποικίας θα είναι δύο τεράστιοι γυάλινοι καθρέπτες, υπό γωνία 45 μοιρών, σε σχέση με το δίσκο, ώστε να αντανακλούν αρκετό φυσικό φως του ήλιου σε κάθε βιότοπο.
Μέρος κάθε κυλίνδρου θα χρησιμοποιηθεί στην καλλιέργεια σπόρων και δέντρων, που θα προέρχονται από πρώτες ύλες από την ίδια τη Δήμητρα, έγραψε ο Janhunen. Το φυσικό φως του ήλιου θα τα διατηρεί. Το «αστικό» τμήμα κάθε κυλίνδρου, εν τω μεταξύ, θα βασιστεί στο τεχνητό φως για να προσομοιώσει έναν γήινο ημερήσιο κύκλο. Ο Janhunen, ωστόσο, δεν διευκρινίζει από πού θα προέρχεται το οξυγόνο του οικισμού.
Αυτή η κοινωνία πλωτών, κυλινδρικών οικισμών μπορεί να ακούγεται λίγο παράξενη, αλλά έχει τους υποστηρικτές της. Το 2019, ο Τζεφ Μπέζος, Διευθύνων Σύμβουλος της Amazon και ιδρυτής της ιδιωτικής διαστημικής εταιρείας Blue Origin, μίλησε σε μια εκδήλωση στην Ουάσιγκτον, σχετικά με τα πλεονεκτήματα της οικοδόμησης «αποικιών O’Neill», παρόμοια με αυτήν που περιγράφει ο Janhunen εδώ. Ο Μπέζος ήταν δύσπιστος ότι μια τέτοια αποικία θα μπορούσε να υπάρχει στη ζωή μας, ρωτώντας το κοινό, «Πώς θα χτίσουμε αποικίες τύπου O’Neill; Δεν ξέρω και κανείς σε αυτό το δωμάτιο δεν ξέρει.»
Ωστόσο, ο Janhunen είναι πιο αισιόδοξος, λέγοντας ότι οι πρώτοι έποικοι θα μπορούσαν να αρχίσουν να πηγαίνουν στην Δήμητρα μέσα στα επόμενα 15 χρόνια.
Πηγή και εδώ Live Science
