Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος ακόμα για να βρεθούν πλανήτες σαν τη Γη μας, κάτι που οφείλεται σε ένα πρόβλημα στο διαστημικό σκάφος Kepler της NASA. Όμως, η αποστολή δεν είναι και πολύ τυφλή σε τέτοιες κόσμους, λέει ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής.
Το παρατηρητήριο Kepler ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2009 για την αναζήτηση πλανητών γύρω από άλλα άστρα φιλικών προς τη ζωή. Αυτό το κάνει ψάχνοντας για παροδικές αυξομειώσεις της φωτεινότητας ενός αστεριού, που συμβαίνουν όταν ένας πλανήτης περνάει μπροστά από το μητρικό του αστέρι, ένα γεγονός που ονομάζεται διέλευση.
Τον Αύγουστο, η ομάδα του Κέπλερ ανακοίνωσε ότι το διαστημικό σκάφος είχε εντοπίσει έναν ήδη γνωστό γιγάντιο πλανήτη αερίου, επιβεβαιώνοντας έτσι την ικανότητά του να εντοπίζει ξένους κόσμους.
Αλλά απώτερος στόχος της αποστολής είναι να βρει πλανήτες του μεγέθους της Γης στη σωστή απόσταση από τα μητρικά τους αστέρια ώστε να είναι σε θέση να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους, κάνοντας τους ικανούς να στηρίξουν μια πιθανή μορφή ζωής.
Οι ανιχνευτές που έχουν πρόβλημα στη συλλογή του φωτός στο διαστημόπλοιο θα κάνουν την δουλειά αυτή λίγο πιο δύσκολη από ό,τι αναμενόταν, ανέφερε ο επικεφαλής ειδικός της αποστολής της NASA.
Το διαστημικό παρατηρητήριο Kepler εστιάζει το φως σε 42 ειδικά τσιπ, που ονομάζονται CCD, και καθένα από τα οποία παρακολουθεί αστέρια σε ένα διαφορετικό μέρος από το οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου. Κάθε CCD έχει διαιρεθεί σε δύο τμήματα ώστε να στέλνει πίσω στη Γη τα δεδομένα, δηλαδή υπάρχουν συνολικά 84 κανάλια δεδομένων.
Άστρα που τρεμοπαίζουν
Τρία από αυτά τα κανάλια μαστίζονται από ηλεκτρονικό θόρυβο που κάνει τα αστέρια στο οπτικό τους πεδίο να φαίνεται πως τρεμοπαίζουν – “σαν να αλλάζει η φωτεινότητα του με ταχείς ρυθμούς", λέει ο επικεφαλής επιστήμονας του Κέπλερ William Borucki.
Οι μικροσκοπικές αλλαγές στην φωτεινότητα των άστρων από διερχόμενους πλανήτες στο μέγεθος της Γης θα μπορούσαν να χαθούν μέσα σε αυτές τις διακυμάνσεις. Όμως, επειδή το πρόβλημα επηρεάζει λίγα μόνο από τα 84 κανάλια, δεν αναμένεται να κρυφτούν όλοι οι πλανήτες του μεγέθους της Γης, υποστηρίζει ο Borucki.
Λογισμικό σταθεροποίησης
Ακόμα, θα μπορούσε να καθυστερήσει η πρώτη ανακάλυψη ενός κατοικήσιμου εξωπλανήτη σαν τη Γη, εάν αυτό συμβεί σε ένα πλανήτη που στρέφεται γύρω από ένα αστέρι και που παρακολουθείται από ένα από αυτούς τους ανιχνευτές με θόρυβο, παραδέχεται ο Borucki.
Γι αυτό η ομάδα αναπτύσσει λογισμικό που θα καταργεί αυτόματα το θόρυβο από δεδομένα μετά την αποστολή κάτω στη Γη, αλλά αυτό δυστυχώς δεν θα είναι έτοιμο μέχρι το 2011.
Οι αστρονόμοι χρειάζονται τρεις διελεύσεις για να είναι σίγουροι ότι έχουν εντοπίσει έναν εξωπλανήτη. Έτσι, έστω και αν δεν υπάρχει η βλάβη, θα πρέπει να φτάσει το 2012 τουλάχιστον για να επιβεβαιωθεί ο πρώτος δίδυμος πλανήτης της Γης, καθώς αυτοί θα στρέφονται γύρω από τα μητρικά τους αστέρια σε μια περίοδο ενός έτους.
Μικρά, ψυχρά αστέρια
Οι καθυστερήσεις αυτές θα επηρεάσουν μόνο τους κατοικήσιμους πλανήτες γύρω από μικρότερα, πιο ψυχρά αστέρια. Η κατοικήσιμη ζώνη για αυτά τα αστέρια είναι πιο κοντά σε αυτά, όπου οι πλανήτες θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν τις αναγκαίες τρεις τροχιές (για επιβεβαίωση) σε ένα γήινο περίπου έτος.
Δίχως αυτή την δυσλειτουργία, αυτό το είδος του πλανήτη θα μπορούσε καταρχήν να επιβεβαιωθεί το 2010. Όμως αν οι παρατηρήσεις του πλανήτη γίνονταν μ ένα CCD με θόρυβο, η επιβεβαίωση θα πρέπει να αναβληθεί μέχρι ο θόρυβος να διορθωθεί με το κατάλληλο λογισμικό το 2011.
"Μπορεί να καθυστερήσουμε την ανακοίνωση της ανακάλυψης κατά έξι μήνες ή ένα χρόνο," λέει ο Borucki.
Υπάρχουν βέβαια και κάποια καλά νέα. Τα αστέρια που το Κέπλερ κοιτάζει είναι εγγενώς λιγότερα μεταβλητά από ό,τι είχε προβλεφθεί, γεγονός που θα κάνει πιο εύκολο να δούμε τους διερχόμενους πλανήτες. “Τα περισσότερα από αυτά τα αστέρια δεν είναι τόσο μεταβλητά όσο περιμέναμε και αυτό πρόκειται να μας βοηθήσει," αναφέρει ο Borucki
Πηγή: New Scientist
Leave a Comment