Ερευνητές του Πανεπιστημίου Católica del Norte στην Χιλή χρησιμοποίησαν το πολύ ισχυρό επίγειο τηλεσκόπιο VLT (Very Large Telescope) και κατάφεραν να καταγράψουν λεπτομερείς εικόνες της επιφάνειας και της ατμόσφαιρας του Αντάρη. Πρόκειται για τις πιο λεπτομερείς εικόνες που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα για ένα άστρο εκτός του Ήλιου. Οι εικόνες αυτές αναμένεται να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τα φαινόμενα που συμβαίνουν στα άστρα που πεθαίνουν.
Σύγκριση της διαμέτρου του ερυθρού υπεργίγαντα Αντάρη με εκείνη του δικού μας άστρου Ήλιου. Ο όγκος του είναι 30 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερος από τον όγκο του Ήλιου. Είναι δηλαδή τόσο ογκώδης, ώστε στη θέση του θα κάλυπτε και την τροχιά του πλανήτη Άρη. Ο μαύρος διάστικτος κύκλος είναι η τροχιά του πλανήτη Άρη. Ο Αρκτούρος εικονίζεται επίσης κάτω από τον Ήλιο για σύγκριση.
Δείτε όμως ένα εντυπωσιακό βίντεο για τις νέες παρατηρήσεις στον Αντάρη
Ο Αντάρης (Antares) είναι ο φωτεινότερος αστέρας στον αστερισμό του Σκορπιού και ένας από τους φωτεινότερους στον ουράνιο θόλο. Ο Αντάρης είναι ένα τεράστιο αστέρι. Ανήκει στην κατηγορία των ερυθρών υπεργιγάντων και έχει 15 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ηλιο, περίπου 850 φορές μεγαλύτερη διάμετρο από το μητρικό μας άστρο και είναι 10.000 φορές πιο φωτεινός. Ο Αντάρης βρίσκεται περίπου 550 έτη φωτός μακριά από εμάς και είναι στα τελευταία στάδια της ζωής του εκλύοντας γιγάντιες ποσότητες ύλης. Το τέλος του θα επέλθει σύμφωνα με τους αστρονόμους με μια έκρηξη υπερκαινοφανούς (σουπερνόβα).
Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα αντικείμενα στον αστερισμό του Σκορπιού είναι σίγουρα το λαμπρότερο αστέρι του, ο Αντάρης, που ονομάζεται και α Σκορπιού, σύμφωνα με τη συνήθεια των αστρονόμων να ονομάζουν τα άστρα κάθε αστερισμού με τη σειρά των ελληνικών γραμμάτων, ανάλογα με τη λαμπρότητά τους. Ο Αντάρης, το 15ο λαμπρότερο αστέρι στον ουρανό –που είναι μεγέθους 1,2 – , ήταν από τα τέσσερα Βασιλικά Αστέρια των αρχαίων Περσών (τα άλλα τρία ήταν ο Aldeberan, o Regulus και ο Formalhaut). Απέχει από τη Γή περίπου 600 έτη φωτός, και το ερυθρωπό του φως που φτάνει σήμερα στα μάτια μας ή στα τηλεσκόπιά μας, ξεκίνησε το μακρινό του ταξίδι όταν η Κωνσταντινούπολη ήταν ακόμη πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας!!
Συχνά οι αρχαίοι το μπέρδευαν με τον κόκκινο πλανήτη Άρη. Για αυτό ο Πτολεμαίος το αναφέρει ως Αντάρη (Αντί του Άρη, αυτός που συναγωνίζεται τον Άρη, ή όμοιος προς τον πλανήτη Άρη). Η σύγχυση οφειλόταν είτε στο ίδιο κόκκινο χρώμα των δύο αυτών ουράνιων σωμάτων είτε στο γεγονός ότι οι αρχαίοι αστρολόγοι θεωρούσαν τον Αντάρη οίκο του πλανήτη Άρη και το θεό Άρη φρουρό του.
Ο Αντάρης είναι ένας ερυθρός υπεργίγαντας, ένα αστέρι δηλαδή κόκκινου χρώματος και τεράστιων διαστάσεων. Σε σύγκριση με τον Ηλιο είναι 700 φορές μεγαλύτερος, 9.000 φορές λαμπρότερος και έχει 15 φορές μεγαλύτερη μάζα. Αν βρισκόταν στη θέση του Ηλιου, στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, θα κάλυπτε στο εσωτερικό του τους τέσσερις πρώτους πλανήτες, τον Ερμή, την Αφροδίτη, τη Γη και τον Αρη! Φαίνεται όμως τόσο μικρός επειδή βρίσκεται σε απόσταση 500 ετών φωτός (για σύγκριση ο Ηλιος είναι σε απόσταση μόλις 8 λεπτών φωτός από τη Γη).
Οι ερυθροί υπεργίγαντες είναι ένα στάδιο στην εξέλιξη των αστέρων κατά το οποίο αυτοί διογκώνονται και ψύχονται. Από το στάδιο αυτό περνούν όλοι οι αστέρες που έχουν μάζα ίση ή μεγαλύτερη από τη μάζα του Ηλιου. Σε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα θα περάσει από το στάδιο αυτό και ο Ηλιος μας, μόνο που επειδή έχει μικρότερη μάζα από τον Αντάρη, αναμένεται να «καταπιεί» μόνο (!) τον Ερμή, την Αφροδίτη και τη Γη.
Ο Αντάρης, που ονομάζεται και καρδιά του Σκορπιού, λόγω της κεντρικής θέσης του στον αστερισμό, πήρε το όνομά του (Αντι-Αρης) από τους αρχαίους Ελληνες επειδή, λόγω του κόκκινου χρώματός του και της θέσης του κοντά στην εκλειπτική, συγχεόταν πολλές φορές με τον πλανήτη Αρη, που έχει το ίδιο κόκκινο χρώμα, περίπου την ίδια λαμπρότητα και συχνά βρίσκεται στην ίδια περιοχή του ουρανού.
Ο Αντάρης είναι ένας διπλός αστέρας, δηλαδή είναι ένα αστέρι που με το μάτι (ή με μικρά τηλεσκόπια) φαίνεται απλό, αν όμως το παρατηρήσει κανείς σε μεγάλη μεγέθυνση διαπιστώνει ότι αποτελείται από δύο επιμέρους αστέρες, που περιφέρονται ο ένας γύρω από τον άλλον λόγω της αμοιβαίας βαρυτικής έλξης, όπως ακριβώς περιφέρονται η Γη και η Σελήνη γύρω από το κοινό κέντρο βάρους. Το δεύτερο αστέρι, που δεν φαίνεται εύκολα επειδή είναι σημαντικά αμυδρότερο, έχει μάζα μόνο 6,5 φορές τη μάζα του Ηλιου. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα διπλά αστέρια δεν είναι η εξαίρεση, αλλά μάλλον ο κανόνας στο Σύμπαν: περίπου το 50% των αστέρων του Γαλαξία μας είναι μέλη διπλών (ή πολλαπλών) συστημάτων.
