Ο καθηγητής Ιωσήφ Σηφάκης, ηλεκτρολόγος μηχανικός του ΕΜΠ και Διδάκτωρ Πληροφορικής του Πανεπιστήμιου της Grenoble, είναι διεθνώς αναγνωρισμένος για τις πρωτοποριακές εργασίες του στον τομέα της σχεδίασης και επαλήθευσης συστημάτων. Από τους θεμελιωτές του Model-Checking- κύρια βιομηχανική μέθοδος επαλήθευσης πληροφορικών συστημάτων χρησιμοποιούμενη σήμερα, από εταιρείες όπως Intel, Microsoft και Google.
Ιδρυτής του εργαστηρίου Verimag στην Grenoble, διεθνώς αναγνωρισμένου στον τομέα της σχεδίασης κρίσιμων συστημάτων, ανέπτυξε στις αρχές της δεκαετίας ’90 σε συνεργασία με την βιομηχανία και κυρίως την Airbus, την τεχνολογία fly-by-wire που χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά σε επιβατικά αεροπλάνα (Airbus320) για τον αυτόματο έλεγχο πτήσεων Για την συμβολή του στην θεωρία και την εφαρμογή μεθόδων επαλήθευσης, του απονεμήθηκε το βραβείο Turing 2007, το αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ στην Πληροφορική.
Διετέλεσε καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Λωζάνης (EPFL). Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (2014- 2016). Είναι μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστήμων, της Γαλλικής Ακαδημίας Τεχνολογιών, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας, της American Academy of Arts and Sciences και της National Academy of Engineering.
Το γαλλικό κράτος του απένειμε τον τίτλο του Μεγάλου Αξιωματούχου Εθνικής Άξίας -Grand Officier de l’Ordre du Mérite- (2009) και τον τίτλο του διοικητού της Λεγεώνας της Τιμής -Commandant de la Légion d’Honneur-(2011).
Επίσης, Βραβείο του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία (2009). Ενώ τo 2013 του απενεμήθη ο Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικος. Διεθνές βραβείο Leonardo Da Vinci Medal (2012).
Έχει συγγράψει τη συλλογή κειμένων έμμετρων και πεζών «Η Φυσική της Μεταφυσικής» (εκδ.Αρμός, 2015)
Διαβάστε μια συνέντευξη του
Η κατάκτηση της γνώσης απαιτεί αυτογνωσία και ήθος
«Είμαστε μια γενιά που είχε οράματα. Θέλαμε οι περισσότεροι να γίνουμε επιστήμονες, είχαμε ιδεώδη. Εκείνη την εποχή η επιστήμη είχε μία άλλη αίγλη και εγώ προσωπικά ήθελα να γίνω ερευνητής από μικρός. Την περίοδο ’64-’69 ήμουν στο Πολυτεχνείο. Ήταν δύσκολα χρόνια και το όνειρό μου ήταν να φύγω στο εξωτερικό. Το πέτυχα ένα χρόνο μετά και βρέθηκα στη Γαλλία. Αρχικά πήγα να σπουδάσω Φυσική, αλλά εκεί γνώρισα την Πληροφορική. Τότε είχαμε μηχανές που πλησίαζαν την συμπεριφορά του ανθρώπινου μυαλού, ήταν έξυπνα μηχανήματα κι αυτό με μάγευε!».
«Χρειάστηκε να δουλέψω σκληρά, όπως οι περισσότεροι Έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό. Αυτό το οποίο πρέπει να αναγνωρίσω είναι πως το γαλλικό σύστημα, όπως και άλλα συστήματα στο εξωτερικό, αναγνωρίζουν τους ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά και τους δίνουν την πρέπουσα θέση μέσα σε αυτό. Στην Ελλάδα υπάρχουν δυσκολίες στο να αναγνωριστεί άμεσα κάποιος που προσφέρει στο σύστημα και να υπάρξει αξιοκρατία».
«Στην Ελλάδα έχουμε ικανούς ερευνητές. Το επίπεδο της έρευνας είναι αρκετά υψηλό και συγκρίσιμο με την έρευνα που γίνεται στην Ευρώπη. Αυτό που λείπει είναι η σύνδεση της έρευνας με την πραγματική οικονομία. Εκεί βρίσκεται σε μειονεκτική θέση η Ελλάδα».
«Πρέπει να παλέψουμε για να γίνει κάτι στην Ελλάδα, διότι είναι και η τελευταία μας ευκαιρία. Δεν είμαι αφελώς αισιόδοξος, ξέρω ότι υπάρχουν εμπόδια αλλά ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα περιμένουν να γίνει κάτι για να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο. Για να βγούμε πρέπει να εκσυγχρονίσουμε την οικονομία μας. Ο εκσυγχρονισμός περνάει μέσα από το όραμα της καινοτομίας. Η Ελλάδα έχει τα προσόντα για να το πετύχει»
