Τα μικροσκοπικά διαμάντια που βρέθηκαν μέσα σε ένα μετεωρίτη που είχε πέσει στη Γη, προέρχονται από ένα χαμένο πια πλανήτη του πρώιμου ηλιακού συστήματός μας. Αυτό είναι το συμπέρασμα των επιστημόνων που μελέτησαν τον μετεωρίτη Almahata Sitta, ο οποίος είχε πέσει στην έρημο Νουβία του Σουδάν το 2008.
Ένα κομμάτι του μετεωρίτη της Almahata Sitta.
Οι πρώτες επιθεωρήσεις αυτού του μετεωρίτη αποκάλυψαν ότι είναι ένας ουρελίτης, μια ασυνήθιστη σύνθεση που δεν ταιριάζει με άλλα διαστημικά πετρώματα που είναι γνωστό ότι προέρχονται από το φεγγάρι ή τον Άρη. Το εύρημα οδήγησε μερικούς επιστήμονες να υποθέσουν ότι μπορεί να είχαν μια πιο εξωτική προέλευση. Αυτή η υποψία αυξήθηκε όταν οι ερευνητές παρατήρησαν μικρά διαμάντια στο μετεωρίτη.
Ενώ άλλοι μετεωρίτες είναι γνωστό ότι περιέχουν κρυστάλλους διαμαντιών, είναι γενικά πολύ μικρότεροι. Τα τυπικά διαμάντια από μετεωρίτη είναι μήκους μερικά εκατομμύρια του χιλιοστού μόνο, και πιστεύεται ότι σχηματίζονται σε συγκρούσεις με άλλα διαστημικά πετρώματα που στέλνουν σύντομα αλλά έντονα κρουστικά κύματα μέσω των πλούσιων σε άνθρακα αστεροειδών.
Οι ερευνητές από τη Γαλλία, Γερμανία και Ελβετία, με επικεφαλής τον Farhang Nabiei του Εργαστηρίου Επιστήμης της Γης και των Πλανητών του Ινστιτούτου Φυσικής της Λωζάννης (EPFL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», χρησιμοποίησαν σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους και ηλεκτρονικά μικροσκόπια για να αναλύσουν σε βάθος τον μετεωρίτη.
Μελετώντας τους κρυστάλλους των μικροσκοπικών διαμαντιών που υπήρχαν μέσα στο μετεωρίτη, συμπέραναν ότι πρέπει να σχηματίσθηκαν σε συνθήκες τεραστίων πιέσεων άνω των 20 γιγαπασκάλ.
Αυτές οι πολύ υψηλές πιέσεις δείχνουν ότι τα διαμάντια αρχικά δημιουργήθηκαν μέσα σε ένα πρωτοπλανήτη μεγέθους μεταξύ Ερμή και ‘Αρη, ο οποίος υπήρχε κατά τα πρώτα δέκα εκατομμύρια χρόνια του ηλιακού μας συστήματος. Ο μετεωρίτης του Σουδάν εκτιμάται ότι αποτελεί ένα από τα τελευταία απομεινάρια εκείνου του αρχέγονου προπλάσματος πλανήτη, που πια δεν υπάρχει.
Η ανακάλυψη αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι κατά την αρχική φάση του ηλιακού μας συστήματος υπήρχαν μεγάλοι πρωτοπλανήτες, που μέσα από γιγάντιες συγκρούσεις τύπου «μπιλιάρδου» αποτέλεσαν θεμέλιους λίθους για τη δημιουργία των σημερινών πλανητών.
Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι κάποτε το ηλιακό μας σύστημα διέθετε δεκάδες τέτοια σώματα με μέγεθος μεγαλύτερο της Σελήνης και μικρότερο του Άρη.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
