Αξιοποιώντας ένα ασυνήθιστο ζεύγος γειτονικών μεταξύ τους άστρων, αστρονόμοι έχουν για πρώτη φορά συλλάβει εικόνες από το μαγνητικό πεδίο που παράγεται από ένα αστέρι εκτός του Ήλιου μας. Η μελέτη αυτού του πεδίου θα πρέπει να βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα την εσωτερική δυναμική, που παράγουν τα αστρικά μαγνητικά πεδία, και που στην περίπτωση του Ήλιου μας μπορεί να επηρεάσουν τα πάντα, από το κλίμα έως τις τροχιές των δορυφόρων για τις τηλεπικοινωνίες.
Αμοιβαία έλξη: Το δυαδικό αστρικό σύστημα Algol στο Γαλαξία μαςμοιράζεται ένα ισχυρό, σταθερό μαγνητικό πεδίο
Οι αστρονόμοι ανίχνευαν έως τώρα με έμμεσο τρόπο τη μαγνητική δραστηριότητα άλλων άστρων εκτός του ήλιου μας. Όμως, λόγω των μεγάλων αποστάσεων και τους περιορισμούς στα τηλεσκόπια, κανείς δεν μπόρεσε μέχρι τώρα να παρατηρήσει μαγνητικό πεδίο άλλου άστρου άμεσα. Ωστόσο, ήταν πολύ σημαντικό να το δούμε, επειδή αν δεν έχουμε δει το πεδίο άλλων άστρων για σύγκριση, οι αστρονόμοι δεν μπορούν να καθορίσουν αν ο μαγνητισμός του ήλιου είναι φυσιολογικός.
Στο περιοδικό Nature μια ομάδα αστρονόμων δημοσίευσαν μια σημαντική ανακάλυψη. Οι αστρονόμοι συνέλεξαν εικόνες του μαγνητικού πεδίου που παράγεται από ένα από τα δύο άστρα του συστήματος Algol, που βρίσκεται περίπου 93 έτη φωτός μακριά μας. Τα δύο αστέρια στο σύστημα – το ένα είναι περίπου τριπλάσιο από τον ήλιο και το άλλο λίγο μικρότερο – είναι τόσο κοντά το ένα από το άλλο, που η μία τροχιά διαρκεί μόνο 3 ημέρες. Το μικρότερο αστέρι είναι η πηγή του μαγνητικού πεδίου, και παρά το γεγονός ότι το πεδίο είναι περίπου 1.000 φορές ισχυρότερο από του ήλιου, η απεικόνιση του πεδίου απαιτούσε δύο συστοιχίες ραδιοτηλεσκοπίων συν δύο επιπλέον παραβολικές κεραίες, για την ανίχνευση των σημάτων που παράγονται από τα μαγνητικά πεδία. Η μία συστοιχία εκτείνεται από τη Χαβάη έως τις Παρθένους Νήσους, ενώ η άλλη καταλαμβάνει μια έκταση στην έρημο του Νέου Μεξικού, και τα επιμέρους ραδιοτηλεσκόπια βρίσκονται στη Δυτική Βιρτζίνια και τη Γερμανία.
Οι προκύπτουσες εικόνες δείχνουν ένα γιγαντιαίο μαγνητικό βρόχο που εκτείνεται από το βόρειο και το νότιο πόλο του μικρότερου άστρου σε όλο το μήκος έως το μεγαλύτερο εταίρο του, που βρίσκεται περίπου 9 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά του.
Η παρουσία του βρόχου αυτού (της μαγνητικής δραστηριότητας) συνεχίστηκε και για τους 6 μήνες των παρατηρήσεων, χωρίς εξάρσεις και ηρεμίας, όπως γίνεται στο πεδίο του Ήλιου μας. Ασφαλώς είναι ένα μυστήριο γιατί ο βρόχος φαίνεται να είναι μόνιμος, λέει ο αστροφυσικός και επικεφαλής συγγραφέας William Peterson του Πανεπιστημίου της Αϊόβα. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τις συστοιχίες για να κοιτάξουμε για μαγνητικούς βρόχους σε άλλα αστέρια και να τους διερευνήσουν με προσομοιώσεις σε υπολογιστές.
Τα στοιχεία για το μαγνητικό πεδίο του Algol είναι "πολύ ωραία", λέει ο αστροφυσικός Scott Kenyon του Κέντρου Αστροφυσικής στο Harvard της Μασαχουσέτης. Με αυτά θα βελτιώσουμε την ικανότητά μας να προβλέψουμε τις ηλιακές μαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες έχουν επιπτώσεις στους δορυφόρους γύρω από τη Γη. Και η επέκταση των παρατηρήσεων σε άλλα δυαδικό αστέρια θα είναι ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση όλων των μαγνητικών δομών στην αστροφυσική”, συμπληρώνει.
Πηγή: ScienceNOW Daily News
Leave a Comment