Ερευνητές ανακάλυψαν το πιο φωτεινό κβάζαρ που έχουμε δει ποτέ. Ξεκίνησε να λάμπει στο νεαρό σύμπαν όταν αυτό είχε ηλικία μικρότερη του ενός δισεκατομμυρίου ετών, από την εποχή που το υδρογόνο από το οποίο σχηματίστηκε το σύμπαν έγινε ιονισμένο, μια διαδικασία γνωστή ως “επανα-ιονισμός” μόλις 400.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Το κβάζαρ που είναι το κέντρο ενός νεαρού γαλαξία φιλοξενεί μια τεράστια μαύρη τρύπα η οποία «τρώει» αχόρταγα το υλικό που την περιβάλλει. Η φωτεινότητα τους πιστεύεται ότι προέρχεται από το θερμό υλικό που πέφτει στη μαύρη τρύπα.
Η διεθνής ερευνητική ομάδα βρήκε την εξαιρετική φωτεινότητα του κβάζαρ J043947.08+163415.7 χάρις στη δράση ενός βαρυτικού φακού που μεγέθυνε κατά 50 φορές το φως του μακρινότερου κβάζαρ, ένα φαινόμενο όπου η βαρύτητα ενός γαλαξία που βρίσκεται πιο κοντά στη Γη δρα ως μεγεθυντικός φακός για να παρατηρούμε αντικείμενα πολύ πιο μακριά στο διάστημα.
” Η ανίχνευση αυτής της ιδιόρρυθμης πηγής στο μακρινό σύμπαν είναι μια σημαντική ανακάλυψη για έναν εκπληκτικό λόγο”, δήλωσε ο Fabio Pacucci του Yale , συν-συγγραφέας μιας μελέτης που θα δημοσιευθεί στο Astrophysical Journal Letters. “Για δεκαετίες θεωρούσαμε ότι τα κβάζαρ με τη βοήθεια βαρυτικού φακού πρέπει να είναι πολύ συνηθισμένα στο μακρινό σύμπαν, αλλά αυτό είναι η πρώτη πηγή αυτού του είδους που βρήκαμε”.
Ο Pacucci και οι συνάδελφοί του είπαν ότι το υπερ-λαμπρό κβάζαρ, θα μπορούσε να κρατήσει το ρεκόρ σαν το λαμπρότερο σώμα στο πρώιμο σύμπαν για αρκετό καιρό. Φωτίζει με φως ισοδύναμο με 600 τρισεκατομμύρια ήλιους και βρίσκεται 12,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Καθώς οι αστρονόμοι κοιτάζουν πιο μακριά στο διάστημα από την άποψη της απόστασης, τους επιτρέπει να κοιτάξουν μακρύτερα πίσω στο χρόνο, πιο κοντά στο χρόνο της Μεγάλης Έκρηξης.
Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε στις 9 Ιανουαρίου στην 233η συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Σιάτλ. Ο επικεφαλής ερευνητής είναι ο Xiaohui Fan, Καθηγητής της Αστρονομίας Regents στο Steward Observatory του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.
“Αυτές οι πηγές είναι δύσκολο να εντοπιστούν, καθώς οι παρατηρήσεις μας παραπλανούνται από την παρουσία του αντικειμένου που δρα σαν φακός, ανάμεσα στο μακρινό κβάζαρ και τη Γη. Αν υπάρχουν, τα «φαντάσματα κβάζαρ» θα μπορούσαν να φέρουν επανάσταση στην ιδέα μας για την αρχαιότερη ιστορία του σύμπαντος», δήλωσε ο Pacucci.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στο έργο τους πολλαπλά παρατηρητήρια με βάση τη Χαβάη, όπως το Παρατηρητήριο Gemini, το Τηλεσκόπιο James Clerk Maxwell, το υπέρυθρο τηλεσκόπιο του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIRT), το WM Keck Observatory και το Πανοραμικό Τηλεσκόπιο Έρευνας (Pan-STARRS1).
