Χρησιμοποιώντας νέα στοιχεία από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA, οι ερευνητές πιστεύουν ότι έχουν λύσει ένα παλιό αστρονομικό μυστήριο : η διάρκεια μιας ημέρας στον Κρόνο είναι 10 ώρες, 33 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα. Ο χρόνος αυτός διέφευγε από τους πλανητικούς επιστήμονες εδώ και δεκαετίες, επειδή ο αέριος γίγαντας δεν έχει σταθερή επιφάνεια με σαφή όρια για να παρακολουθείται καθώς περιστρέφεται και έχει ένα ασυνήθιστο μαγνητικό πεδίο που κρύβει τον ρυθμό περιστροφής του πλανήτη.
Μια άποψη από το διαστημόπλοιο Cassini δείχνει το βόρειο ημισφαίριο του Κρόνου καθώς αυτό το τμήμα του πλανήτη πλησιάζει το θερινό ηλιοστάσιο
Η απάντηση, όπως αποδείχθηκε, ήταν κρυμμένη στα δαχτυλίδια.
Κατά τη διάρκεια των περιστροφών του Cassini γύρω από τον Κρόνο, τα όργανα του εξέτασαν τους παγωμένους, βραχώδεις δακτυλίους με πρωτοφανείς λεπτομέρειες. Ο αστροφυσικός Christopher Mankovich, στη Santa Cruz, χρησιμοποίησε τα δεδομένα του Cassini για να μελετήσει μορφές κυματομορφών στους δακτυλίους.
Η μελέτη του διαπίστωσε ότι οι δακτύλιοι ανταποκρίνονται σε δονήσεις μέσα στον ίδιο τον πλανήτη, ενεργώντας όμοια με τα σεισμόμετρα που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση των κινήσεων που προκαλούνται από τους σεισμούς. Το εσωτερικό του Κρόνου δονείται σε συχνότητες που προκαλούν παραλλαγές στο βαρυτικό του πεδίο. Οι δακτύλιοι, με τη σειρά τους, ανιχνεύουν αυτές τις κινήσεις στο πεδίο.
“Τα σωματίδια σε όλους τους δακτυλίους δεν μπορούν παρά να αισθανθούν αυτές τις ταλαντώσεις στο πεδίο βαρύτητας”, λέει ο Mankovich. “Σε συγκεκριμένες θέσεις στους δακτυλίους αυτές οι ταλαντώσεις συλλαμβάνουν τα σωματίδια του δακτυλίου ακριβώς την κατάλληλη στιγμή στις τροχιές τους για να αυξήσουν σταδιακά την ενέργεια και η ενέργεια αυτή παρασύρεται ως παρατηρήσιμο κύμα”.
Η έρευνα του Mankovich, που δημοσιεύτηκε στο Astrophysical Journal , περιγράφει πώς ανέπτυξε μοντέλα εσωτερικής δομής του Κρόνου που θα ταιριάζουν με τα κύματα των δακτυλίων. Αυτό του επέτρεψε να παρακολουθήσει τις κινήσεις του εσωτερικού του πλανήτη – και έτσι, την περιστροφή του.
Η ταχύτητα περιστροφής των 10:33:38 που απέδωσε η ανάλυση είναι μερικά λεπτά ταχύτερη από τις προηγούμενες εκτιμήσεις του 1981, οι οποίες βασίστηκαν σε ραδιοσήματα από το διαστημόπλοιο Voyager της NASA.
