Πρόσφατα μια έρευνα βρήκε ότι το μαγνητικό πεδίο γύρω από τον πλανήτη μας, όταν η Γη ήταν ακόμη στα σπάργανα, ήταν πιθανότατα πολύ ασθενές. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι θα μπορούσε να έχει ένταση ακόμα και ίση με το ήμισυ της σημερινής. Σε κάποια άλλα δε ευρήματα, έχουν μάθει ότι η ηλικία ίδιου του πεδίου ήταν εσφαλμένη. Εκτιμήσεις τους δείχνουν τώρα ότι αυτό το προστατευτικό στρώμα – το οποίο τελικά επέτρεψε να αναπτυχθεί η ζωή στην επιφάνεια της Γης – εμφανίστηκε περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από ό,τι είχε αρχικά υπολογιστεί. Αυτές οι ανακαλύψεις έχουν σημαντικές συνέπειες για την πλανητική επιστήμη, αλλά μπορούν να βοηθήσουν τους εμπειρογνώμονες ώστε να προσδιορίσουν την ακριβή ποσότητα του νερού που υπήρχε στη Γη την εποχή εκείνη. 
Ένα μεγαλύτερο σέλας σε σχήμα οβάλ σε σχέση με τα σύγχρονα σέλη, είναι το αποτέλεσμα ενός πιο ασθενούς μαγνητικού πεδίου και ενός ισχυρότερου ηλιακού ανέμου
Σύμφωνα με την έρευνα το πεδίο της Γης σχηματίστηκε πριν 3.45 δισ. χρόνια και μία από τις συνέπειες ενός τέτοιου, χαμηλής έντασης, μαγνητικού πεδίου μπορεί να ήταν η ανάπτυξη ενός πολύ όμορφου σέλαος που θα εμφανιζόταν σε πιο χαμηλά τμήματα της Γης, ακόμα και σε γεωγραφικά πλάτη χαμηλότερα της Νέας Υόρκης. Όμως, η χαμηλή ένταση θα επέτρεψε πιθανώς σε μεγάλες ποσότητες της ηλιακής ακτινοβολίας να διεισδύσει στον πλανήτη μας, εμποδίζοντας έτσι την εμφάνιση της ζωής και την εξέλιξη της, ή, τουλάχιστον, μπορεί να προκαλούσε σοβαρές μεταλλάξεις των υφιστάμενων οργανισμών, αν τυχόν υπήρχαν.
Οι φυσικοί εξηγούν ότι ο ηλιακός άνεμος που προέρχεται από το στέμμα του Ήλιου κτυπά πάνω σε αυτό το πεδίο που μας προστατεύει, αλλά αποτυγχάνει να εισέλθει μέσα στην ατμόσφαιρα, λόγω του γεγονότος ότι η ένταση του είναι πολύ υψηλή. Μόνο οι πιο ισχυροί ηλιακοί άνεμοι – αλλά πιο σπάνιοι – καταφέρνουν να περάσουν, και, σε αυτές τις περιπτώσεις, προκαλούν τεράστιες ζημιές στα ηλεκτρικά δίκτυα, τα συστήματα επικοινωνίας, τους δορυφόρους, και, πιο πρόσφατα, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το μόνο δε πράγμα που μας σώζει είναι οι ταραγμένες μετακινήσεις του λιωμένου πυρήνα του πλανήτη μας, που ως γνωστόν δημιουργούν το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο.
Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, η οποία διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, με επικεφαλής τον John Tarduno, καθώς και του Πανεπιστημίου του KwaZulu-Natal στη Νότια Αφρική, η ίδια η ύπαρξη του μαγνητικού πεδίου μπορεί να προώθησε την ανάπτυξη της ζωής, αλλά και παίζει ρόλο στην ποσότητα του νερού που βρίσκεται στη Γη.
Ο Tarduno εξηγεί πως όταν σκεπτόμαστε για την προέλευση της ζωής υπάρχουν δύο δρόμοι να ακολουθήσουμε: ο πρώτος προφανής είναι το νερό. Όμως υπάρχει και το μαγνητικό πεδίο που προστατεύει την ατμόσφαιρα από την διάβρωση και την πλήρη απομάκρυνση του νερού. Ο Άρης για παράδειγμα μπορεί να είναι σήμερα ξηρός επειδή έχασε το μαγνητικό του πεδίο πολύ νωρίς στην ιστορία του.
Λεπτομέρειες σχετικά με την εργασία τους δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science. Εάν επιβεβαιωθούν τα συμπεράσματα, τότε οι επιστήμονες θα μπορούσαν να αναπτύξουν νέες μεθόδους για την ανάλυση των συνθηκών που τελικά οδήγησε στην ανάπτυξη της ζωής όπως την ξέρουμε.
Leave a Comment