Τα πλανητικά συστήματα μπορεί να είναι σκληρά περιβάλλοντα στην πρώιμη ιστορία τους. Τώρα οι αστρονόμοι βρίσκουν ένα θετικό στοιχείο αυτής της ταραχώδους περιόδου, ένα μοντέλο εξετάζει πώς η κατοικήσιμη ζώνη Goldilocks – η περιοχή γύρω από ένα αστέρι όπου η θερμοκρασία επιτρέπει την ύπαρξη υγρού νερού – αλλάζει γύρω από ζεύγη άστρων, τα λεγόμενα δυαδικά συστήματα.
Ένα γράφημα της NASA που δείχνει πλανήτες σαν τη Γη στο εσωτερικό μέσα και έξω από την κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου
Τα πλανητικά συστήματα μπορεί να είναι σκληρά περιβάλλοντα στην πρώιμη ιστορία τους. Οι νέοι κόσμοι στρέφονται γύρω από νεαρά άστρα – που εντοπίζονται σε συμπλέγματα αστέρων – όπου οι βίαιες συνθήκες και οι συγκρούσεις είναι συνηθισμένες. Κανένας κόσμος από αυτούς δεν καθιστά εύκολο να προχωρήσει τη ζωή, αλλά τώρα αστρονόμοι στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ βρίσκουν ένα θετικό από αυτή την ταραχώδη περίοδο. Ένα μοντέλο που αναπτύχθηκε από τον Dr Richard Parker και την φοιτήτρια Bethany Wootton εξετάζει πώς η κατοικήσιμη ζώνη – η περιοχή γύρω από ένα αστέρι όπου η θερμοκρασία επιτρέπει στο υγρό νερό να υπάρχει – αλλάζει γύρω από τα δυαδικά αστρικά συστήματα.
Οι δύο επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μια συνάντηση τους με ένα περαστικό τρίτο αστέρι μπορεί να συμπιέσει το δυαδικό ζεύγος, επεκτείνοντας την κατοικήσιμη ζώνη. Τα αποτελέσματά τους εμφανίζονται σε μια νέα δημοσίευση στο περιοδικό Μηνιαίες ανακοινώσεις της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας .
Έτσι η νέα έρευνα υποδεικνύει, ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι κατοικήσιμοι πλανήτες στο Γαλαξία μας σε σύγκριση με τις υπάρχουσες εκτιμήσεις της επιστημονικής κοινότητας, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες ύπαρξης εξωγήινων μορφών ζωής.
Όταν ψάχνουν πλανήτες στον γαλαξία μας αλλά και σε άλλους, οι επιστήμονες πάντα κοιτούν για συνθήκες, οι οποίες επιτρέπουν την δημιουργία μιας ζώνης Goldilocks (Χρυσομαλλούσα) . Η συγκεκριμένη ζώνη συνιστά μια περιοχή, στην οποία είναι δυνατό να αναπτυχθούν και να επιβιώσουν ζωντανοί οργανισμοί. Προϋποθέσεις της είναι ο πλανήτης να έχει την κατάλληλη απόσταση από τον ήλιο και άρα άνετες θερμοκρασίες, καθώς και τρεχούμενο νερό.
Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι το ένα τρίτο των ηλιακών συστημάτων του Γαλαξία αποτελείται από δύο ή περισσότερους ήλιους.
Σε τέτοια συστήματα λοιπόν με πολλούς ήλιους οι ζώνες Goldilocks καθορίζονται από την απόσταση μεταξύ των ήλιων. Έτσι, εάν είναι απομακρυσμένοι, ο καθένας έχει την δική του κατοικήσιμη ζώνη, αλλά εάν βρίσκονται κοντά, τότε δημιουργούν από κοινού μια ευρύτερη ζώνη θερμότητας. Όσο μεγαλύτερη είναι αυτή η ζώνη, τόσο πιθανότερο είναι ένας πλανήτης να βρεθεί στην σωστή τοποθεσία, για να αποκτήσει την ικανότητα υποστήριξης ζωής.
«Η αναζήτηση για ζωή σε άλλα μέρη του σύμπαντος είναι μία από τις πιο θεμελιώδεις ερωτήσεις στην σύγχρονη επιστήμη και χρειαζόμαστε κάθε αποδεικτικό στοιχείο που μπορούμε να βρούμε για να συμβάλουμε στην απάντησή της», δήλωσε η Wοotton.
«Το σύστημά μας υποδεικνύει ότι υπάρχουν περισσότερα δυαδικά αστρικά συστήματα, όπου οι πλανήτες βρίσκονται εντός ζωνών Goldilocks από όσα νομίζαμε, αυξάνοντας έτσι τις προοπτικές για ζωή. Αυτοί λοιπόν οι κόσμοι που είναι τόσο αγαπητοί από τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, όπου δύο ήλιοι λάμπουν στους ουρανούς πάνω από τις εξωγήινες μορφές, φαντάζουν πλέον πολλοί πιο πραγματικοί».
