Το 2010 παρατηρήσεις σε ακτίνες-γ του διαστημικού σκάφους Fermi, αποκάλυψαν προηγουμένως άγνωστα χαρακτηριστικά στον Γαλαξία μας, που ονομάστηκαν Φυσαλίδες Fermi. Αυτές οι μυστηριώδεις δομές (σε χρώμα ματζέντα) αναδύονται πάνω και κάτω από το κέντρο του Γαλαξία μας, καλύπτοντας συνολικό μήκος περίπου 60.000 έτη φωτός. Οι φυσαλίδες αυτές είναι τα λείψανα ενός πολύ ενεργητικού γεγονότος στο κέντρο του Γαλαξία πριν εκατομμύρια χρόνια.
Οι φυσαλίδες Fermi είναι δύο τεράστιες δομές που ξεκίνησαν από την δράση της υπερβαρέας μαύρης τρύπας στον πυρήνα του Γαλαξία πριν από εκατομμύρια χρόνια και είναι ορατές στις ακτίνες Χ και γ.
Οι φυσαλίδες Fermi, δύο γιγαντιαίες δομές πάνω και κάτω από το Γαλαξιακό κέντρο, είναι από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων-γ Fermi. Μελετώντας τη φυσική τους προέλευση, μας έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες για τη διάδοση των κοσμικών ακτίνων, το γαλαξιακό μαγνητικό πεδίο και την παρελθούσα δραστηριότητα στο Γαλαξιακό κέντρο του Γαλαξία μας. Παρά τη σπουδαιότητά τους, ο μηχανισμός σχηματισμού των φυσαλίδων παραμένει ασαφής. Τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές προσπάθειες, τόσο παρατηρητικές όσο και θεωρητικές, για να αποκαλυφθεί η φύση των φυσαλίδων.
Το επίπεδο του γαλαξία μας (που φαίνεται με μπλε χρώμα παραπάνω) φωτίζεται έντονα με ακτίνες γάμμα, που προκύπτουν όταν τα σωματίδια υψηλής ενέργειας που ονομάζονται κοσμικές ακτίνες αλληλεπιδρούν με το αέριο και τη σκόνη. Οι φυσαλίδες Fermi εκπέμπουν ακτίνες γάμμα υψηλότερης ενέργειας από ό,τι ο υπόλοιπος δίσκο του Γαλαξία.
Οι φυσαλίδες μπορεί να σχετίζονται με την απελευθέρωση τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας που εκπέμπονται από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας. Γνωρίζουμε ότι σε άλλους γαλαξίες, υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που απορροφούν μεγάλες ποσότητες ύλης μπορούν να τροφοδοτούν πίδακες υψηλής ενέργειας. Είναι πιθανό λοιπόν η κεντρική μαύρη τρύπα του Γαλαξία να πέρασε από μια τέτοια φάση στο παρελθόν, δημιουργώντας πίδακες υπεύθυνους για τις φυσαλίδες Fermi που βλέπουμε σήμερα.
Οι γιγάντιες φυσαλίδες αερίου που ξέσπασαν από τον πυρήνα του Γαλαξία μας πριν από εκατομμύρια χρόνια επεκτείνονται στο διάστημα με μεγάλες ταχύτητες, κάπου 3.2 εκατομμύρια km/h.
