Υπάρχουν τόσες πολλές μαύρες τρύπες στο Σύμπαν που είναι αδύνατο να τις μετρήσετε. Είναι σαν να ρωτάτε πόσοι κόκκοι άμμου βρίσκονται στην παραλία. Ευτυχώς, το Σύμπαν είναι τεράστιο και καμία από τις γνωστές μαύρες τρύπες του δεν είναι αρκετά κοντά για να θέσει σε κίνδυνο τη Γη.
Οι μαύρες οπές μεγάλης μάζας σχηματίζονται από τα πιο τεράστια αστέρια όταν οι ζωές τους τελειώνουν μέσα σε υπερκαινοφανείς εκρήξεις – σουπερνόβα. Ο Γαλαξίας μας περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια αστέρια. Σχεδόν ένα από τα χίλια αστέρια που περιέχει έχει αρκετή μάζα για να γίνει μια μαύρη τρύπα. Επομένως, ο Γαλαξίας μας πρέπει να φιλοξενεί περίπου 100 εκατομμύρια μαύρες τρύπες αστρικής μάζας.
Οι περισσότερες από αυτές είναι αόρατες για εμάς και έχουν προσδιοριστεί μόνο περίπου δώδεκα. Το πλησιέστερο είναι περίπου 1.600 έτη φωτός από τη Γη. Στην περιοχή του σύμπαντος που είναι ορατή από τη Γη, υπάρχουν ίσως 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες. Ο καθένας έχει περίπου 100 εκατομμύρια μαύρες τρύπες αστρικής μάζας. Και κάπου εκεί έξω, μια νέα αστρική μαύρη τρύπα γεννιέται μετά από μία έκρηξη σουπερνόβα κάθε δευτερόλεπτο.
Οι υπερβαρέες μαύρες τρύπες είναι ένα εκατομμύριο έως ένα δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερης μάζας από τον ήλιο μας και βρίσκονται στα κέντρα των γαλαξιών. Οι περισσότεροι γαλαξίες, ίσως και όλοι, φέρουν μια τέτοια μαύρη τρύπα. Έτσι στην ορατή περιοχή του σύμπαντος, υπάρχουν περίπου 100 δισεκατομμύρια υπερβαρέες μαύρες τρύπες.
Η πλησιέστερη σε μας βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας και ονομάζεται Τοξότης Α*, κάπου 28 χιλιάδες έτη φωτός μακριά. Οι πιο απομακρυσμένες γνωρίζουμε ότι ζουν σε ένα κβάζαρ γαλαξία, δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας.
Το 2011 μια ομάδα ευρωπαίων αστρονόμων χρησιμοποίησε το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο της ESO και πλήθος άλλων τηλεσκοπίων για να ανακαλύψει και να μελετήσει το πιο μακρινό κβάζαρ που βρέθηκε μέχρι σήμερα, τον ULAS J1120 + 0641. Αυτός ο λαμπρός φάρος, που τροφοδοτείται από μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα, που βρίσκεται στο κέντρο τους, με μάζα δύο δισεκατομμυρίων φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, είναι μακράν το λαμπρότερο αντικείμενο που ανακαλύφθηκε μέχρι τώρα στο πρώιμο Σύμπαν. Η λαμπρότητα τους τους καθιστά ισχυρούς φάρους που μπορούν να βοηθήσουν στην ανίχνευση της εποχής που σχηματίστηκαν τα πρώτα αστέρια και οι γαλαξίες.
Το φως από το κβάζαρ αυτό χρειάστηκε 12,9 δισεκατομμύρια έτη για να ταξιδέψει μέχρι τη Γη, έτσι ώστε το κβάζαρ φαίνεται όπως ήταν όταν το Σύμπαν ήταν ηλικίας μόλις 770 εκατομμύρια χρόνια.
