Η χρήση του χειροκίνητου τρόπου (manual) λειτουργίας με δύο λέξεις προσφέρει: Θα έχετε το συνολικό έλεγχο των τριών κύριων σημείων, του ανοίγματος του φακού, της ταχύτητας του κλείστρου και του ISO. Εδώ είναι μια σύντομη λίστα των καταστάσεων όπου η γνώση του χειροκίνητου τρόπου αποκτά ένα μεγάλο πλεονέκτημα, όπως:
- Για το Bokeh ή Θόλωμα φόντου – (Ιαπωνικός όρος που αναφέρεται στο θολό, μη εστιασμένο φόντο της εικόνας). Είναι οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες με μη εστιασμένο το φόντο που φαίνεται θολό, γεμάτο με κύκλους φωτός. Δηλαδή οι περιοχές εκτός εστίασης πίσω από ένα θέμα εμφανίζονται ως μικροί κύκλοι όταν χρησιμοποιείται μικρό διάφραγμα.
- Για να αποφύγετε το άναμμα του φλας όταν φωτογραφίζετε σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού.
- Για να τραβήξετε σκούρες σιλουέτες
- Για να ενσωματώσετε τη θαμπάδα των κινήσεων για καλλιτεχνικούς λόγους.
- Τέλος, για οτιδήποτε απαιτεί μια δημιουργική εικόνα.
Όμως για να έχετε τον απόλυτο έλεγχο των εικόνων σας, χρειάζεστε περισσότερο χρόνο για να προετοιμάσετε μια λήψη με χειροκίνητη λειτουργία, καθώς πρέπει να καθορίσετε κάθε ρύθμιση. Οι καλύτεροι φωτογράφοι γνωρίζουν πότε και πού να βασίζονται στην αυτόματη εστίαση, τις προγραμματισμένες ρυθμίσεις ή τις προκαθορισμένες λειτουργίες. Κατά γενικό κανόνα, αν έχετε χρόνο για να τραβήξετε τη φωτογραφία, τραβήξτε manual. Αν όμως χρειάζεστε ταχύτητα ή μια άλλη λειτουργία που μπορεί να υπάρχουν έτοιμες οι ρυθμίσεις τότε πατήστε το κουμπί του αυτόματου.
Τρόπος λήψης στη χειροκίνητη λειτουργία
Τώρα ας επιστρέψουμε στο τρίγωνο άνοιγμα διαφράγματος, ταχύτητα κλείστρου και ISO. Η γενική διαδικασία λήψης στη χειροκίνητη λειτουργία μπορεί να είναι κάπως έτσι:
- Ελέγξτε την έκθεση της λήψης σας μέσα από το σκόπευτρο.
- Επιλέξτε ένα διάφραγμα.
- Ρυθμίστε την ταχύτητα κλείστρου.
- Επιλέξτε μια ρύθμιση ISO.
- Επιλέξτε τη σωστή μέτρηση του φωτισμού (metering)
- Επιλέξτε την ισορροπία λευκού
- Αν ο μετρητής – φωτόμετρο δείχνει 0 έχετε μια “σωστά” εκτεθειμένη εικόνα.
- Πατήστε το πλήκτρο.
Μετρητής φωτός
Έχετε παρατηρήσει πιθανώς μια γραμμή στο κάτω μέρος του οπτικού σας πεδίου όταν κοιτάζετε μέσα από το σκόπευτρο που μοιάζει με αυτό: -2 … 1 … 0 … 1 … 2 + (Canon) ή + 2 … 1 … 0 … 1 … 2- (Nikon) . Αυτός είναι ο μετρητής του φωτός και όταν ευθυγραμμιστεί με το 0 γνωρίζετε ότι η φωτογραφία σας θα βγει σωστά εκτεθειμένη. Φυσικά, αν θέλετε ένα ειδικό συγκεκριμένο αποτέλεσμα, μπορεί να είναι απαραίτητο να είστε λίγο πάνω ή κάτω από το 0.
Διάφραγμα
Το άνοιγμα είναι η οπή στο κέντρο του κλείστρου ή της ίριδας της φωτογραφικής μηχανής. Αν στοχεύετε στο επαγγελματικό ή καλλιτεχνικό θολό υπόβαθρο Bokeh, τότε η ρύθμιση του ανοίγματος (γνωστό και ως f-stop) μπορεί να θεωρηθεί και ως μέσο προσαρμογής της εικόνας που εστιάζετε. Όσο πιο χαμηλός είναι ο αριθμός f (στην ουσία είναι το αντίστροφο 1/f), τόσο περισσότερο φως φτάνει στον αισθητήρα σας και τόσο περισσότερο το φόντο σας είναι θολό γιατί το βάθος πεδίου θα είναι μικρό. Όσο υψηλότερος είναι ο αριθμός f, τόσο λιγότερο φως φτάνει και τόσο μεγαλύτερο είναι το βάθος πεδίου και τόσο πιο καθαρό είναι το πεδίο μπροστά και πίσω από το θέμα σας. Με άλλα λόγια, ο χαμηλός αριθμός f δίνει περισσότερο φως με θολό φόντο. ο υψηλός αριθμός f δίνει λιγότερο φως και ένα πιο έντονο φόντο.
Κάθε φορά που το f-stop υποδιπλασιάζεται, η συλλογή του φωτός τετραπλασιάζεται και επομένως αλλάζει και η ταχύτητα κλείστρου (διαφράγματος). Υπάρχει μια φόρμουλα γι αυτό όπως φαίνεται παρακάτω.
Ταχύτητα κλείστρου
Η ταχύτητα κλείστρου μπορεί να θεωρηθεί ως ο χρόνος που είναι ανοιχτό το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής, επιτρέποντας έτσι στο φως να αγγίξει τον αισθητήρα της κάμερας. Συνήθως μετράται με ένα κλάσμα δευτερολέπτου (π.χ. 1/125) ενώ η ταχύτητα κλείστρου θα επηρεάσει και αυτό την ευκρίνεια του αντικειμένου σας. Οι χαμηλότερες ταχύτητες κλείστρου (1/8 , 1/2 sec κλπ)αφήνουν περισσότερο φωτισμό, αλλά καθιστούν την εικόνα σας ευαίσθητη στη θόλωση από το κούνημα και απαιτείται ένα σταθερό χέρι ή τρίποδο. Οι πιο γρήγορες ταχύτητες κλείστρου (1/250 sec) αφήνουν να περάσει λιγότερο φως, αλλά μπορούν να σας δώσουν ένα πιο έντονο θέμα και μια εικόνα λιγότερο ευαίσθητη σε ασταθή χέρια.
Το ISO
Το ISO μπορεί να θεωρηθεί ως η ευαισθησία της φωτογραφικής σας μηχανής στο φως, ενώ στις DSLR είναι σήμερα από 100-5200. Όσο μικρότερος είναι ο αριθμός ISO, τόσο περισσότερο φως απαιτείται για να έχετε καλή έκθεση στις φωτογραφίες σας και λιγότερο θόρυβο (κόκκους) που θα δείτε στις εικόνες που προκύπτουν. Οι υψηλότεροι αριθμοί ISO σάς επιτρέπουν να φωτογραφίζετε φωτογραφίες καλύτερης ποιότητας σε χαμηλότερες συνθήκες φωτισμού, αλλά θα βλέπετε περισσότερο θόρυβο. Σήμερα οι σύγχρονες DSLR μπορούν να παράγουν εικόνες καλύτερης ποιότητας σε υψηλότερες τιμές ISO λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους των pixel στους αισθητήρες τους. Επίσης, συχνά διαθέτουν μείωση του θορύβου για περαιτέρω βοήθεια στη διατήρηση της ποιότητας σε υψηλότερους αριθμούς ISO. Ως γενική οδηγία, η λήψη κάτω από τον ήλιο, το ISO 100-200 είναι ένα ασφαλές στοίχημα, αλλά εάν τραβάτε σε εσωτερικούς χώρους κάτω από χαμηλό φωτισμό, πρέπει να είστε στο φάσμα ISO 800-1600.
Εάν το θέμα σας είναι θολό, αυξήστε σταδιακά το ISO σας και χρησιμοποιήστε μια μεγαλύτερη ταχύτητα κλείστρου μέχρι να εξαφανιστεί η θαμπάδα της κίνησης. Αν το ISO σας είναι πολύ υψηλό και εξακολουθείτε να έχετε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε ένα ευρύτερο διάφραγμα, ανοίξτε το μέχρι να φτάσει το ISO σε πιο εύχρηστο επίπεδο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να θυσιάσετε κάποιο από τα επιθυμητά βάθη πεδίου.
Σημειώστε πόσο φωτεινότερη γίνεται η εικόνα όταν αυξάνεται το ISO από 100 σε 1600
Δύο φωτογραφίες που λήφθηκαν σε διαφορετικές τιμές ISO. Δώστε προσοχή στο επίπεδο του θορύβου (κόκκινα χρώματα και χρώματα με κηλίδες) στην δεξιά εικόνα.
Metering : Η σωστή μέτρηση φωτισμού στην φωτογραφία
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ψηφιακή φωτογραφία είναι η γνώση των προφίλ της μέτρησης του φωτός. Κάθε DSLR είναι εξοπλισμένη με περισσότερα τους ενός προφίλ μέτρησης του φωτός τα οποία συνήθως δεν τα γνωρίζουμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νομίζουμε ότι μετράμε σωστά το φως αλλά χωρίς ουσιαστικά αυτό να συμβαίνει. Ελέγχοντας όμως τον εσωτερικό μετρητή φωτισμού, που υπάρχει σε κάθε κάμερα, μπορούμε να φέρουμε το φως στα σωστά επίπεδα έτσι ώστε να μην παίρνουμε σκοτεινές ή φωτεινές φωτογραφίες.
Υπάρχουν τουλάχιστον τρείς μετρητές φωτός σε κάθε κάμερα οι οποίοι ανάλογα με το θέμα που φωτογραφίζουμε μπορεί να έχουν τεράστιες διακυμάνσεις όσον αφορά τη σωστή φωτομέτρηση. Στη NIKON οι τρεις μετρητές φωτισμού είναι οι εξής: Matrix Metering, Center Weighted Metering (ή Center Weight) & Spot Metering. Τα ίδια “πάνω-κάτω” ισχύουν και για την Canon, Sony, Pentax κλπ. Ανάλογα με την επιλογή που θα κάνουμε θα αναπροσαρμοστεί η “ευαισθησία” του μετρητή μας και φυσικά τα τελικά φωτογραφικά αποτελέσματα. Μάλιστα οι διαφορές που βλέπουμε είναι τεράστιες και κυμαίνονται σε 3,5 στοπ φωτεινότητας από την μέτρηση με Spot έως την Center Weighted, ενώ η Matrix είναι η πιο γενική μέτρηση.
1. Matrix Metering ή Evaluative
Σε όλες σχεδόν τις κάμερες DSLR η κύρια επιλογή είναι η “Matrix Metering” (για NIKON) και Evaluative (για CANON) που μας επιτρέπει να φωτογραφίσουμε γενικά θέματα χωρίς να έχουμε συγκεκριμένες απαιτήσεις σε λεπτομέρειες, οπότε το φως υπολογίζεται γενικά στην σκηνή μας μέσα από 5 σημεία (στις τέσσερις άκρες τους κάδρου και στο κέντρο) και η φωτομέτρηση μετριέται με βάση το σύνολο και όχι μέσα από δικές μας στοχευμένες προτιμήσεις.
2. Center Weighted Metering
Η μέτρηση “Center Weighted” (ή Center Weight) είναι το δεύτερο προφίλ μέτρησης που θα συναντήσουμε στα σώματα των DSLR. Πρόκειται για ένα πολύ αποδοτικότερο προφίλ μέτρησης σε σχέση με το Matrix Metering, το οποίο δίνει βάσει στο κέντρο του κάδρου μας. Δηλαδή σε αντίθεση με το Matrix Metering που “κοιτάει” σε 5 σημεία στο κάδρο μας για μία γενική λήψη, το Center Weighted “κοιτάει” μόνο το κέντρο της εικόνας μας και κάνει την φωτομέτρηση με βάση τα στοιχεία που βρίσκονται εκεί.
Το “Center Weigh” είναι ένα ιδανικό προφίλ μέτρησης όταν βρισκόμαστε σε μία σκηνή με υψηλό δυναμικό εύρος φωτισμού, δηλαδή όταν έχουμε στην ίδια σκηνή υψηλά σε φωτεινότητα σημεία αλλά και σκοτεινά σημεία (πχ στην παραλία, σε χιόνι, όταν φωτογραφίζουμε κόντρα στον ήλιο κλπ) και εμείς θέλουμε όχι μία γενική μέτρηση αλλά μία μέτρηση στο κέντρο του κάδρου μας. Το πιο συνηθισμένο σενάριο χρήσης του Center Weighted Metering είναι η χρήση του όταν έχουμε ένα ζευγάρι στην παραλία και θέλουμε να φωτομετρήσουμε εκείνο και όχι τον εκτυφλωτικό ήλιο. Αν μετρούσαμε τον ήλιο σωστά, το ζευγάρι θα έβγαινε “σκοτεινό”, οπότε η φωτογραφία μας θα ήταν λάθος φωτισμένη (αυτό θα συνέβαινε στην μέτρηση Matrix).
3. Spot Metering
Το τρίτο προφίλ μέτρησης του φωτός, το “Spot Metering”, είναι η πιο αποδοτική μέτρηση του φωτός σε μία σκηνή καθώς μας δίνει την δυνατότητα να μετρήσουμε στοχευμένα σημεία με ακρίβεια εκατοστών. Έτσι είμαστε σε θέση να μετράμε το φως ακριβώς εκεί που το θέλουμε και όχι γενικά (όπως στο πρώτο προφίλ Matrix Metering) ή στο στοχευμένο στο κέντρο προφίλ Center Weighted). Η μέτρηση γίνεται στην κουκίδα εστίασης, δηλαδή στο σημείο που μας ενδιαφέρει απόλυτα και δεν δίνει βάση στα υπόλοιπα στοιχεία γύρω του.
Επίσης η τελευταία Spot μέτρηση στις Nikon μηχανές δεν είναι “καρφωμένη” στο κεντρικό σποτ της εστίασης (που συμβαίνει σε άλλες μηχανές), αλλά αναπροσαρμόζεται στο σημείο εστίασης που εμείς επιλέγουμε, είτε κεντρικά είτε στα άκρα του κάδρου μας.
Η μέτρηση με χρήση του “Spot Metering” είναι η ιδανικότερη όλων όταν το θέμα μας είναι το πορτραίτο. Το να μπορούμε να κάνουμε την μέτρηση σε ένα ελάχιστο σημείο του κάδρου μας στο οποίο έχουμε εστιάσει, μας επιτρέπει να είμαστε απόλυτα ακριβείς ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες φωτισμού. Ακόμη και στην πιο φωτεινή παραλία ή στην πιο σκοτεινή σκιά (ή και στα δύο αυτά μαζί συνδυαστικά), μπορούμε απλώς να κάνουμε μία εστίαση στο δέρμα του μοντέλου και το “Spot Metering” θα μας δείξει πόσο πρέπει να μεταβάλουμε την φωτεινότητα για να φωτίσουμε σωστά το δέρμα του μοντέλου μας και όχι την σκιά ενός δέντρου ή τον καυτό ήλιο στον ουρανό!
Όμως η απόλυτη ακρίβεια του Spot Metering θα πρέπει να μας κάνει να προσέχουμε στις λήψεις μας γιατί απαιτείται σταθερό χέρι στις λήψεις. Αν για παράδειγμα πάρουμε μία μέτρηση από το μαλλί του μοντέλου μας και όχι από το δέρμα του, αυτό θα έχει τεράστιες διαφορές στην τελική μας εικόνα. Η ακρίβεια λοιπόν απαιτεί σταθερότητα η οποία θα έρθει με την εμπειρία.
Ισορροπία λευκού (white balance)
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί τα θέματά σας εμφανίζονται κίτρινα όταν τα φωτογραφίζετε σε εσωτερικά περιβάλλοντα; Ή γιατί το φλας της φωτογραφικής μηχανής μπορεί να τους κάνει μπλε; Η σωστή κατανόηση της έννοιας της ισορροπίας λευκού και του τρόπου λειτουργίας της είναι πολύ σημαντική στην ψηφιακή φωτογραφία, επειδή η εσφαλμένη θέση της μπορεί να καταστρέψει μια εικόνα, προσθέτοντας κάθε είδους ανεπιθύμητα χρώματα και προκαλώντας πολύ αφύσικους τόνους δέρματος. Με απλά λόγια, η ισορροπία λευκού στην ψηφιακή φωτογραφία σημαίνει την προσαρμογή των χρωμάτων έτσι ώστε η εικόνα να φαίνεται πιο φυσική.
Γιατί πρέπει να ρυθμίσουμε την ισορροπία λευκού; Επειδή οι περισσότερες πηγές φωτός (ο ήλιος, οι λαμπτήρες, οι φακοί κ.λπ.) δεν εκπέμπουν καθαρό λευκό χρώμα και έχουν μια ορισμένη θερμοκρασία χρώματος. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες που προέρχονται από τα μάτια μας και ρυθμίζει αυτόματα τη θερμοκρασία χρώματος, έτσι ώστε να βλέπουμε τα χρώματα σωστά. Αν πήρατε ένα λευκό φύλλο χαρτιού και το κοιτάξετε έξω στον ήλιο, πιθανότατα θα φαίνεται λευκό, σαν να το βλέπατε σε εσωτερικό χώρο. Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται, ωστόσο, είναι ότι υπάρχει τεράστια διαφορά στη θερμοκρασία χρώματος μεταξύ του φωτεινού ηλιακού φωτός και του εσωτερικού φωτός μιας λάμπας βολφραμίου.
Ακολουθεί ένα παράδειγμα σωστής και λανθασμένης ισορροπίας λευκού:
Όπως μπορείτε να δείτε, η εικόνα του παιδιού στα αριστερά είναι πιο φυσική και οι αποχρώσεις του δέρματος φαίνονται σωστές, ενώ η εικόνα στα δεξιά είναι πολύ κίτρινη. Η δεύτερη εικόνα χρειάζεται ξεκάθαρα την ισορροπία του λευκού για την εξάλειψη των κίτρινων τόνων. Ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω δείγμα που δείχνει τα κατά προσέγγιση χρώματα και τιμές Kelvin:
Αν η κάμερά σας έχει ρυθμιστεί σε “Αυτόματη ισορροπία λευκού”, θα προσπαθήσει να μαντέψει την τιμή Kelvin βάσει ενός λευκού αντικειμένου που χρησιμεύει ως σημείο αναφοράς. Για παράδειγμα, λευκά σύννεφα σε μια σκηνή θα χρησιμοποιηθούν ως λευκό σημείο αναφοράς και τα υπόλοιπα χρώματα θα βασίζονται σε αυτό το χρώμα αναφοράς. Αυτός ο τύπος υπολογισμού δεν θα αποφέρει πάντα καλά αποτελέσματα, ειδικά εάν η σκηνή που φωτογραφίζετε δεν περιέχει καθαρά λευκά χρώματα ή κυριαρχείται από ένα μόνο χρώμα. Επομένως, σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να ρυθμίσετε χειροκίνητα τη σωστή ισορροπία λευκού στην κάμερά σας ή κατά τη διάρκεια της μεταγενέστερης επεξεργασίας.
Πώς να αλλάξετε την ισορροπία λευκού στην κάμερα
Η διαδικασία αλλαγής της ισορροπίας λευκού σε μια μηχανή ποικίλλει από κατασκευαστή σε κατασκευαστή και από μοντέλο σε μοντέλο. Για παράδειγμα, οι περισσότερες επαγγελματικές φωτογραφικές μηχανές της Nikon διαθέτουν ειδικό κουμπί “WB” στον πάνω επιλογέα, ενώ κάμερες όπως η Nikon D90 διαθέτουν κουμπί “WB” στο πίσω μέρος της μηχανής κοντά στην οθόνη LCD . Όλες οι τρέχουσες DSLR σας επιτρέπουν επίσης να αλλάξετε την ισορροπία λευκού μέσω μιας ρύθμισης μενού.
Προεπιλογές ισορροπίας λευκού
Όλες οι κάμερες σήμερα έχουν προεπιλογές ισορροπίας λευκού που έχουν οριστεί από τον κατασκευαστή σε έναν ορισμένο αριθμό Kelvin. Αυτές οι προεπιλογές διαφέρουν επίσης ανάλογα με τον κατασκευαστή και το μοντέλο της κάμερας. Εδώ είναι ο κατάλογος των προεπιλογών για τις περισσότερες φωτογραφικές μηχανές Nikon DSLR:
- Auto (A) – Προεπιλεγμένη ρύθμιση WB και αυτό που μπορείτε να χρησιμοποιείτε όταν τραβάτε φωτογραφίες όχι jpg σε RAW .
- Tungsten (λαμπτήρας) – Χρησιμοποιήστε το αυστηρά σε λαμπτήρες βολφραμίου αλλιώς η εικόνα θα φαίνεται πολύ μπλε.
- Φθορισμού (Glowing Tube) – Χρησιμοποιήστε το εάν οι φωτογραφίες φαίνονται πολύ πράσινες ή όταν τραβάτε κάτω από φώτα φθορισμού.
- Direct Light Sun (Sun) – Χρησιμοποιείται όταν φωτογραφίζετε σε εξωτερικούς χώρους με τον ήλιο να φωτίζει το θέμα.
- Flash (Lightning Bolt) – Χρησιμοποιείται όταν χρησιμοποιείτε φλας στην κάμερα.
- Cloudy (Cloud) – Χρησιμοποιείται σε συννεφιασμένες μέρες ή σε αποχρώσεις. Θα αποδώσει θερμότερες εικόνες από το φως του ήλιου.
- Shadow (Σπίτι, σκιά) – Θερμότερη εικόνα από τη συννεφιασμένη, που προσθέτει πορτοκαλί χρώμα στη φωτογραφία. Καλό για ηλιοβασιλέματα και αποχρώσεις.
- Μεταβλητή Θερμοκρασία (K) – Σας επιτρέπει να αλλάξετε χειροκίνητα την τιμή Kelvin από 2.500 σε 10.000.
- Προεπιλεγμένη (PRE) – Χρησιμοποιείται για αντιστοίχιση χρωμάτων με μία λευκή κάρτα.
Και ποιό είναι ο καλύτερος τρόπος;
Αν φωτογραφίζετε λίγο απ’ όλα, δεν υπάρχει ιδανική επιλογή μέτρησης του φωτός. Αν όμως σιγά σιγά βρίσκετε το φωτογραφικό ύφος & στυλ που σας αρέσει, τότε μπορείτε να επιλέξετε ένα από τα παραπάνω προφίλ μέτρησης. Για γενικές λήψεις καλή είναι η Matrix μέτρηση και με ανθρώπους το “Spot Metering”. Το Center Weighted είναι και αυτό ένα πολύ αποδοτικό προφίλ όταν τα θέματα μας είναι στο κέντρο σχετικά, ωστόσο δεν βολεύει τις περισσότερες φορές.
Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για να μάθετε – είναι απλά να αρχίσετε
Επιλέξτε μια ηλιόλουστη μέρα για να ξεκινήσετε. Για να ανακεφαλαιώσουμε, επιλέξτε με τη σειρά White Balance, Metering, ISO, Διάφραγμα και Ταχύτητα κλείστρου. Μετά θα πάτε σε άλλα περιβάλλοντα.
Όταν ξεκινάτε, θα σας φανεί δύσκολο να ρυθμίζετε τα διαφορετικά σημεία του τριγώνου έκθεσης, αλλά τα πράγματα θα γίνονται ευκολότερα με την πάροδο του χρόνου. Δεδομένου ότι πρέπει να επιλέξετε τις ρυθμίσεις σας συνειδητά, θα αναπτύξετε μια αίσθηση για το πόση έκθεση χρειάζεστε και ποιοι συνδυασμοί ISO, διαφράγματος και ταχύτητας κλείστρου απαιτούνται για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος. Στραφείτε στη χειροκίνητη λειτουργία – θα εκπλαγείτε με το πόσο θα βελτιώσετε τις εικόνες που θα πετύχετε με το τρίγωνο έκθεσης.
