Μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα βαθιά μέσα στην καρδιά του μαγευτικού σπειροειδούς γαλαξία NGC 3147, σε απόσταση 130 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη (στον βόρειο αστερισμό Δράκων) , ανακάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA μόνο που αυτή – σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι επιστήμονες – δεν θα έπρεπε να υπάρχει εκεί, με δεδομένο ότι ισχύει η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Γιατί, ο δίσκος που περικλείει αυτή την «πεινασμένη» μαύρη τρύπα κινείται σε ταχύτητα λίγο περισσότερο από το 10% από αυτήν του φωτός και μοιάζει με εκείνους που βρίσκονται σε εξαιρετικά ενεργούς γαλαξίες με «γεμάτες, μαύρες τερατώδεις τρύπες», δήλωσε η NASA.
Μια εικόνα από το Hubble του σπειροειδούς γαλαξία NGC 3147. Δίπλα εμφανίζεται η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που βρίσκεται στον πυρήνα του γαλαξία. Η εικόνα του Hubble δείχνει τους μικρούς βραχίονες του γαλαξία, γεμάτα νεαρά μπλε αστέρια, αέριο και σκόνη σε ροζ χρώμα. Ωστόσο, στον λαμπρό πυρήνα του NGC 3147 κρύβεται μια μαύρη τρύπα τέρας, που ζυγίζει περίπου 250 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου μας. Οι παρατηρήσεις του Hubble από τη μαύρη τρύπα δείχνουν δύο από τις θεωρίες της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Τα κοκκινωπό-κίτρινα χαρακτηριστικά που στροβιλίζονται γύρω από το κέντρο είναι η λάμψη του φωτός από το αέριο που παγιδεύεται από την έντονη βαρύτητα της βαριάς τρύπας. Η μαύρη τρύπα είναι ενσωματωμένη βαθιά μέσα στο βαρυτικό της πεδίο, όπως φαίνεται από το πράσινο πλέγμα που απεικονίζει δεξιά τον στρεβλωμένο χώρο. Το πεδίο βαρύτητας είναι τόσο ισχυρό που το φως αγωνίζεται να ανέβει, όπως περιγράφεται στη θεωρία γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν.
Σύμφωνα με την NASA η αινιγματική μαύρη τρύπα έχει έναν λεπτό δίσκο που περιστρέφεται ξέφρενα γύρω από αυτήν. Το περίεργο είναι ότι σύμφωνα με τις τρέχουσες αστρονομικές θεωρίες, ο δίσκος δεν πρέπει να είναι εκεί.
Οι ερευνητές αποκάλυψαν ότι ο στροβιλιζόμενος δίσκος αερίου γύρω από τη μαύρη τρύπα ζυγίζει περίπου 250 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου μας.
«Δεν έχουμε δει ποτέ άλλοτε με τόση σαφήνεια τα αποτελέσματα της γενικής και της ειδικής σχετικότητας σε ορατό φως», δήλωσε ο Marco Chiaberge της ESA και μέλος της ομάδας που διενήργησε τη μελέτη με το Hubble.
Μαύρες τρύπες όπως αυτή περιγράφονται ως «υποσιτισμένες» λόγω της έλλειψης υλικού που να αιχμαλωτίζεται από τη βαρύτητα, ώστε να τις «τροφοδοτήσει», και το περιβάλλον υλικό συνήθως εξαπλώνεται σε μια ομίχλη σε σχήμα ντόνατ.
Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι ο δίσκος είναι τόσο βαθιά ενσωματωμένος στο έντονο βαρυτικό πεδίο της μαύρης τρύπας, που το φως του είναι “τεντωμένο”. Είναι μια μοναδική, πραγματική επίδειξη των νόμων σχετικότητας του Αϊνστάιν, που διατυπώθηκαν πριν από έναν αιώνα.
“Ο τύπος του δίσκου που βλέπουμε είναι ένα quasar που δεν περίμενε κανείς να υπάρχει”, δήλωσε ο Stefano Bianchi, υπεύθυνος για την έρευνα. “Είναι ο ίδιος τύπος δίσκου που βλέπουμε σε αντικείμενα που είναι 1.000 ή ακόμα και 100.000 φορές φωτεινότερα. Οι προβλέψεις των σημερινών μοντέλων για τη δυναμική του αερίου σε πολύ αδύναμους ενεργούς γαλαξίες έχουν αποτύχει.
Οι μαύρες τρύπες σε ορισμένους τύπους γαλαξιών, όπως ο NGC 3147, υποσιτίζονται επειδή δεν υπάρχει αρκετό υλικό να συλληφθεί με τη βαρύτητα για να τις τροφοδοτήσει με υλικό. Έτσι, η λεπτή ομίχλη του φουσκωμένου υλικού έχει το σχήμα ντόνατς, αντί να φτιάχνει ένα δίσκο σε σχήμα κέικ. Ως εκ τούτου, είναι πολύ περίεργο γιατί υπάρχει ένας λεπτός δίσκος που περικλείει μια λιμοκτονούσα μαύρη τρύπα στο NGC 3147 που μιμείται πολύ ισχυρότερους δίσκους που βρίσκονται σε εξαιρετικά ενεργούς γαλαξίες με σφοδρές μαύρες τρύπες σαν τέρας.
Ο δίσκος είναι τόσο βαθιά ενσωματωμένος στο έντονο βαρυτικό πεδίο της μαύρης τρύπας που τροποποιεί το φως από το δίσκο αερίου, σύμφωνα με τις θεωρίες σχετικότητας του Αϊνστάιν, δίνοντας στους αστρονόμους μια μοναδική ματιά στις δυναμικές διεργασίες κοντά σε μια μαύρη τρύπα.
ΑΠΕ και εδώ
