Παγκόσμια ημέρα των Εκπαιδευτικών

Το 1994 η UNESCO καθιέρωσε την 5η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, προκειμένου να δώσει έτσι μιαν ακόμα αφορμή στη διεθνή κοινή γνώμη, για κατανόηση και εκτίμηση του μεγέθους της προσφοράς του σπουδαίου αυτού λειτουργήματος.

Οι εκπαιδευτικοί σήμερα βρίσκονται υπό πίεση  από την κοινωνία, το κράτος και τους μαθητές, επειδή τα σχολεία είναι «ανίκανα» να επιβάλουν το κατάλληλο κλίμα για μια εκπαίδευση όπως ονειρεύονται οι δάσκαλοι στην υπηρεσία της κοινωνίας, αντί να καλύπτουν τον ρόλο του πάρκιν των παιδιών

Όλοι μας έχουμε αναμνήσεις από τους εκπαιδευτικούς των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων. Οι γνώσεις, η πείρα τους, οι νουθεσίες, οι συμβουλές, αλλά και οι παρατηρήσεις και οι επιπλήξεις τους έχουν χαραχθεί βαθιά στο μυαλό μας, και μας συντροφεύουν για ολόκληρη τη ζωή μας, έστω κι αν στιγμιαία μπορεί να αντιδράσαμε ή να μη θέλαμε να παραδεχθούμε ότι είχαν δίκιο.

Η σύγχρονη παιδαγωγική επιστήμη έχει αναθεωρήσει πολλές από τις βασικές αρχές και μεθόδους της, προκειμένου να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και τις ανάγκες της σημερινής πραγματικότητας. Αυτό που παραμένει, όμως, διαχρονικά αμετάβλητο είναι η θέση του εκπαιδευτικού στην όλη μαθησιακή διαδικασία: ο «δάσκαλος» παραμένει ο κύριος διαμεσολαβητής ανάμεσα στο μορφωτικό αγαθό και τον μαθητή, ο κινητήριος μοχλός της εκπαίδευσης και ο βασικός φορέας αγωγής εντός του σχολικού περιβάλλοντος. Παρά τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, κανένα τεχνολογικό μέσο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ανθρώπινο παράγοντα. Κάτι τέτοιο θα αποστράγγιζε τη διδασκαλία από κάθε βιωματική διάσταση και θα τη μετέτρεπε σε μία στείρα, μηχανική διαδικασία

Σαφώς, ο ρόλος του εκπαιδευτικού έχει μετασχηματισθεί υπό το πρίσμα των νέων πορισμάτων των επιστημών της αγωγής: από την εποχή του από καθέδρας διδασκάλου έχουμε περάσει στη μαθητοκεντρική οργάνωση της διδασκαλίας, με τον εκπαιδευτικό να αναλαμβάνει καθήκοντα συντονιστή και καθοδηγητή του παιδιού στο συχνά δύσβατο δρόμο της γνώσης.

Όμως, η αποστολή του εκπαιδευτικού δεν περιορίζεται στη μετάδοση γνώσεων και την επίλυση γνωστικού τύπου προβλημάτων. Ακόμη σημαντικότερη είναι η συμβολή του στη διάπλαση του χαρακτήρα και τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού και του εφήβου. Η αδιαμόρφωτη ακόμη νεανική ψυχή είναι κατ’ εξοχήν δεκτική στα ερεθίσματα που της παρέχει η δεσπόζουσα στο σχολικό χώρο μορφή του εκπαιδευτικού, που οφείλει να αποτελεί πρότυπο προς μίμησιν. Ο εκπαιδευτικός, με την ευαισθησία, το ενδιαφέρον και τη συμβουλευτική του διάθεση πρέπει να είναι σε θέση να καθοδηγήσει τους νέους κατάλληλα, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τα ενδεχόμενα εξωσχολικά τους προβλήματα και χειρισθούν αποτελεσματικότερα τις διάφορες αναπτυξιακές τους κρίσεις.

Η σημερινή ημέρα των εκπαιδευτικών αποτελεί μια καλή ευκαιρία για την αναγνώριση της προσφοράς τους. Αποτελεί, όμως, και μια υπόμνηση προς τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς του πολλαπλού τους ρόλου εντός του σχολικού περιβάλλοντος, της αυξημένης βαρύτητας που έχουν ο λόγος και οι πράξεις τους για τα παιδιά και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, και της ιδιαίτερης ευθύνης που φέρουν για την μόρφωση και την αγωγή των νέων μας.

Πηγή: www.sigmalive.com