Αμερικανοί επιστήμονες μιμούνται τη φύση κατασκευάζοντας φύλλα που μετατρέπουν το ηλιακό φως σε ενέργεια, όπως τα κανονικά φύλλα, οπότε μια µέρα τα τεχνητά φύλλα θα τα χρησιµοποιούµε για να ζεσταίνουμε τα σπίτια µας ή και να οδηγούµε τα αυτοκίνητά µας.
“Τα τεχνητά φύλλα είναι εμπνευσμένα από τα φύλα των δέντρων αλλά δεν τους μοιάζουν” δήλωσε ο επικεφαλής του προγράμματος Nathan Lewis, καθηγητής χημείας του California Institute of Technology στην Πασαντίνα.
Το φιλόδοξο πενταετές ερευνητικό του πρόγραμμα τεχνητής φωτοσύνθεσης, βραβεύτηκε πρόσφατα με χρηματοδότηση 122 εκατομμυρίων δολαρίων από το Ομοσπονδιακό Παράρτημα Ενέργειας.
Στόχος του να συνδυάσει τις ήδη υπάρχουσες τεχνολογίες παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την δημιουργία τεχνητών φύλων παρόμοιων με αυτά των δέντρων που θα μετατρέπουν το ηλιακό φως σε ενέργεια.
Στα ήδη υπάρχοντα πρωτότυπα, λεπτά φύλλα από σιλικόνη εμποτισμένα με ειδικούς καταλύτες δημιουργούν πρώτη ύλη για ηλεκτρικό ρεύμα (υδρογόνο ή μεθανόλη), όταν το ηλιακό φως διασπά την υγρασία πάνω τους σε υδρογόνο και οξυγόνο.
Γιατί “φύλλα” όμως και όχι τα υπάρχοντα φωτοβολταϊκά πάνελ, θα αναρωτηθεί φυσιολογικά κανείς. Όπως εξηγεί ο καθηγητής τα φύλλα μπορούν να συνδέονται χάρη στη σιλικόνη χωρίς να χρειάζονται επιπλέον κύκλωμα, ενώ δεν χρειάζονται την πανάκριβη ειδική μεμβράνη των φωτοβολταϊκών.
Η ομάδα του καθηγητή Nathan Lewis θα συνδυάζει ήδη τεχνολογίες που έχουν ήδη δοκιμαστεί από πολλούς ερευνητές που κατασκεύασαν διάφορα είδη φύλλων, ανά τον κόσμο, προκειμένου να καταλήξει στη χρυσή τομή, ανάμεσα σε φύλλα που θα είναι ανθεκτικά, αλλά αποδοτικά και προπάντων φθηνά.
Προτεραιότητα στην σχεδίαση πριν την μαζική παραγωγή αυτών των φύλλων είναι η απόκτηση και εγκατάσταση τους να είναι εύκολη και φθηνή και όχι η αποδοτικότητα τους.
Στόχος της ομάδας του καθηγητή Λιούις είναι φύλλα τα οποία ιδιοκτήτες κατοικιών σε όλο τον κόσμο να μπορούν να εγκαθιστούν και να συντηρούν εύκολα και τα οποία θα παράγουν ποσά ενέργειας που απαιτεί ένα απλό μη ενεργοβόρο κτήριο, ειδικά στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Φύλλα που θα παρέχουν αργά αλλά σταθερά υδρογόνο ή μεθανόλη εκεί που ο καταναλωτής της τη χρειάζεται, όσο απομακρυσμένο και αν είναι αυτό το μέρος, χωρίς την ανάγκη δικτύου διανομής που απαιτούν τα ορυκτά καύσιμα.
Αυτό σύμφωνα με τον καθηγητή είναι που θα τα κάνει και ανταγωνιστικά σε σχέση με την ενέργεια από τα ορυκτά καύσιμα.
Leave a Comment