Πώς άραγε το φεγγάρι παρέμεινε μαγνητικό δεκάδες εκατομμύρια χρόνια αφότου ο λειωμένος πυρήνας του σταμάτησε να στροβιλίζεται;
Στην πρώτη περίοδο της ζωής του, το φεγγάρι είχε πιθανώς έναν πυρήνα αρκετά θερμό, έτσι ώστε να συμπεριφέρεται σαν υγρός. Και η βίαιη κίνηση αυτού του ηλεκτρικά φορτισμένα υγρού δημιουργούσε ένα μαγνητικό πεδίο. Αλλά καθώς ο πυρήνας λίγο αργότερα ψύχθηκε, έγινε τόσο σημαντική η απώλεια της θερμότητας που πιστεύουμε ότι εξαφανίστηκε και το μαγνητικό πεδίο. Γι αυτό και όταν οι αποστολές του Απόλλων έφεραν πίσω στη Γη σεληνιακές πέτρες, που έδειξαν την παρουσία ενός πεδίου πριν 4,2 δισεκατομμύρια χρόνια (εκατομμύρια χρόνια αφότου είχε σταματήσει να υπάρχει στροβιλισμός του πυρήνα), οι επιστήμονες δεν ήξεραν πώς να το εξηγήσουν. Τώρα δύο ομάδες έχουν καταλήξει σε συμπεράσματα για το πώς θα μπορούσε να διατηρηθεί ο στροβιλισμός του πυρήνα.
Το φεγγάρι θεωρείται ότι είχε σχηματιστεί πιο κοντά στη Γη από ό,τι είναι τώρα και περιστρεφόταν πιο γρήγορα, ενώ σιγά σιγά επιβραδύνεται και απομακρύνεται με την πάροδο του χρόνου λόγω των παλιρροϊκών αλληλεπιδράσεων του με τη Γη. Η Christina Dwyer από το Πανεπιστήμιο στη Σάντα Κρουζ, και οι συνεργάτες της λένε ότι τα προηγούμενα μοντέλα δεν λάμβαναν υπόψη αυτή την ταχύτατη ιδιοπεριστροφή του, που θα είχε αναγκάσει να στροβιλίζεται ο λειωμένος πυρήνας όπως κάνει το νερό σε ένα πλυντήριο ρούχων. Εν συνεχεία αυτό θα μπορούσε να έχει ενεργοποιήσει το μαγνητικό πεδίο για να διαρκέσει έως και 2.700 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Ο Michael Le Bars από το Ερευνητικό Ινστιτούτο στη Μασσαλία πιστεύει ότι οι μεγάλες συγκρούσεις των μετεωριτών, που συνέβησαν μέχρι περίπου 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, θα μπορούσε επίσης να έχει αναγκάσει τον σεληνιακό πυρήνα να στροβιλίζεται για περιόδους διάρκειας 10.000 έτη κάθε φορά. (Nature, DOI: 10,1038 / nature10565).
Τα προηγούμενα μοντέλα θα μπορούσαν επίσης να εξηγήσουν πώς μερικοί αστεροειδείς μαγνητίστηκαν, λέει ο Ben Weiss στο MIT.
Πηγή: SoftPedia
Leave a Comment