Οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν πως για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων ευθύνεται η σύγκρουση του πλανήτη μας με ένα αστεροειδή, η οποία πυροδότησε μία περίοδο παγετώνων που με τη σειρά της εξαφάνισε το 75% των ειδών που ζούσαν στη Γη.
Αν και η προέλευση του αντικειμένου παραμένει άγνωστη, δύο καθηγητές του πανεπιστημίου Χάρβαρντ πιστεύουν πως γνωρίζουν την απάντηση, εικάζοντας πως το ουράνιο αντικείμενο που προκάλεσε την καταστροφή ωθήθηκε προς τον πλανήτη μας εξαιτίας της βαρυτικής έλξης που του άσκησε η σκοτεινή ύλη.
Πρόκειται για τους Λίζα Ράνταλ και Μάθιου Ρις οι οποίοι νωρίτερα φέτος είχαν υποστηρίξει πως ένα είδος σκοτεινής ύλης μπορεί να σχηματίσει ένα δίσκο από υλικό που περιφέρεται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο. Εάν το Ηλιακό Σύστημα, κατά τη δική του περιφορά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία περνούσε μέσα από αυτό το δίσκο, οι δύο επιστήμονες υπολόγισαν πως οι βαρυτικές δυνάμεις θα ήταν αρκετές ώστε να μετακινήσουν κομήτες και άλλα μακρινά αντικείμενα από την περιοχή στην οποία ζουν προς το μέρος μας.
Η σκοτεινή ύλη είναι μία άγνωστη μορφή ύλης με πέντε φορές μεγαλύτερη μάζα από τη συνήθη ύλη που παρατηρούμε γύρω μας. Αν και αόρατη, η παρουσία της υποδηλώνεται από τη βαρυτική έλξη που ασκεί στα ορατά αντικείμενα.
Το μοντέλο που περιγράφουν οι δύο φυσικοί προβλέπει πως αυτή η διαδικασία λαμβάνει χώρα κάθε 35 εκατομμύρια χρόνια, κάτι που βρίσκεται σε συμφωνία με τα στοιχεία πουν έχουν συλλέξει οι γεωλόγοι από τους κρατήρες που αφήνουν πίσω τους αυτές οι κοσμικές συγκρούσεις.
Πέρα από τα κοσμοϊστορικά φαινόμενα για τον πλανήτη μας, η θεωρία των Ράνταλ και Ρις είναι σε θέση να εξηγήσει και ένα ακόμη μεγάλο κοσμολογικό μυστήριο: πως σχηματίζονται οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στο κέντρο των γαλαξιών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ίδια η σκοτεινή ύλη μπορεί να αποτελεί το σπόρο για αυτές τις μαύρες τρύπες, αν και δηλώνουν πως η ιδέα αυτή βρίσκεται στα αρχικά στάδια και θα χρειαστεί ακόμη κάποια ερευνητική εργασία προτού τη διατυπώσουν πλήρως.
Τα επόμενα χρόνια πάντως, το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Gaia θα μετρήσει με ακρίβεια τις θέσεις και τις ταχύτητες από ένα δισεκατομμύριο άστρα δίνοντάς στους επιστήμονες πολλά περισσότερα εργαλεία για τη μελέτη της δομής του Γαλαξία και την ευκαιρία να διαλευκάνουν εάν υπάρχει ο δίσκος σκοτεινής ύλης που περιγράφουν στην εργασία τους.
