Πρόσφατα επιβεβαιώθηκε η παρουσία του νερού στη Σελήνη και το γεγονός αυτό θα μπορούσε να υποστηρίξει τις αποστολές των αστροναυτών στη Σελήνη, αλλά ακόμη και να βοηθήσει τις αποστολές στον Άρη, αν μια τέτοια συγκομιδή μπορεί να γίνει πράξη. Μια συσκευή μικροκυμάτων που αναπτύσσεται τώρα από τη NASA θα μπορούσε να κάνει πραγματικότητα ακριβώς αυτό.
Εάν το νερό του φεγγαριού θα μπορούσαν να συλλεχθεί, οι σεληνιακοί αστροναύτες θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν ως πόσιμο νερό όπως και να το διαχωρίσουν σε οξυγόνο και υδρογόνο με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν ως καύσιμα πυραύλων για τα ταξίδια με επιστροφή στη Γη
Τρία διαστημόπλοια έως τώρα – το Ινδικό Chandrayaan-1 και δύο σκάφη της NASA, Cassini και Deep Impact – έχουν ανιχνεύσει την απορρόφηση του υπέρυθρου φωτός σε ένα μήκος κύματος που υποδηλώνει την παρουσία νερού ή υδροξυλίου, ένα μόριο που αποτελείται από ένα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου. Και τα τρία βρήκαν την υπογραφή αυτή να είναι πιο έντονη στους πόλους παρά σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη της Σελήνης.
Ορισμένα από αυτά τα μόρια μπορούν να δημιουργούνται συνεχώς όταν πρωτόνια του ηλιακού ανέμου – ιόντα υδρογόνου – συνδέονται με άτομα οξυγόνου στο σεληνιακό έδαφος. Οι κομήτες που συγκρούονται με το σεληνιακό έδαφος μπορεί επίσης να έχουν μεταφέρει νερό στο φεγγάρι.
Το νερό που παραδίδεται από κομήτες ή παράγεται από τον ηλιακό άνεμο θα μπορούσε να είναι τυχαία διασκορπισμένο κι όχι συγκεντρωμένο κάπου, στους μόνιμα σκιασμένους κρατήρες στους δύο πόλους της Σελήνης, οι οποίοι πρόσφατα βρέθηκαν να είναι πιο ψυχροί κι από τον Πλούτωνα.
"Από τη στιγμή που φτιάχτηκε εκεί το νερό, δεν πρόκειται να φύγει", λέει ο Carle Pieters του Πανεπιστημίου Brown επικεφαλής της ομάδας που κατασκεύασε το όργανο που έκανε τις μετρήσεις το διαστημόπλοιο Chandrayaan-1.
«Σιδηρόδρομοι στο διάστημα»
Μέχρι στιγμής, το νερό δεν φαίνεται να είναι πολύ πλούσιο – μια περιοχή σαν ένα γήπεδο του μπέιζμπολ ενδέχεται να αποφέρει μόνο ένα ποτήρι νερό, δήλωσε ο Pieters .
Αλλά αν θα μπορούσε να συλλεχθεί, οι σεληνιακοί αστροναύτες θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν ως πόσιμο νερό και να το διαχωρίσουν σε οξυγόνο και υδρογόνο, με σκοπό να τα κάνουν καύσιμα των πυραύλων για το ταξίδι μετ ‘επιστροφής τους. Αυτό βέβαια θα συμπιέσει το κόστος, δεδομένου ότι θα μειωθεί η ποσότητα των καυσίμων που θα πρέπει να κουβαλάνε μαζί τους από τη Γη.
Τα καύσιμα για πυραύλους που θα παράγονται στο φεγγάρι θα μπορούσαν ακόμη και να βοηθήσουν μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Λόγω της ασθενέστερης βαρύτητας του φεγγαριού, θα χρειαζόταν λιγότερη ενέργεια (καύσιμα) για να στείλουμε μία αποστολή στον Άρη από τη σεληνιακή επιφάνεια από ό,τι θα ήταν από τη Γη.
“Το γεγονός αυτό αλλάζει τελείως τις διαστημικές πτήσεις," λέει ο Paul Spudis του Πλανητικού και Σεληνιακού Ινστιτούτου στο Χιούστον. Είναι σαν ¨να φτιάχνουμε ένα διηπειρωτικό σιδηρόδρομο στο διάστημα."
Κρύο πιάτο
Αλλά πώς θα γίνει η απόσταξη του νερού που είναι κλειδωμένο πιθανόν σε μικρές συγκεντρώσεις του πάγου μέσα στο σεληνιακό έδαφος; Τα μικροκύματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν το κλειδί, σύμφωνα με την εργασία του Edwin Ethridge της NASA και του William Kaukler του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα, ο οποίος παρουσίασε πρώτος την τεχνική αυτή κατά το 2006.
Οι δύο επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα συνηθισμένο φούρνο μικροκυμάτων για να θερμάνουν ένα υλικό προσομοιωμένο με το σεληνιακό έδαφος, το οποίο είχε ψυχθεί σε θερμοκρασίες παρόμοιες του φεγγαριού, κάπου -150 ° C.
Διατηρώντας το ‘έδαφος’ σε κενό αέρος για να προσομοιώσουν τις σεληνιακή συνθήκες, βρήκαν ότι με μια θέρμανση μόλις στους -50° C, με μικροκύματα έκανε τον πάγο του νερού να εξαχνώνεται, δηλαδή να μετατρέπεται απευθείας από στερεό σε ατμό. Ο ατμός αυτός στη συνέχεια διαχύθηκε έξω από τους πόρους του εδάφους, κάτω από πολύ υψηλή πίεση, προς το κενό με την πολύ χαμηλή πίεση.
Στο φεγγάρι, ο ατμός θα μπορούσε να συλλεχθεί κρατώντας μια ψυχρή μεταλλική πλάκα πάνω από το έδαφος. Ο υδρατμός που θα ανεβαίνει στη συνέχεια θα συμπυκνώνεται, όπως ο παγετός πάνω στο κρύο πιάτο, “και θα μπορούσε να ξύνεται”, λέει ο Kaukler.
Το ψήσιμο και η επεξεργασία του ξηρού σεληνιακού εδάφους σε υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να ελευθερώσουν, επίσης, οξυγόνο και υδρογόνο για τα καύσιμα των πυραύλων ή για άλλες χρήσεις. Αλλά θα ξοδέψουμε περίπου 100 φορές περισσότερη ενέργεια από ο,τι για την εξόρυξη τους από το εγγενές σεληνιακό νερό, δηλώνει ο Spudis: "Τα πάντα γίνεται ευκολότερα, φθηνότερα και ταχύτερα."
Πηγή: New Scientist
Σχετικά άρθρα
Στοιχεία δείχνουν ότι οι μόνιμα σκιασμένες περιοχές του νότιου πόλου της Σελήνης περιέχει πάγο
Leave a Comment