Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να σωθεί η Γη από τον Αρμαγεδδώνα;

Συχνές ερωτήσεις, Μάιος 2003

Κατά περίεργο τρόπο, οι κυνηγοί των αστεροειδών δίνουν προτεραιότητα στο να ξέρουν ακριβώς που βρίσκεται και τι τροχιά έχουν αυτοί οι  βράχοι του διαστήματος, παρά -περιέργως-  στην αποτροπή μιας φοβερής σύγκρουσης, ενός Αρμαγεδδώνα, που θα εξαφανίσει τη ζωή στη Γη. Αλλά μερικοί αστρονόμοι, όπως ο Ιταλός Claudio Maccone του Αστροδυναμικού Κέντρου στο Τουρίνο, σκέφτονται ότι κάτι μπορεί να σώσει τον κόσμο μας. Πύραυλοι εγκατεστημένοι στο διάστημα.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, οι αστρονόμοι θα έχουν εντοπίσει το 90% από τους κοντινούς αστεροειδείς στη Γη. Που μπορεί κάποιος από αυτούς να προκαλέσει μια, σχεδόν, παγκόσμια καταστροφή. Τα τελευταία χρόνια έρευνες της NASA δείχνουν ότι υπάρχουν χιλιάδες τέτοιοι βράχοι που τριγυρνούν ανεξέλεγκτα.

Αλλά δυστυχώς, εκτός από την παρατήρηση, δεν υπάρχουν σχέδια για την αποτροπή της καταστροφής. Όμως ο Claudio Maccone θεωρεί ότι έχει επιλύσει με τον καλύτερο τρόπο το πρόβλημα της εκτροπής ενός αστεροειδή. Στο παρελθόν, οι μελέτες είχαν υποθέσει ότι τα βλήματα θα προωθηθούν από τη Γη, αλλά ο Maccone λέει τα βλήματα πάνω στο διάστημα θα ήταν κατά πολύ αποτελεσματικότερα.

Ένας εισερχόμενος αστεροειδής προσεγγίζει τη Γη σε μια κυρτή, υπερβολική τροχιά. Απλά μαθηματικά δείχνουν ότι για κάθε τέτοια υπερβολική τροχιά, υπάρχει μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τη Γη που την τέμνει σε 90 μοίρες -- την ιδανική γωνία για ένα πύραυλο να κτυπήσει, επειδή ακόμα και μια μικρή πτώση πάνω του θα μπορούσε να εκτρέψει τον αστεροειδή από τη τροχιά σύγκρουσης.

Το να βάλουμε ένα πύραυλο στη σωστή ελλειπτική τροχιά θα απαιτούσε αρκετά μεγάλη ώθηση από τη Γη, αλλά μόνο μια μικρή ώθηση από ορισμένες τροχιές στο διάστημα, εξηγεί ο Maccone. Έτσι συστήνει πυραύλους, που θα έχουν βάση στο διάστημα. Κι όχι σε τυχαία σημεία. Στα σημεία Lagrang.

Αυτά τα σημεία είναι θέσεις στο διάστημα όπου ένα σώμα ισορροπεί κάτω από την βαρύτητα της Γης και της Σελήνης, κατά τέτοιο τρόπο ώστε ένας δορυφόρος να διατηρεί τη θέση του σχετικά με κάθε σώμα με ελάχιστη διόρθωση από μικρούς προωθητές.

Είναι δύσκολο φυσικά να πειστούν οι κυβερνήσεις να προετοιμάσουν την πλανητική υπεράσπιση, κάτι που ίσως να μην χρειαστεί ποτέ, αλλά ίσως και σε μερικές δεκαετίες. Αλλά ο Maccone αισθάνεται ότι δεν πρόκειται να ξεκινήσει σύντομα διάλογος για το ποια μορφή θα λάβουν οι βάσεις στο διάστημα.

Σήμερα, με τις δυνατότητες που υπάρχουν, μπορούμε να ενημερωθούμε για μια επικείμενη σύγκρουση με ένα μεγάλο αστεροειδή -μια πολύ σπάνια πιθανότητα- πολλές δεκαετίες πριν. Όμως πολυάριθμοι αστεροειδείς, με μέγεθος λιγότερο από ένα χιλιόμετρο, θα μπορούσαν ακόμα και να προκαλέσουν μια τοπική καταστροφή, Τέτοιοι αστεροειδείς θεωρούνται ότι μπορούν να χτυπήσουν τη Γη μια φορά κάθε 200 χρόνια.

Και μέχρι τώρα είμαστε τυχεροί. Ένας αστεροειδής, στις αρχές του αιώνα, έπεσε στη Σιβηρία. Μια ακατοίκητη περιοχή. Ή άλλοι, έχουν περάσει ξυστά.

Οι δεινόσαυροι μάλλον εξαφανίστηκαν από την σύγκρουση ενός αντικειμένου 10km με τη Γη, πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. 

Έχει επίσης υπολογιστεί ότι κάθε 10.000 χρόνια ένας αστεροειδής με διάμετρο τουλάχιστον 100 μέτρων χτυπά τη Γη με την ισχύ μιας βόμβας 100 μεγατόνων. Κάθε 100.000 χρόνια ένα αντικείμενο με διάμετρο 1000 μέτρων πέφτει στον πλανήτη μας και προκαλεί έκρηξη που αντιστοιχεί σε 10 εκατομμύρια βόμβες σαν της Χιροσίμα.

Αν και κανένας δεν έχει σκοτωθεί έστω και επίσημα από ένα αστεροειδή, (υπάρχουν κάποιοι υπαινιγμοί για μια σύγκρουση στην Κίνα κατά τον μεσαίωνα), αλλά   η συνέπεια αυτού του κτυπήματος για τη Γη, θα είναι εξαιρετικά σοβαρή.

Αυτό μας κάνει να πρέπει προσέξουμε όλο και περισσότερο, λέει ένας άλλος φυσικός ο Brian Marsden του Κέντρου για τα Μικρότερα Σώματα στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης. Ειδικά στο Νότιο ημισφαίριο όπου κανένας δεν θα αναλαμβάνει την υποχρέωση γι' αυτήν την περίοδο. Δυστυχώς, κανένας σε αυτό το ζήτημα δεν ξέρει τον εχθρό.