Το παγωμένο αυτό αντικείμενο ονομάστηκεί από τους αστρονόμους Quaoar, από ένα Ινδιάνικο μύθο της φυλής Tongva, που ήταν οι αρχικοί κάτοικοι της λεκάνης του Λος Άντζελες, όπου βρίσκεται η πανεπιστημιούπολη του Caltech.

Επειδή ο Πλούτωνας όταν προσεγγίζει τον ήλιο, μένει εκεί κοντά του αρκετά χρόνια, ας μην ξεχνάμε ότι το έτος του Πλούτωνα διαρκεί 248 έτη, ενώ οι πτητικές ουσίες στην ατμόσφαιρα του θερμαίνονται περιοδικά, και με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η ανάκλαση του σώματος, ή η albedo όπως λέγεται, σε έναν τέτοιο βαθμό που είναι αρκετά φωτεινό για να φανεί ακόμη και σε μικρά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια.

Το Quaoar, αφ' ετέρου, ποτέ δεν προσεγγίζει τον ήλιο στην κυκλική τροχιά του, το οποίο σημαίνει ότι τα πτητικά αέρια δεν ξεφεύγουν εύκολα ώστε να προκαλέσουν μια ιδιαίτερα αντανακλαστική ατμόσφαιρα.

Η επιφάνεια του Quaoar, όπως και η επιφάνεια κι άλλων σωμάτων με παρόμοια σύνθεση βράχου και πάγου, έχει λουστεί από την εξασθενημένη υπεριώδη ακτινοβολία από τον ήλιο, κατά τη διάρκεια αιώνων, και αυτή η ακτινοβολία έχει μετατρέψει τα οργανικά υλικά της επιφάνειας του αντικειμένου αργά-αργά, σε μια σκοτεινή ουσία σαν πίσσα.

Κατά συνέπεια, η albedo του Quaoar είναι περίπου 10%, ακριβώς λίγο υψηλότερα από αυτό της Σελήνης. Για σύγκριση η albedo του Πλούτωνα είναι 60 τοις εκατό.

Ανακλαστική ικανότητα (albedo) ενός σώματος

Από τα λατινικά "albus" (άσπρο). Η ποσότητα του φωτός που ανακλάται, καθώς προσπέφτει, πάνω στην επιφάνεια ενός σώματος. Χρησιμοποιείται στα ουράνια σώματα, όπως πλανήτες, δορυφόρους και αστεροειδείς, μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί για τη σύγκριση διαφόρων γήινων υλικών. Η ανακλαστική ικανότητα περιγράφεται ως κλάσμα μεταξύ των τιμών 0 (τέλεια απορρόφηση) και 1 (τέλεια αντανάκλαση). Για παράδειγμα, όταν η ανακλαστική ικανότητα είναι 0,43, εννοούμε ότι το 43% του προσπίπτοντος φωτός ανακλάται πάνω στην επιφάνεια του σώματος.

Στα σύνορα του Ηλιακού Συστήματος

Ο Jewitt, με την συνάδελφο του Jane Luu, ανακάλυψαν το πρώτο αντικείμενο της ζώνης Kuiper (KBO) ακριβώς  πριν μια δεκαετία.

Οι ερευνητές λένε ότι όσο εμφανίζονται μεγαλύτερα αντικείμενα στη ζώνη Kuiper, η περίπτωση να είναι ο Πλούτωνας ένας κανονικός πλανήτης αποδυναμώνεται.

Ο Πλούτωνας όπως γνωρίζουμε βρίσκεται μέσα στη ζώνη Kuiper και θεωρείται από πολλούς ότι είναι απλώς ο μεγαλύτερος μεταξύ των αντικειμένων της ζώνης, και όχι ένας κανονικός πλανήτης.

"Είναι αρκετά σαφές, ότι εάν ανακαλύπταμε σήμερα τον Πλούτωνα, ξέροντας αυτά που σήμερα γνωρίζουμε σχετικά με τα  άλλα αντικείμενα στη ζώνη Kuiper, δεν θα τον θεωρούσαμε ακόμα έναν άλλο πλανήτη", λέει ο Brown.

O Frank Summers, ένας αστροφυσικός στο Διαστημικό Ίδρυμα Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη, πρόσθεσε: "Μια παρατήρηση όπως αυτή επιβεβαιώνει ακριβώς ότι, μπορούμε να ανακαλύψουμε στη ζώνη Kuiper αντικείμενα μεγαλύτερα και από τον Πλούτωνα ακόμη".

Σύμφωνα με τις πρόσφατες ερμηνείες, ο Πλούτωνας, ήταν το πρώτο αντικείμενο της ζώνης Kuiper που είχε ανακαλυφθεί, πολύ πριν από την ανακάλυψη των νέων φωτογραφικών μηχανών (CCD), λόγω της μικρής απόκλισης που έφερνε στην ελλειπτική τροχιά  του Ποσειδώνα.

Εντούτοις, υπάρχουν πολλοί αστρονόμοι που θα αντιδρούσαν σε οποιαδήποτε σκέψη για να υποβιβαστεί ο Πλούτωνας από πλανήτη.

Η ζώνη Kuiper, στην οποία βρέθηκε, αποτελείται από ένα σμήνος αντικειμένων φτιαγμένων από πάγους και βράχους,  τα οποία βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο πέρα από τον Ποσειδώνα. Θεωρούνται τα υπόλοιπα κομμάτια, από ένα στροβιλιζόμενο δίσκο  συντριμμιών που συγχωνεύτηκαν για να σχηματίσουν το ηλιακό μας σύστημα περίπου πέντε δισεκατομμύρια έτη πριν.