Αποθηκευτικά μέσα μεγάλης πυκνότητας από πλαστικό

Από σελίδα του BBC, 28 Μοεμβρίου 2003

Ένα κοινό πλαστικό, που χρησιμοποιήθηκε σαν αντιστατική επίστρωση στις οθόνες, θα μπορούσε σύντομα να χρησιμοποιηθεί ως υψηλής πυκνότητας αποθηκευτικό μέσο στους υπολογιστές.

Στο περιοδικό Nature οι αμερικανοί ερευνητές, που βρίσκονται πίσω από την ανακάλυψη, λένε ότι θα μπορέσουν να χωρέσουν αρκετά gigabyte δεδομένων σε μια διάταξη μεγέθους ενός κύβου ζάχαρης.

Το υλικό είναι επίσης πολύ φτηνό στην κατασκευή του και τα δεδομένα μπορούν να γραφτούν και να διαβαστούν από αυτό πολύ γρήγορα.

Οι ερευνητές προβλέπουν ότι απαιτούνται λίγα χρόνια μόνο για να χρησιμοποιηθεί ευρέως η συσκευή τους.

Μικροσκοπική μνήμη

Το πλήρες όνομα του πλαστικού είναι πολυαιθυλένι-διοξυθειοφένιο, αλλά συνήθως το λένε Pedot, και είναι υποψήφιο υλικό για αποθήκευση επειδή άγει το ηλεκτρικό ρεύμα.

Πριν από μερικά χρόνια άρχισε να χρησιμοποιείται σαν διαφανές πλαστικό για αντιστατικό επίστρωμα  στις οθόνες υπολογιστών αλλά και άλλων συσκευών για να τις κρατήσει καθαρές από τη σκόνη και το χνούδι.

Αλλά οι ερευνητές Sven Moller και Stephen Forrest, από το Πανεπιστήμιο του Princeton, συνεργαζόμενοι με τους Warren Jackson και Craig Perlov, από τα εργαστήρια της Hewlett Packard στην Καλιφόρνια, βρήκαν και μια άλλη χρήση για το υλικό αυτό.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο στο περιοδικό Nature, η ερευνητική ομάδα περιγράφει πώς έβαλαν σταγόνες του Pedot μεταξύ δύο πλεγμάτων ηλεκτροδίων.

Σε χαμηλές ηλεκτρικές τάσεις το Pedot άγει το ρεύμα αλλά με μια τάση μεγαλύτερη μιας ορισμένης τιμής γίνεται σταθερά μη αγώγιμο.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτές τις πολικές ιδιότητες (άγει - δεν άγει) για να εκφράσουν τα δυαδικά ψηφία 0 και 1 της ψηφιακής μνήμης στο σάντουίτς που δημιουργήθηκε στο Pedot με τα ηλεκτρόδια.

Οποιαδήποτε συσκευή με βάση την εργασία τους θα ήταν "write-once", αλλά θα διαβαζόταν πολλές φορές και θα μπορούσε ίσως να χρησιμοποιηθεί για να εγγράψει ταινίες ή μουσική.

Οι ερευνητές σκέπτονται ότι πολύ πυκνές ομάδες δεδομένων μνήμης θα μπορούσαν να δημιουργηθούν και από τη συσσώρευση λεπτών στρωμάτων του υλικού αυτού το ένα πάνω από το άλλο.

Υπολογίζουν δε, ότι οι συσκευές αυτές θα μπορούσαν να είναι μέχρι και 10 φορές πυκνότερες από τους τρέχοντες σκληρούς δίσκους.