Μετεωρίτες έπεσαν στη Γη μετά από μια μεγάλη διάσπαση αστεροειδή

Από την ιστοσελίδα TerraDaily, 13 Μαίου 2003

Χρησιμοποιώντας απολιθωμένους μετεωρίτες και αρχαίο ασβεστόλιθο, που ξέθαψαν σε όλη τη Νότια Σουηδία, θαλάσσιοι γεωλόγοι στο Πανεπιστήμιο Rice έχουν ανακαλύψει ότι συνέβη μια κολοσσιαία σύγκρουση στην αστεροειδή ζώνη περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια πριν, η οποία οδήγησε σε μια έντονη βροχή μετεωριτών πάνω από την επιφάνεια της Γης.

Η έρευνα, που εμφανίστηκε στο περιοδικό Science, είναι βασισμένη σε μια ανάλυση των απολιθωμένων μετεωριτών και δειγμάτων ασβεστόλιθων από πέντε σουηδικά λατομεία ευρισκόμενα σε απόσταση τουλάχιστον 500 km.

Ο ασβεστόλιθος που σχηματίστηκε από θαλάσσια ιζήματα στους πυθμένες κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 2 εκατομμυρίων χρόνων, περίπου 480 εκατομμύρια χρόνια πριν, σφραγίζοντας τους άθικτους μετεωρίτες, καθώς επίσης και τα ίχνη μεταλλευμάτων από τους αποσυντεθειμένους μετεωρίτες, σε μια 'χρονική κάψουλα'.

"Αυτό που κάνουμε είναι αστρονομία, αλλά αντί να εξετάσουμε τα αστέρια στον Ουρανό, κοιτάζουμε κάτω στη Γη", είπε ο επικεφαλής ερευνητής Birger Schmitz, ο οποίος διεύθυνε την ανάλυσή του κατά τη διάρκεια της περιόδου ως επισκεπτόμενος καθηγητής στο τμήμα Γήινης Επιστήμης στο Rice. Ο Schmitz είναι καθηγητής της θαλάσσιας γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Geteborg στη Σουηδία.

Η δραστηριότητα των μετεωριτών στη Γη είναι σχετικά ομοιόμορφη σήμερα, με έναν μέσο όρο περίπου ένας μετεωρίτης ανά έτος που πέφτει σε κάθε 12.500 τετραγωνικά km.

Η νέα μελέτη βρήκε μια αύξηση 100 φορές στη δραστηριότητα των μετεωριτών κατά τη διάρκεια της περιόδου, στην οποία σχηματίστηκε ο ασβεστόλιθος. Αυτή η δραστηριότητα μετρήθηκε σε μια περιοχή έρευνας 250.000 km^2.

Περίπου το 20% των μετεωριτών που πέφτουν τώρα στη Γη είναι σήμερα τα υπόλοιπα ενός πολύ μεγάλου αστεροειδή, που οι πλανητικοί επιστήμονες τον αναφέρουν ως "πατρικό σώμα L-χονδρίτη". Αυτός ο αστεροειδής έσπασε σε μικρά κομμάτια περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια πριν. Τότε οι επιστήμονες θεωρούν ότι έγινε η μεγαλύτερη σύγκρουση που εμφανίστηκε ποτέ στην πρόσφατη ιστορία του ηλιακού συστήματος.

Ο Schmitz και οι συνάδελφοί του έψαξαν για αποκλειστικές εξωγήινες μορφές του ορυκτού χρωμίτη, που βρίσκεται μόνο στους μετεωρίτες από την αποσύνθεση του L-χονδρίτη.

Διαπίστωσαν τότε ότι όλοι οι άθικτοι απολιθωμένοι μετεωρίτες, στο σουηδικό ασβεστόλιθο, προήλθαν από αυτή την αποσύνθεση. Επιπλέον, βρήκαν ότι ταιριάζουν με συγκεντρώσεις των λεπτόκοκκων του εξωγήινου χρωμίτη στον ασβεστόλιθο και από τα πέντε λατομεία. Δείχνοντας έτσι ότι η δραστηριότητα των μετεωριτών μετά από την διάσπασή τους εμφανιζόταν στο ίδιο ποσοστό πάνω σε όλη την περιοχή.

Η έρευνα βοηθάει ώστε να εξηγηθεί γιατί ο Schmitz και οι συνάδελφοί του στο Geteborg ήταν σε θέση να συλλέξουν τόσους πολλούς μετεωρίτες με απολιθώματα από ένα λατομείο κοντά στο Kinnekulle της Σουηδίας, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας. Οι απολιθωμένοι μετεωρίτες που ενσωματώνονται στο στρωματοποιημένο βράχο είναι εξαιρετικά σπάνιοι. Μόνο 55 απολιθωμένους μετεωρίτες έχουν μέχρι τώρα ανακτηθεί, και η ομάδα του Schmitz βρήκε τους 50.

"Είναι αλήθεια ότι είμαστε τυχεροί γιατί ψάχναμε ακριβώς στη σωστή θέση - ένα στρώμα ιζήματος οξειδίου του λιθίου, που σχηματίστηκε στον πυθμένα της θάλασσας αμέσως μετά από αυτήν την τεράστια σύγκρουση", λέει ο Schmitz. "Αλλά αφ' ετέρου, δεν θα είχαμε αρχίσει ποτέ να κοιτάζουμε εκεί για πρώτη τοποθεσία, εάν οι εργαζόμενοι των λατομείων δεν έβρισκαν τους μετεωρίτες σε κανονική, όμως ακόμα σπάνια, μορφή".

Ο Schmitz έλαβε πρόσφατα επιπλέον χρηματοδότηση για να ψάξει αποδεικτικά στοιχεία στην Κίνα, και είπε ότι υπάρχουν και στις Νότιες Αμερικανικές περιοχές.