Νέα μελέτη δείχνει ότι ο σίδηρος στους ωκεανούς δεν είναι χρήσιμος για τη μείωση της παγκόσμιας θέρμανσης

Από την ιστοσελίδα SpaceDaily, 19 Μαρτίου 2004

Μια νέα μελέτη έδειξε ότι δεν είναι πρακτική μακροπρόθεσμα η ρίψη σιδήρου στους ωκεανούς, ώστε να αναπτυχθεί πλαγκτόν και να καταναλώσει το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Αυτή η άποψη είχε θεωρηθεί πρόσφατα ελπιδοφόρος για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου. 

Η μελέτη, που καθοδηγήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Νέας Ζηλανδίας Otago Dunedin, βρήκε ότι ενώ ένας τόνος σιδήρου θα δημιουργούσε μια αύξηση στο φυτοπλαγκτόν θα απαιτούσε, επίσης, τουλάχιστον 5.000 τόνους πυριτικού άλατος για να το υποστηρίξει.

"Δεν είναι τόσο πρακτικό",  λέει ο ωκεανογράφος Philip Boyd που δημοσίευσε την έρευνα στο περιοδικό Nature.

Το φυτοπλαγκτόν μπορεί να "αντλήσει" διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα με τη βοήθεια των ηλιακών ακτίνων προς τον πυθμένα του ωκεανού.

Το 1999 ο Boyd και μια διεθνής ομάδα επιστημόνων έριξαν γύρω στα 8.000 κιλά μιας ένωσης του σιδήρου σε μορφή διαλύματος πάνω από ένα τμήμα διαμέτρου οκτώ χιλιομέτρων στο Νότιο Ωκεανό.

Το αποτέλεσμα ήταν μια πενταπλάσια αύξηση του φυτοπλαγκτόν και έτσι πίστεψαν οι επιστήμονες ότι αρκεί κάποιος να ρίξει σίδηρο στους ωκεανούς, ώστε να μειωθεί το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα,  με τη δέσμευση του πάνω στον ωκεανό.

Αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που αρχικά περίμεναν οι επιστήμονες. "Αυτό που βρήκαμε, πάντως, ήταν ότι η προσθήκη του σιδήρου στον ωκεανό παράγει μακροπρόθεσμα μια πολύ διαφορετική εικόνα", εξηγεί ο Boyd.

Μετά από 18 ημέρες ενός παρόμοιου πειράματος στον κόλπο της Αλάσκας, η αρχικά προκληθείσα αύξηση του πλαγκτόν μειώθηκε και οι δορυφορικές εικόνες εμφανίζουν μόνο ένα ίχνος του πλαγκτόν στο μέρος που είχε αυξηθεί αρχικά.

"Σκεφτόμαστε ότι η μείωση οφείλεται όχι μόνο στη μείωση του επιπέδου του σιδήρου, αλλά και στην αφαίρεση όλου του πυριτικού άλατος από το φυτοπλαγκτόν. Μέχρι τώρα, δεν είχαμε αναγνωρίσει τη σημασία του πυριτικού άλατος για την πτώση του πληθυσμού του φυτοπλαγκτόν", τονίζει ο Boyd.

"Και ενώ να είναι εφικτό να προσθέσουμε σίδηρο στον ωκεανό για να υποκινήσουμε την άνθιση του φυτοπλαγκτόν, για κάθε τόνο σιδήρου που θα ρίχνουμε στη θάλασσα, χρειαζόμαστε να προσθέτουμε τουλάχιστον 5.000 τόνους πυριτικού άλατος για να διατηρηθεί η άνθιση για πολύ καιρό, ώστε να έχει επίδραση στη μείωση των επιπέδων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα", τελειώνει ο Boyd.