Δορυφορικές εικόνες 'παρουσιάζουν' τη χαμένη Ατλαντίδα στην Ισπανία

Από το BBC, 6 Ιουνίου 2004

Ένας επιστήμονας ισχυρίζεται ότι μπορεί να έχει βρει απομεινάρια της χαμένης πόλης της Ατλαντίδας.

Δεξιά: Τα μικρά τετράγωνα στην εικόνα μπορεί να δείχνουν θέσεις σημαντικών κτηρίων κατά το παρελθόν.

Δορυφορικές φωτογραφίες της Νότιας Ισπανίας αποκαλύπτουν χαρακτηριστικά σημάδια στο έδαφος, που φαίνονται να ταιριάζουν με τις περιγραφές που δίνονται από τον Έλληνα φιλόσοφο Πλάτωνας της θρυλικής ουτοπίας.

Ο Rainer Kuehne νομίζει ότι το "νησί" της Ατλαντίδας αναφέρεται σε μια περιοχή της Νότιας ισπανικής ακτής που καταστράφηκε από μια πλημμύρα μεταξύ 800 π.Χ. και 500 π.Χ..

Οι δορυφορικές φωτογραφίες μιας περιοχής ενός αλμυρού έλους γνωστής ως Marisma de hinojos κοντά στην πόλη Καντίζ παρουσιάζουν δύο ορθογώνιες δομές μέσα στη λάσπη και τμήματα ομόκεντρων δακτυλίων που κάποτε μπορεί να τις περιέβαλαν.

"Ο Πλάτωνας έγραψε για ένα νησί διαμέτρου πέντε σταδίων (925m) που περιβαλλόταν από διάφορες κυκλικές δομές - ομόκεντρους δακτυλίους - άλλες εδαφικές και άλλες υδάτινες. Στις φωτογραφίες βρίσκουμε τους ομόκεντρους δακτυλίους ακριβώς όπως τους περιέγραψε ο Πλάτωνας", αναφέρει ο Kuehne.

Ο Δρ Kuehne, του Πανεπιστημίου του Wuppertal στη Γερμανία, θεωρεί ότι τα ορθογώνια χαρακτηριστικά μπορεί να είναι τα υπολείμματα ενός "αργυρού" ναού αφιερωμένου στο θεό Ποσειδώνα και ένας "χρυσού" ναού αφιερωμένου στον Κλείτο και Ποσειδώνα - όπως όλα περιγράφηκαν στο διάλογο Κριτίας του Πλάτωνα.

Ναοί του Θεού της θάλασσας

Τα μεγέθη του "νησιού" και των δακτυλίων του στη δορυφορική εικόνα είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από αυτά που περιγράφονται από τον Πλάτωνα. Υπάρχουν δύο πιθανές εξηγήσεις για αυτό, λέει ο Kuehne.

Κατ' αρχάς, ο Πλάτωνας μπορεί να υποτίμησε το μέγεθος της Ατλαντίδας. Αφετέρου, η αρχαία μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιείται από τον Πλάτωνα - το στάδιο - μπορεί να ήταν 20% μεγαλύτερη από αυτή που παραδοσιακά θεωρούμε.

Εάν η τελευταία εκδοχή είναι αληθινή, τότε ένα από τα ορθογώνια χαρακτηριστικά σχήματα στο "νησί" ταιριάζει σχεδόν ακριβώς με τις διαστάσεις που δίνονται από τον Πλάτωνα για το ναό του Ποσειδώνα.

Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα επισημάνθηκαν αρχικά από τον Werner Wickboldt, ένα ενθουσιώδη μελετητή της Ατλαντίδας, που μελέτησε φωτογραφίες από όλη τη Μεσόγειο για τα σημάδια της πόλης, που περιγράφτηκαν από τον Πλάτωνα.

"Είναι το μόνο μέρος που φαίνεται να ταιριάζει με την περιγραφή του Πλάτωνα", τονίζει ο Wickboldt.

Ο Wickboldt πρόσθεσε ότι οι Έλληνες μπορεί να έχουν μπερδέψει μια αιγυπτιακή λέξη που αναφέρεται σε μια ακτή με την έννοια "νησί", κατά τη διάρκεια της διάδοσης της ιστορίας της Ατλαντίδας.

Σχολιάζοντας τη δορυφορική εικόνα που παρουσιάζει δύο "ναούς", ο Tony Wilkinson, ένας εμπειρογνώμονας πάνω στη χρήση της τηλεπισκόπησης στην αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ανέφερε τα εξής: "Υπάρχουν πολλά προβλήματα με τις ερμηνείες αυτές. Μπορώ να δω κάτι ότι υπάρχει εκεί αλλά και θα μπορούσε κάποιος άλλος να τις ερμηνεύσει με διάφορους τρόπους. 

Εμπόριο μετάλλων

"Χρησιμοποιούμε τη φαντασία για να αναγνωρίσουμε ορισμένα σχήματα στο έδαφος και έπειτα τα επαληθεύουμε. Με βάση αυτό που βλέπουμε στο έδαφος δίνουμε μια ερμηνεία.

"Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια χρονολόγηση. Διαφορετικά, εξετάζετε μόνο τη μορφολογία. Όμως, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φωτογραφίας είναι ενδιαφέροντα στοιχεία".

Αναδημιουργία της χαμένης Ατλαντίδας με βάση την περιγραφή του Πλάτωνα.

Ο θρυλικός μύθος της Ατλαντίδας έχει εξάψει τη φαντασία των μελετητών επί αιώνες. Τα πιο πρόσφατα γνωστά στοιχεία αυτού του μυθικού εδάφους εμφανίζονται στους διαλόγους Κριτίας και Τίμαιος του Πλάτωνα.

Η εύρεση της μυθικής πολιτείας με το μυθικό πλούτο, του προηγμένου πολιτισμού και της φυσικής ομορφιάς έχει κεντρίσει πολλούς 'τυχοδιώκτες' να αναζητήσουν τη θέση της.

Μια πρόσφατη θεωρία εξισώνει την Ατλαντίδα με το νησί Spartel, ένα λασπώδες μέρος στα στενά του Γιβραλτάρ, που βυθίστηκε στη θάλασσα πριν 11.000 χρόνια.

Ο Πλάτωνας περιέγραψε την Ατλαντίδα ότι είχε μια "πεδιάδα". Ο Kuehne εξήγησε ότι αυτή να είναι η πεδιάδα που επεκτείνεται σήμερα από τη Νότια ακτή της Ισπανίας μέχρι την πόλη της Σεβίλλης. Τα υψηλά βουνά που περιγράφηκαν από τον Έλληνα φιλόσοφο, θα μπορούσαν να είναι η οροσειρά Μορένα και η οροσειρά Νεβάδα.

"Ο Πλάτωνας, επίσης, έγραψε ότι η Ατλαντίδα ήταν πλούσια σε χαλκό και άλλα μέταλλα. Ο χαλκός βρίσκεται σε αφθονία στα ορυχεία της οροσειράς Μορένα", εξήγησε ο Kuehne.

Ο Kuehne παρατήρησε ότι ο πόλεμος μεταξύ της Ατλαντίδας και της Ανατολικής Μεσογείου, που περιγράφεται στα έργα του Πλάτωνα, μοιάζει με τις επιθέσεις στην Αίγυπτο, την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα π.Χ. από τους μυστήριους επιδρομείς, που είναι γνωστοί ως οι 'Άνθρωποι της Θάλασσας'.

Κατά συνέπεια, αυτό το γεγονός υποδεικνύει ότι οι κάτοικοι της Ατλαντίδας και οι Άνθρωποι της Θάλασσας ήταν στην πραγματικότητα οι ίδιοι.

Αυτή η χρονολόγηση θα εξίσωνε την πόλη και την κοινωνία της Ατλαντίδας είτε με τον πολιτισμό των Ταρτέσσων της Νότιας Ισπανίας - της Εποχής του Σιδήρου  - είτε με ένα άλλο, άγνωστο πολιτισμό της Εποχής του χαλκού. Μια σύνδεση μεταξύ Ατλαντίδας και Ταρτέσσων προτάθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 20ού αιώνα.

Ο Kuehne είπε ότι ελπίζει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων για να ανασκάψουν την περιοχή. Αλλά αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο. Αυτά τα σχήματα στη δορυφορική φωτογραφία βρίσκονται μέσα στο εθνικό πάρκο Donana της Ισπανίας.