Το Σύμπαν ξεκίνησε με ένα σφύριγμα όχι με πάταγο

Από το NewScientist, 12 Ιουνίου 2004

Το Σύμπαν άρχισε όχι με ένα πάταγο αλλά με έναν χαμηλό βουητό, μετά συνέχισε με ένα δυνατό βρυχηθμό και τελείωσε με έναν εκκωφαντικό σφύριγμα. Και αυτοί οι ήχοι γέννησαν τα πρώτα αστέρια.

Οι κοσμολόγοι δεν συνηθίζουν να σκέφτονται με ήχους, αλλά αυτή η ακουστική εικόνα είναι ένας καλός τρόπος για να σκεφτεί κάποιος την αρχή του Σύμπαντος, λέει ο αστρονόμος Mark Whittle του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια στην πόλη Charlottesville.

Ο Whittle έχει αναδημιουργήσει αυτή την κοσμική 'κακοφωνία' από τα στοιχεία που πάρθηκαν τα δύο προηγούμενα χρόνια από την υψηλής ευκρίνειας χαρτογράφηση της Κοσμικής Μικροκυματικής Ακτινοβολίας Υποβάθρου - το λυκόφως του καυτού αρχικού σύμπαντος - από το διαστημικό σκάφος WMAP της NASA.

Οι παραλλαγές ή αποκλίσεις στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου οφείλονται στους διαφορετικούς ήχους και κρότους του αρχικού σύμπαντος. Αυτές οι παραλλαγές της πυκνότητας άρχισαν ως κβαντικές διακυμάνσεις λίγες στιγμές μετά από τη Μεγάλη Έκρηξη, και διαδόθηκαν έπειτα ως ηχητικά κύματα. Οι πυκνότερες περιοχές έγιναν οι σπόροι των γαλαξιών και των αστεριών, κι αυτός είναι ο λόγος που οι αστρονόμοι ενδιαφέρονται τόσο για αυτές.

Η μετάφραση του παρατηρηθέντος φάσματος συχνοτήτων κατευθείαν σε ήχους παράγει τόνους πάρα πολύ χαμηλούς για τα αυτιά μας - περίπου 50 οκτάβες κάτω από το μέσο Α - αλλά τελικά μπορείτε να τις ακούσετε.

Όσον αφορά την ένταση, η ένταση των παραλλαγών στο μικροκυματικό φάσμα αντιστοιχεί σε, περίπου, 110 ντεσιμπέλ, τόσο δυνατά όσο και μια συναυλία ροκ. Ο Whittle έχει χρησιμοποιήσει, επίσης, τα καλύτερα διαθέσιμα κοσμολογικά μοντέλα για να βρει τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκαν οι δονήσεις όσο περνούσε ο χρόνος. Κάτι που δείχνει με ποιο τρόπο οι χορδές της Μεγάλης Έκρηξης άλλαξαν κατά τη διάρκεια των πρώτων εκατομμύριο χρόνων του σύμπαντος.

Μπορείτε να ακούσετε τον ήχο του σύμπαντος τα πρώτα εκατομμύριο χρόνια μετά από τη Μεγάλη Έκρηξη (αρχείο wav 0,5 ΜΒ). Ο ήχος έχει συμπιεστεί σε πέντε δευτερόλεπτα, με την ένταση να διατηρείτε σταθερή.

Ο Whittle έπαιξε το σάουντρακ στην συνεδρίαση της Αμερικανική Αστρονομικής Ένωσης στο Ντένβερ την προηγούμενη εβδομάδα. Αντίθετα με το όνομά του, η Μεγάλη Έκρηξη (bang) άρχισε μέσα στην απόλυτη σιωπή. Αλλά σύντομα δημιουργήθηκε ένας ήχος σαν ένας βρυχηθμός του οποίου οι οξυμένες νότες  αντιστοιχούσαν, με μουσικούς όρους, σε μια "μεγαλοπρεπή" ματζόρε, που εξελίχθηκε αργά σε ένα "πιο λυπημένο" μινόρε, εξηγεί ο Whittle.

Αλλά ενώ σήμερα δεν υπάρχουν ήχοι στο διάστημα, στην παιδική ηλικία του σύμπαντος υπήρχαν. Στα πρώτα εκατομμύρια χρόνια του, ίσως, το σύμπαν ήταν μικρό και αρκετά πυκνό, τόσο που τα ηχητικά  κύματα θα μπορούσαν πράγματι να ταξιδέψουν μέσα από αυτό. Στην πραγματικότητα, κινήθηκαν περίπου με τη μισή ταχύτητα του φωτός.

Οι νέες ηχητικές αναδημιουργίες δεν περιλαμβάνουν οποιαδήποτε νέα φυσική, λέει ο Whittle, αλλά όπως κι ένα καλό διάγραμμα ή μια τρισδιάστατη απεικόνιση, μπορούν να βοηθήσουν τους αστρονόμους ώστε να διδαχθούν σύνθετες ιδέες, και ίσως να καταλάβουν τις αστρονομικές παρατηρήσεις λίγο καλύτερα.

"Όλοι ήταν γοητευμένοι στο συνέδριο",  αναφέρει ο Steve Maran, ανώτερος υπάλληλος Τύπου της Αστρονομικής Ένωσης, ο οποίος πρόσθεσε ότι έμαθε ότι η Μεγάλη Έκρηξη ήταν στην πράξη σιωπηρή, και μετά ακούστηκε ένας ήχος ολοένα και πιο δυνατός".